เธอหอบร่างกายบอบช้ำจากศึกสวาทของค่ำคืนที่ผ่านมาเข้ามาในห้องน้ำแล้วทรุดตัวนั่งพิงประตูห้องน้ำชันเข่าขึ้นก้มหน้ากับเข่าร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น เขามันใจร้าย ป่าเถื่อน เธอเพิ่งรู้ว่าเขาต่ำทรามก็เมื่อคืนที่ผ่านมา
ฮือๆๆ
เสียงร้องไห้ดังลอดออกมาจากห้องน้ำทำให้คนที่เพิ่งได้หลับไปไม่ถึงชั่วโมงตื่นขึ้นมาแล้วลุกลงจากเตียงไปเคาะประตูห้องน้ำ
“นิ่มร้องไห้เหรอ?” เขาเคาะประตูห้องน้ำถามคนตัวเล็กที่ตนตักตวงความสุขมาตลอดทั้งคืน
อึก! ฮือ!
นวิยารีบเช็ดน้ำตาข่มเสียงสะอื้นไห้แล้วตอบเขา
“ปะ...เปล่าค่ะ”
“เปิดประตูหน่อยสิ”
“นิ่มอาบน้ำอยู่ค่ะหมอหมา”
“งั้นก็รีบอาบ แล้วรีบมาทำมื้อเช้าด้วย หมอหิว” เขาสั่งเธอเสียงเข้มแล้วเดินกลับไปล้มตัวลงนอนบนเตียง
ด้านคนข้างในเมื่อได้ยินคำสั่งหมอโฉดแล้วก็เม้มปากแน่นแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูงร้อยห้าสิบเจ็ดเซนติเมตรของตนเองไปส่องกระจกสำรวจร่างกายที่เต็ม
