ตอนที่ 20
1383 คำ
EP 20
"ใช้คำว่าระแวงเลยหรือคะ"
คุณวรรณฉวีรู้สึกไม่พอใจนิด เมื่อหล่อนอยากลองหยั่งเชิงกับชายคนนี้ดูเช่นกัน
"เอ้อ ไม่ต้องพูดเรื่องนี้หรอก คุณกลับไปเสียเถอะ"
นายมุทธาเหมือนจะตัดบท แต่กลับทำให้คุณวรรณฉวี คาใจขึ้น ถึงกับของขึ้น
"ไม่ค่ะ คุณต้องพูดสิ่งนั้นออกมา”
หล่อนเป็นคนไม่จบง่ายแน่ ถ้าสิ่งที่หล่อนต้องการได้ยิน มันผิดคาดจากเดิม เพราะรู้จุดประสงค์ของสองพ่อลูก
“น้องชายกับหลานคุณ จุดประสงค์ไม่ดีซักอย่าง ที่มา หรือจะให้คิดว่า เขามาเรื่องดี ดิฉันเคยรายงานให้คุณทราบ พวกเขาเคยทำร้ายดิฉันมาหลายครั้ง แต่คุณไม่เชื่อ"
นายมุทธาก็ทราบเรื่องที่ภรรยาเอ่ย เป็นตามนั้นจริง แต่ต้องการให้รอมชอม เขายังเห็นศักดาเป็นน้อง ไม่อยากให้เธอ เอาเรื่องเอาราว แต่มันไม่จบแค่นั้น เพราะศักดาพยายาม ก่อเรื่องต่อ
"เขามาโวยวายและกล่าวร้ายดิฉันอีกแล้ว ใช่ไหมคุณมุท" นางไม่กลัว เลยพูดกับเขาตรง
"เออ ใช่" จนนายมุทธา ยอมรับความจริง
"มีอะไรอีกหรือคะ ลูกเล่นของคุณศักดา รวมทั้งคุณด้วย หรือสงสัยในตัวของฉัน"
นางจ้องที่ดวงตาคุณมุทธา อยากรู้ความนัยที่ซ่อน นายมุทธายอมเปิดปาก เอาภาพนั้นมาโชว์ให้หล่อนดู
"นี่ไง ผมรู้ ว่าเขาเป็นอดีตสามีของคุณ"
ภาพของคุณนพพล คือภาพเก่าในอดีตก่อนเขาจะติดคุก หล่อนจำได้สามีสุดที่รัก พ่อของภูอนล ที่นางมีใจให้เขาคนเดียว แต่เขาไม่ได้อยู่ในโลกใบนี้แล้ว
"ชายคนนี้ไง ผมเคยเห็นเขานานมาแล้ว ศักดา บอกผมว่า คุณจะมาแก้แค้น และทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของผม"
หล่อนนิ่งอย่างเยือกเย็น และยอมรับฟังจนจบ ไม่ได้ปริปากบอกเขา
นางคิดหาเกมเล่น เพื่อพลิกแพลงใส่นายมุทธานางหัวเราะออกมา หัวเราะ ที่ทำให้นายมุทธาเย็นยะเยือกถึงไขสันหลัง
"นี่คุณเชื่อหรือคะ ฉันที่อยู่กับคุณมานานหลายปี รู้ดีหมดทุกอย่าง เกี่ยวกับคุณ ทุ่มเทอุทิศสร้างอาณาจักรของคุณใหญ่เพียงนี้ ถ้าจะทำลายคุณ ฉันไม่มีวันปล่อยให้คุณเจริญถึงวันนี้หรอก”
“ฉันทำลายไปนานแล้ว เหมือนเราจะไม่ซื่อสัตย์ต่อกัน และระแวงต่อกันแล้วใช่ไหมคะ คุณมุทธา เอ๊ะ ถ้างั้นเราลองแยกบ้านกันอยู่ดีไหมคะ"
ศิริวรรณฉวีใช้ระเบิดลูกใหญ่ ปาเข้าไป ชนิดนี้มันรุนแรง พอที่จะตัดขาดสัมพันธ์กับนายมุทธาได้ ในเมื่อเขาสงสัยในสิ่งนั้น
เธอไม่คิดว่าเขาจะเอาเรื่องนี้ขึ้นอ้าง ที่เธออยู่กับเขาตลอดมา ไม่มีความหมายหรือ
เรื่องสามีแค่สงสัยว่าเขามีส่วนพัวพัน จนภายหลังรู้ว่า ไม่น่าจะมีส่วน มีแต่ ศักดาเท่านั้น ที่พัวพัน หล่อนเห็นตามหลักฐาน
ศักดาพยายามโยนบาปให้พี่ชาย แต่หล่อนแยกแยะออก แต่ถึงเวลานี่นายมุทธาคิดไม่ได้ ป่วยการอยู่กับเขาต่อไป หล่อนตัดสินใจ
"อย่าเลยนะ คุณวรรณ อย่าทำแบบนี้เลย ขอร้อง ผมขาดคุณไม่ได้"
คุณศิริวรรณฉวีได้คำตอบ ในที่สุด คุณมุทธาก็เลือกหล่อน แต่หล่อนจะไม่เลือกเขา เหตุจากระแวงที่เขามีต่อหล่อน ไม่อาจเป็นเหมือนเดิม เมื่อแก้วร้าวยากประสาน คุณวรรณฉวีเป็นคนเด็ดขาด
“ อ้อ ฉันถือว่าเป็นการตัดสินใจของคุณ ฟังแล้วคุณตะขิดตะขวงใจฉัน งั้นคงพักอยู่ด้วยกันไม่ได้แล้ว ฉันขอไปพักข้างนอก"
คุณวรรณฉวีกล่าว
"นี่ คุณจะไปพักกับใคร อย่าเลยนะคุณวรรณ กับอนลลูกชายคุณหรือ"
"ค่ะ เขาเป็นลูกชายของดิฉัน อาจพักสองสามวัน แล้ว ดิฉันจะหาที่อยู่ใหม่เอง"
เรื่องท่าจะบานปลายหนัก นายมุทธาเอากำแพงมากั้นไว้ ด้วยความไม่วางใจหล่อน
"คุณวรรณผมขอร้อง"
เขากล่าวอ้อนวอนด้วยสายตา
"คงไม่ค่ะ พอแล้ว จบกันที ฉันไปก่อนนะคะ”
ตัดสินใจทันที นางแวะเข้าห้องจัดการเก็บเสื้อผ้าบางส่วน ที่พอใช้ชั่วคราว แล้วจะมาเอาตอนย้ายของไปทั้งหมด
พบลูกชายและแฟนสาวตรงหน้า ทั้งสองสีหน้าตกใจ
“นี่เกิดอะไรขึ้นครับ แม่เอากระเป่าเดินทางลงมาด้วยย้ายบ้านหรือครับ”
ภูอนลและชิดชลัยตกใจ
“แม่จะไม่อยู่ที่นี่แล้วพาแม่ไปด้วยเถิด ส่วนของที่เหลือคราวหลังจะมาย้ายขนเอาไป ตอนนี้พาแม่ออกไป”
คุณวรรณเอ่ยกับบุตชาย ภูอนลทราบ ไม่เอ่ย เพราะแม่ต้องการแบบนั้น จึงพาชิดชลัยไปที่รถด้วย เขาขนกระเป๋าให้แม่ จากนั้นรถแล่นออกไป
ที่คอนโดของเขา เขาเอาข้าวของไปเก็บให้แม่แล้ว ท่านขอนั่งเงียบอยู่ข้างใน ภูอนลคิดว่า หากมารดาอยู่ด้วย ต้องกั้นห้อง
เขาพาชิดชลัยออกมาคุยข้างนอก
“คุณแม่ไม่สบายใจแบบนี้ เป็นการตัดสินใจเด็ดขาด”
“ค่ะ ดูเหมือนร้ายแรง”
ภูอนลรู้นิสัยของมารดา
"แม่จะออกมาตั้งบริษัทใหม่เอง ทั้หมดลูก"
คุณวรรณฉวีบอกกับลูกชาย เมื่อนางเงียบไปนานมากและในที่สุดจุดประกายเอ่ย
ทำให้ ภูอนลงงอย่างมากและนึกคาดไม่ถึง
"นี่มันเซอร์ไพรสมากเลยนะครับแม่"
"แต่แม่ก็ตั้งใจแบบนี้นานแล้ว เพื่อให้เป็นของเราเอง ที่แม่ก่อตั้ง ไม่ใช่ของคนอื่น"
คุณฉวีเน้นย้ำอย่างมั่นใจ ชิดชลัยก็รับฟังอยู่ด้วย
"แล้วที่บ้านหลังนั้นล่ะครับ"
"แม่ขอคิดดูก่อน" คุณวรรณฉวีตอบลูกชาย
“แต่เพื่ออนาคตของเราของลูกแม่จะต้องออกจากที่นั่น เพื่อเติบโตด้วยตัวเอง"
นี่คือปณิธานอีกอย่างของคุณฉวีหญิงเก่งที่ปูทาง เตรียมพร้อมเพื่อจะสร้างอาณาจักรแห่งใหม่
ที่เธอไม่ง้อใครสักนิด แม้นายมุทธาก็ตาม
เพราเธอเก่งและคล่องในทางธุรกิจไปเสียหมด รู้จักเจ้าของธุรกิจหลายคนและแหล่งเงินทุน เพราะหล่อนคร่ำหวอดอยู่ในนี้ จนเป็นทุกอย่าง ขณะที่นายมุทธาไม่เป็นอะไรเลย
"เรื่องความไม่ซื่อสัตย์ต่อกันสำคัญมาก คนเราลองไม่ไว้ใจกันแล้ว อยู่ด้วยกันยาก แม่จะให้คุณมุทธา ลงมือทำงานของเขาเอง เพราะแม่ตัดสินใจแล้ว เพื่อลูก"
วรรณฉวีหันมาบอกและยิ้มให้กับลูกชาย
เขาพยักหน้า เข้าใจแม่ดี
"แต่แม่ไหวนะครับ" ภูอนลห่วงท่าน
"คนอย่างแม่ต้องไหวสิ อนล ใครจะมาเทียบเท่าคนแข็งแกร่งอย่างวรรณฉวีล่ะ สู้มาตลอด อดทนฝ่าฟันจนพาบริษัทเข้าตลาดหุ้น ก้าวหน้าก้าวไกลมากอย่างนี้ แม่ทำให้คนอื่นมากพอแล้ว ก็กลับมาทำให้ตัวเองบ้างและหนี้ต่างๆ หรือว่าบุญคุณ แม่ชดใช้ให้กับนายมุทธาหมดแล้ว"
"เอ้อ แม่ แล้วแม่ไม่คิดทำลายหรือแก้แค้น นายมุทธาที่มีส่วนทำให้พ่อตายหรือ"
"มันนานมาแล้วนะลูก เรื่องนี้มันคลุมเครือ แม่ไม่รู้ว่าเขาเป็นสาเหตุด้วยหรือเปล่า แต่คนที่แม่คิดว่าเขากำลังจะเป็นสาเหตุในครั้งนั้นด้วย น่าจะไม่ใช่ คุณมุทธา แต่คือใคร"
คุณวรรรฉวีเปิดปากบอกลูกชาย
"ใครครับแม่"
"นายศักดาและเพื่อนของมัน"
เขาตกใจที่แม่ไปรู้ข้อมูลพวกนี้
นางเพิ่งรู้เรื่องราวไม่นาน เป็นความจริง หลังจากทีเข้ามาสืบและใช้ชีวิตกับนายมุทธา คนทีน่าสงสัยมากที่สุด คือ ศักดา ที่คุณวรรณฉวีก้าวเข้ามาในชีวิตของนายมุทธา
เพื่อเป็นบันได ปืนป่ายให้ตัวเองเก่ง ในวงการธุรกิจ เรียนรู้บริหารเก่งจนกล้าและสามารถ ที่จะออกมาตั้งบริษัทเป็นของตนเอง
"ตอนนี้ไม่ต้องกลัว แม่มีเงินเก็มากเลย แล้วทำไม แม่จะทำไม่ได้ในเรื่องนี้ เพื่อนนักธุรกิจของแม่มีหลายคน ที่หยิบยื่นความช่วยเหลือให้ ทั้งแหล่งเงินทุนที่ไว้ใจประจำ เชื่อใจในเครดิต ถ้าแม่ออกมาตั้งบริษัทเอง คงรุ่งโรจน์แน่"
"แล้วบริษัทเก่าล่ะครับ"
เริ่มอ่านเรื่องราวที่ยอดเยี่ยมได้ที่นี่
- ผู้เขียน
