เขาถามอย่างมิรู้ความคิดและนั่นเองทำให้เมลิดาต้องรีบหาข้อแก้ตัวให้กับสำนึกที่โลดแล่นไปไกลถึงไหน ๆ ด้วยเกรงเขาจะมองทะลุเข้ามาในความรู้สึกที่เริ่มหวงแหนบุรุษตรงหน้า
“เมย์กำลังคิดว่าจะเอาผ้าไปซัก เพราะผ้าในตะกร้าเมย์ใส่เกือบหมดแล้ว”
เธอเห็นบางอย่างฉายวาบขึ้นมาในดวงตาคมเข้ม เขาใช้ผ้าซับบนผิวบริเวณเนินอกของเธออีกชั่วครู่ก่อนจะวางมันลงและจูงมือหญิงสาวออกมาจากห้องน้ำ เมลิดากำลังจะเดินไปยังตะกร้าใส่ผ้าเก่า ๆ ที่เขาเป็นคนโยนให้เธอตังแต่วันแรก หากก็ต้องชะงักเมื่อเห็นกล่องกำมะหยี่สีน้ำตาลซ้อนทับกันนับสิบกล่องบนเตียงกว้างและมองแวบเดียวก็รู้ว่ามันเป็นกล่องเสื้อผ้า
“ของใครหรือคะคุณภาค?”
เมลิดาหันไปถามชายหนุ่มที่ยืนเอามือล้วงกระเป๋าใกล้กันนั้นก่อนจะได้รับคำตอบอันน่าประหลาดใจ
“เสื้อผ้าของคุณ...ผมสั่งให้เขาส่งมาจากกรุงเทพ เพิ่งมาถึ
