เมลิดาอ้าปากจะเถียงทว่าไม่ทันลิ้นหนาที่ฉกเข้ามาจนเต็มเรียวปากบาง ทศภาคถอนจุมพิตอันจาบจ้วงก่อนจะลากร่างของเธอกลับไปที่เตียงหนาแล้วผลักจนหญิงสาวหงายหลังลงไปขณะดึงทึ้งผ้าขนหนูบนร่างอรชรจนหลุดลุ่ย เธอพยายามใช้มือปัดป้องแต่มิอาจต้านทานกำลังของร่างหนาหนักที่ทาบทับตามลงมาอย่างรวดเร็ว
ชายหนุ่มยึดข้อมือทั้งสองข้างของเธอไว้แล้วกดลงกับที่นอนด้วยมือทรงพลังก่อนจะซุกไซ้ใบหน้าลงกับซอกคอที่ยังเปียกชื้นและมีกลิ่นหอมอ่อนของสบู่กำจายออกมา เมลิดาอยากดันตัวออกแต่การแอ่นกายอันเต็มตึงขึ้นบดเบียดกับกายหนาเสมือนยิ่งโหมกระพือไฟร้อนจนทศภาคไม่สามารถหยุดตัวเองได้อีกต่อไป
“คุณภาค!.....คุณภาคปล่อยเมย์!”
เสียงร่ำร้องนั้นช่างไร้ความหมาย เธออาจหลงลืมไปแล้วว่าสัมผัสอันเชิญชวนแม้เกิดขึ้นท่ามกลางไฟพยาบาทที่โหมท่วมความรู้สึกของเขาในยามนี้เสมือนแรงรั้งที่ทั้งเขาและเธอต่างถูกดึงเข้าหากัน แม้หัวใจของชายหนุ่มจะมีแต่รอยแค้นฝังแ
