ณ องค์กรลับมาเฟียกลุ่มดาร์คในห้องประชุมเป็นไปอย่างตึงเครียด ทุกคนพร้อมใจกันหันไปมองเจ้าตัวก่อเรื่องที่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำทั่วใบหน้า คนถูกมองรู้สึกหายใจอึดอัดไม่สามารถทนดูดายต่อได้ไหวจึงลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเกาท้ายทอยแหง็กๆ "ขอโทษคร้าบ ผมผิดไปแล้ว" ราฟาเอลโค้งคำนับ
แม้ว่าคำขอโทษนี้จะไม่อาจทำให้ดาวิเด้กลับมา แต่อย่างน้อยก็น่าจะทำให้เพื่อนๆเลิกมองเขาด้วยแววตาเกลียดชังสิน่า
"ถ้ารู้สึกผิดแล้วก็ดี"
"ข้าวของพังไม่เท่าไหร่ แต่ทำให้ลูกค้ากูวิ่งหนีกระเจิงนี่สิ"
"ซาร่าเธอเกือบจะโดนลูกหลง"
"และทำให้ไอ้เดย์ลาออกจากกลุ่มอีก มึงนี่มันเลวจริงๆเลย"
"มึงนะมึง ไปตามไอ้เดย์มันกลับมาเลย"
ราฟาเอลโดนจวกเละ
"เดี๋ยวๆๆก็กูสำนึกผิดแล้วไง สัญญาเลยว่าจะไม่ยุ่งกับโซเฟียอีก แต่เรื่องจะให้กูไปตามมันคงเป็นไปไม่ได้ว่ะ พวกมึงก็รู้นิสัยไอ้เดย์ดีนี่"
ดาวิเด้เป็นคนจำพวกไม่แคร์อะไรนอกจากความรู้สึกตยเองต้องมาก่อน อย่างก
