เลโอสะดุ้งตื่นจากฝันร้ายในกลางดึก ลมหายใจหอบกระเส่า เหงื่อผุดขึ้นเต็มกรอบหน้า มือคว้าไปหยิบสมาร์ทโฟนบนโต๊ะข้างเตียงเพื่อเช็คดูเผื่อซาร่าจะทักมา เธออ๊อฟไลน์ตั้งแต่ตีห้าครึ่ง หลังจากนั้นเขาเฝ้ารอทั้งวันไม่เป็นอันทำงาน ปกติต้องคุยกันก่อนนอนทุกคืน หรือเพราะคิดถึงเธอมากไปจนเก็บไปฝัน เขาฝันว่าได้ยินเสียงเซเลน่ากรีดร้องด้วยความทรมาน เมื่อเขาวิ่งออกไปหา พบเธอร้องขอความช่วยเหลือยื่นมือออกมาจากกรงขัง แต่พอเขาเอื้อมมือไปสัมผัส เธอกลับยิ่งห่าง เหมือนห้องขังมืดมิดนั้นเคลื่อนไหวได้
“แฮ่ก แฮ่ก”
แกร๊ก
ชายหนุ่มผวาหนักเมื่อหันไปตามเสียงปริศนาด้านซ้ายของเตียง พบเงาใหญ่ทะมึนเอาปืนมาจ่อที่เขา
ไม่ทันที่เจ้าของห้องจะปริปากถาม กลับมีชายร่างใหญ่อีกคนถลาเข้ามาแย่งปืนออกจากมือชายคนนั้น
“บ้าเอ๊ย มึงมาได้ไงวะ”
“มึงหยุดได้แล้วไอ้ลู้ค”
“ไม่ มันต้องตาย”
ทั้งสองยื้อแย่งปืนอย่างหวาดเสียว เลโอนั่งงงกับเหตุการณ์ที่เก
