Chapter.1 จุดเปลี่ยน

612 คำ
       เสียงปืนยิงปะทะกันดังสนั่นกลางผืนทะเลทรายเวิ้งว้างร้อนระอุโดยฝีมือมาเฟียจากอิตาลีทั้งสองฝ่าย เป็นการต่อสู้เพื่อแก่งแย่งชิงลูกค้ารายใหญ่ผู้ปกครองแถบทะเลทรายวานาซ่า โซลอส หัวหน้าใหญ่อายุ79ปี ผู้เป็นเจ้าถิ่นยืนสูบซิการ์มองดูทั้งสองฝ่ายกำลังฟาดฟันกันอย่างดุเดือด เขาอยู่ในวงการนี้มานาน อีกไม่กี่ปีก็รามือทิ้งให้ลูกหลานได้สืบทอดแล้ว แม้แต่คู่ค้าเก่ากลุ่มโรมาก็ยังปล่อยให้คนรุ่นใหม่มาสืบทอดธุรกิจต่อ จะหักหน้ากลุ่มโรมาที่เคยซื้อขายกันมาหลายสิบปีเพียงเพื่อสนใจกลุ่มรุ่นใหม่ไฟแรงอย่างดาร์คก็กระไรอยู่ เขาจึงใช้ที่นี่แทนสังเวียนให้แก่งแย่งกันเอาเอง ใครแกร่งสุด จะได้ลูกค้ารายใหญ่อย่างเขาไป โซลอสใช้รถบรรทุกคันใหญ่ซึ่งในนั้นมีกระเป๋าบรรจุธนบัตรกว่าร้อยล้านยูโรจอดไว้ ให้พวกนั้นได้ยิงปะทะกันจนรู้ดำรู้แดงกันไป ใครสามารถวิ่งไปหยิบเงินพวกนั้นได้ก่อนถือว่าชนะ            ปัง ปัง     กลุ่มค้าอาวุธสงครามรุ่นสืบทอด กับกลุ่มมาเฟียคลื่นลูกใหม่บรรลัยกัลป์ที่ก่อตั้งขึ้นมาด้วยมิตรภาพของเหล่าเชื้อสายมาเฟียรุ่นบุกเบิกในวัยไล่เลี่ยกัน เกิดความสนิทสมกลมเกลียวจนก่อตั้งองค์กรนามว่า DARK และแน่นอนทุกอย่างจะเงียบและมืดดำที่สุดสมดังชื่อ สมาชิกมีทั้งหมด8คน ซึ่งไม่นับเงาอย่างดานิโล่ ส่วนตอนนี้เหลือเพียง7 เพราะแม็ก มาเฟียผู้หล่อละมุนดูอบอุ่นและเข้าถึงง่ายสุดในกลุ่ม ได้ด่วนจากเพื่อนๆจมดิ่งลงไปในธารน้ำแข็งเมื่ออาทิตย์ที่แล้วในวันฝึกความแข็งแกร่งด้วยแม็กมีโรคประจำตัวแต่เขาเลือกที่จะเก็บงำเพื่อนๆเอาไว้จนเกิดเหตุสลดขึ้น แน่นอนทุกคนช็อคและเศร้าใจในเหตุการณ์สูญเสียครั้งนี้  แต่ดาร์ค ยังยืนหยัดที่จะกอดคอกันก้าวต่อไปให้ถึงที่สุด          “เฮ้ยพวกเรา บุก!!”              เมื่อรัวปืนและและขว้างระเบิดใส่ฝั่งตรงข้ามจนล้มตายระเนระนาดแล้ว ลูคัส เบอเนโต หรือ ลูก้า เขาเลือดร้อน บ้าระห่ำเกินคนจนมีข่าวอื้อฉาวถึงวีรกรรมมากมายทั้งที่ดาร์คยังเพิ่งจะอยู่ในขั้นเริ่มต้น แต่วงการมาเฟียต่างขนานนามของลูก้าว่า  Big luke./บิ๊ก ลู้ค เมื่อฝ่ายตรงข้ามเหลือเพียงไม่ถึงห้าคน ลูก้าจึงไม่รอช้าที่จะรีบวิ่งไปถึงเส้นชัยที่มีเงินและอำนาจเป็นเดิมพัน หารู้ไม่ว่าหัวหน้ากลุ่มแอบหลบอยู่ข้างรถเพื่อต้องการเด็ดหัวตัวเป้งสักคนของดาร์ค “เฮ้ยพวกเรา ไปกัน!!”         “ไอ้ลูก้า  มันเสี่ยงเกินไปอย่าเพิ่งบุ่มบ่ามเซ่”  สเตฟาโน่ตะคอกเตือนสติคว้าดึงรั้งเสื้อยืดสีดำของลูก้าเอาไว้เพราะอีกฝ่ายก็รั้น ดันทุรังจะไปให้ได้ “ปล่อย กูจะไป พวกมึงคอยยิงป้องกันกูด้วย” ลูก้าหันหลังกลับมาปัดมือออกจากเสื้อตน ปัง! “ม่ายยยยยย!!!!!!!!!!” ทุกคำเตือนของสเตฟาโน่ไม่เคยเข้าหูเขาเลยสักครั้ง แต่ตอนนี้มันกำลังดังก้องอยู่ในหัวให้เขารู้สึกผิดและเจ็บปวดเหลือเกิน 'แกมันใจร้อนวู่วามเกินไปแล้วไอ้ลูก้า หยุดฟังคำเตือนจากเพื่อนๆบ้างสิโว้ยยย เดี๋ยวก็ตายห่..กันหมดหรอก!!'                  .....      'อย่าเพิ่งเซ่ลูก้า ใจเย็นๆก่อนอย่าผลีผลาม'                   ..... 'ฟังนะลูก้า กลุ่มเราทุกคนมันบ้าระห่ำใจร้อนกันไปหมด ขืนเป็นกันอย่างนี้มีแต่ตายกับตาย แต่ฉันมั่นใจว่า แกเปลี่ยนได้!!'
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม