มาดามเบอเนโตนั่งรอ ยืนรอ หรือแม้แต่เดินวนไปมาก็ทำหมดแล้ว ยังไร้วี่แววว่าเจ้านายของบอดี้การ์ดขี้เก๊กสองคนนี่จะออกมา แถมเธอยังต้องหลบสายตาเจ้าพวกนี้อีก แม้จะไม่ได้ร่วมเตียงเคียงหมอนกันกับเบอเนโต เธอยังรู้สึกอายลูกน้องของเขาอยู่ดีแหละน่า ไม่รู้สิ เหมือนดูไร้ค่ายังไงไม่รู้ เมื่อมือไม่รู้จะทำอะไรระหว่างรอนึกออกแค่อย่างเดียว คือ นึกถึงเลโอ
'ไงซาร่า คิดถึงผมเหรอถึงได้โทรมา'
“ฉัน คือฉันแค่เบื่อๆไม่รู้จะทำอะไร เลยคิดว่าโทรหาเธอน่าจะดีกว่า”
'แล้วตอนนี้อยู่ไหน'
“อยู่ที่เดิม”
'ยังไม่กลับอีกหรือ มันดึกมากแล้วนะ'
“เหอะน่า ไม่ต้องห่วง ฉันดูแลตัวเองได้ ว่าแต่นายเถอะ ตอนนี้ถึงบ้านยัง”
'ถึงแล้ว อาบน้ำเพิ่งเสร็จพอดี เห้อ .. ไม่ได้นอนเตียงนอนนี่มานาน เหมือนกลับมาเป็นเด็กอีกครั้งแฮะ'
ชายหนุ่มเปรยออกมาขณะทิ้งตัวลงนอนบนเตียง
“งั้นก็นอนเถอะนะ ฉันไม่กวนแล้ว”
'ไม่เลย ไม่รบกวน ดีใจด้วยซ้ำ เห้อ จะว่าไปก็รู้
