ห้องแล็บของวิจัย
ซีลันดาเดินมาด้วยใบหน้าเศร้า ใบหน้าที่มีคราบน้ำตาได้ถูกล้างออกจากใบหน้าแล้วเรียบร้อย เหลือแค่แว่นตาหนาเตอะที่อยู่บนใบหน้า
" ดา!" วิจัยเรียกชื่อซีลันดาด้วยความตกใจเพราะดวงตาของซีลันดาแดงก่ำมากๆแดงจนน่ากลัว เธอไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อนเลย ซีลันดายกมือเล็กขึ้นขยับแว่นตาหนาเตอะเล็กน้อย พลางเดินเข้ามากอดวิจัย
" ดารู้สึกปวดที่ดวงตาคู่นี้จังเลยวิ เหมือนตอนนี้ดวงตาคู่นี้จะระเบิดเลย" ซีลันดาพูดออกมาเสียงแผ่วเบา วิจัยดันซีลันดาออกจากอ้อมกอด พลางดันให้ซีลันดาไปนั่งบนเก้าอี้ มือเล็กของวิจัยถอดแว่นตาหนาเตอะออกจากใบหน้าของซีลันดา มือเล็กประคองใบหน้าเรียวของซีลันดาให้เงยขึ้นมามองสบตากับเธอ
" ดาร้องไห้อีกแล้วใช่ไหม" วิจัยถามด้วยความรู้ใจกันมานาน วิจัยเอาไฟฉายมาส่องที่ดวงตาของซีลันดาเพื่อตรวจดู ครั้งนี้แดงน่ากลัวจริงๆ แถมไม่มีวี่แววว่าจะหายง่ายๆเลย ซีลันดาทำหน้านิ่งๆ
" เป็นไงบ้างวิ " ซ
