บทที่ 9
ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
ทศภาคลืมตาตื่นอีกครั้งเมื่อรู้สึกถึงแสงแรกแห่งอรุณรุ่งพาดผ่านเข้ามาทางหน้าต่างของกระท่อม ชายหนุ่มยังโอบกอดร่างบางไว้ในอ้อมแขนทว่ามือที่แปะป่ายไปมาทำให้เขาต้องตื่นขึ้นอย่างรวดเร็วในเช้าที่บรรยากาศรอบ ๆ ยังครองความชื้นด้วยละอองไอของหยาดน้ำค้างที่อ้อยอิ่งอยู่ตามปลายไม้ มีบางอย่างปลุกสำนึกของผู้ที่อยู่เหนือร่างเล็ก
ผิวเนื้อละมุนที่เขาลูบไล้ยังคงอุ่นอยู่ในราตรีที่ผ่านพ้นหากบัดนี้ร้อยยิ่งกว่าไฟเผา ทศภาคลุกขึ้นและทอดสายตามองใบหน้าแสนหวานที่ระบายด้วยสีแดงเข้มแล้วให้ยิ่งตระหนก ชายหนุ่มวางหลังฝ่ามือลงบนหน้าผากเกลี้ยงเกลาเพื่อพบคำตอบชัดเจนว่าเมลิดากำลังมีไข้สูง
“เมย์...เมย์ตื่นสิ...เมย์”
เสียงทุ้มหากแต่ลุ่มลึกสั่นไหวภวังค์ของหญิงสาวได้เพียงน้อย เธอห่อไหล่บางบนร่างเปลือยราวหนาวเหน็บและเจ็บร้าวทว่าก็ยังไม่ยอมลืมตา
