บทที่ 2
ตัดมาปัจจุบัน
" เฮีย ผมกลับแล้วนะ " พายุรีบบอกพี่ชายทันที
" แกจะรีบไปไหนว่ะ " ปฐพีถามน้องชายอย่างเอือมๆ
" ทิว ยัยแสบนั่นกลับหรือยัง " ปฐพีถามมือขวาของน้องชายอีกครั้ง
" กำลังจะกลับครับ " ทิวที่ตอบคำถามของเจ้านายอย่างสงสัย ร้อยวันพันปีตีกันทุกวัน กลับจากมาเก๊ารอบนี้เจ้านายเขาประหลาดจังวะ
" เฮีย กลับมารอบนี้เฮียดูแปลกๆนะ " พายุมองหน้าพี่ชายอย่างจับผิด
" แปลกยังไง ? " ปฐพีถามกลับอย่างสงสัย
" ปกติตีกันแทบตาย ผมคิ้วแตกก็เพราะไปเป็นที่ระบายอารมณ์แทนเฮียเลยนะ " พายุบ่น
" แล้วใครใช้ให้แกขึ้นไปรับหมัดยัยนั่นล่ะ " ปฐพีกระตุกยิ้มขึ้นมาทันที แล้วนึกไปถึงตอนที่เห็นน้องชายมีผ้าก็อตพันหัวเข้ามาในบ้านเมื่อ3อาทิตย์ก่อน เขาเองก็ทึ่งอยู่เหมือนกัน ไม่คิดว่าคู่หมั้นเขาจะล้มพายุได้ด้วยซ้ำ เพราะทั้งบ้าน เขากับพายุฝีมือสูสีกันมาก
" ถ้าผมไม่ขึ้น การ์ดก็ไม่เหลือพอดีนะสิ " พายุตอบก่อนจะส่ายหน้าเอือม
" งั้นก็สมควรแล้วที่แกจะคิ้วแตกกลับมาอ่ะ " ปฐพีตอบพายุ มันจะแปลกยังไงวะ มันถึงเวลาแล้วมากกว่าที่คนอย่างเขาจะต้องปราบพยศยัยเด็กนั่น
" เฮียก็รู้ว่าป๊ารอแค่ต้นข้าวพร้อม ถ้าน้องพร้อม งานแต่งเฮียก็พร้อมจัดทันที นั่นเท่ากับว่าเฮียจะไม่มีอิสระแล้วนะ " พายุบอกพี่ชาย เพราะต้นข้าวเอาเรื่องพอสมควร
" หึหึ ไม่มีใครมาสั่งฉันได้หรอกหน่า " แล้วยังไงเขาไม่ได้สนใจเรื่องอิสระอะไรนั่นอยู่แล้วซะหน่อย มียัยต้นข้าวเป็นเมียก็คงจะสนุกพิลึก
" ช่างเถอะ เฮียโตจนหมาจะเลียตูดไม่ถึงล่ะ พูดไปก็เท่านั้นแหละ ผมกลับบ้านล่ะ " พายุพูดจบก็รีบเดินออกจากห้องทันที
" ไอ้ลม !!!!@#-();:'"-6+(!;() " ปฐพีตะโกนด่าไล่หลังน้องชายไป " เมฆ กลับบ้าน " ก่อนจะหันไปบอกลูกน้องคนสนิทให้พากลับบ้าน
เรื่องราวระหว่างเขากับต้นข้าว ปฐพีรู้ดีว่าทำไมหญิงสาวถึงยอมหมั้นกับเขา ' กอหญ้า ' น้องสาวฝาแฝดที่เธอตามหามาตลอด 4 ปีเพราะคิดว่าผมเอาน้องเธอไปซ่อน หึหึ ตลกชะมัด แล้วยัยเด็กนั่นหายไปไหน ผมจะรู้ได้ยังไงละ
" พี่ดิน...! " ผมที่กำลังจะเดินสวนขึ้นไปชั้นบนของบ้าน ต้องหยุดชะงักกับเสียงเรียกที่ดังสวนลงมา ไม่มีคำจะบรรยายเลย กับชุดนอนซีทรูที่ทั้งบางทั้งสั้น ที่อยู่บนร่างปราดเปรียวของต้นข้าวมันยั่วตัณหาผมแค่ไหน ถึงเธอจะใส่เสื้อคลุมลงมาด้วยก็เถอะ " ถ้าพี่ยังมั่วอยู่ก็หยุดคิดเรื่องลามกกับฉันได้แล้วค่ะ " เหมือนโดนต่อยร่วงบันไดไปเลยแฮะ
" มันจะมากไปแล้วนะ ยัยเด็กปีศาจ " ผมพุ่งเข้าไปบีบแก้มนิ่มนั่นอย่างแรงด้วยความโกรธ
" สกปรก เอามือออกจากแก้มฉัน ไปมาเก๊ามาไม่รู้ว่าเอามือไปจับผู้หญิงมาแล้วกี่คน ขยะแขยง " หญิงสาวตรงหน้าไม่ได้กลัวผมซักนิด แถมยังทำท่าขยะแขยงผมอย่างที่เธอพูดอีกด้วย
" หึหึหึ....เธอหึงฉันหรอ " ผมบอกไปอย่างยั่วโมโห แต่สายตาเธอนี่เอาเรื่องพอสมควรเลยนะ
" เหอะๆ ไม่มีวัน ปล่อยแก้มฉัน !!!! " ต้นข้าวหัวเราะแห้งออกมา แล้วปฏิเสธพร้อมกับสั่งให้ปล่อยแก้มของเธอ
" หึหึ ซักวันฉันจะทำให้เธอครางเรียกชื่อฉันให้ดู ยัยเด็กปีศาจ " ปฐพีปล่อยแก้มหญิงสาวอย่างแรง ก่อนจะกระซิบข้างใบหูสวยแล้วเดินสวนขึ้นไปห้องของเขาทันที
เช้าวันต่อมา
ปฐพีที่พึ่งจะได้หลับตอนตี 4 ต้องลืมตาขึ้นมาเพราะเสียงเอะอะโวยวายที่ดังอยู่หน้าบ้าน ไม่ใช่เสียงโวยวายสิ เสียงโหยหวนซะมากกว่า ปฐพีจึงหยิบปืนเดินลงบ้านมาอย่างหัวเสีย
ปัง ปัง ปัง ผมยิงปืนขึ้นฟ้า 3 นัดจนทุกคนหันมามองอย่างตกใจ จะมีก็แค่ยัยเด็กปีศาจนั่นแหละที่แค่กระตุกยิ้มเพียงอย่างเดียว แค่นี้มันก็ทำให้ผมรู้แล้วว่า เด็กนี่ต้องการกวนประสาทผม
" ใจเย็นนะครับนาย เราแค่มาซ้อมให้คุณต้นข้าวเฉยๆเองครับนาย " พายัพพยายามเดินมากดปืนเจ้านายลงพร้อมอธิบายอย่างกล้าๆกลัวๆ แต่เจ้านายไม่มีทีท่าที่จะวางมันลงซักนิด
" พี่ดินจะยิงพวกเราจริงๆหรอคะ " ต้นข้าวเดินเข้ามาหาอย่างเชื่องช้า
" อย่าท้าทายฉัน อย่าคิดว่าฉันปล่อยผ่านเธอมาตลอดแล้วจะทำอะไรก็ได้ในบ้านของฉัน " ปฐพีสั่งด้วยเสียงดุ
" หรอคะ ! " เร็วกว่าคำตอบ ก็ต้นข้าวนี่แหละ หญิงสาวแย่งปืนมาจากคู่หมั้นหนุ่มได้อย่างรวดเร็ว การ์ดทุกคนยังทึ่งกับความรวดเร็วและเด็ดขาดของว่าที่นายหญิงของพวกเขา หลังจากนั้นก็เป็นศึกที่ทั้งดุเดือด และมันไปในเวลาเดียวกัน มีทั้งได้เปรียบและเสียเปรียบกันทั้งคู่ ผัวเมียคู่นี้แม่งทันกันจริงๆ พายัพได้แต่คิดในใจ แต่เจ้านายเขาก็คือเจ้านายเขาแหละหน่า เจ้าเล่ห์ขนาดนี้คุณต้นข้าวตามไม่ทันหรอก ปฐพีใช้ช่วงทีเผลอ และช่วงที่หญิงสาวเริ่มหมดแรง รวบหมัดเล็กๆนั่นก่อนจะเข้าล็อคตัวหญิงสาวไว้จากด้านหลังทันที คนอย่างคุณต้นข้าวนายเขาต้องใช้วิธีล่อให้เหนื่อยแบบนี้แหละ ไม่งั้นคนพลาดคงเป็นนายเขาเองแน่
" หยุด!!! ถ้ายังไม่หยุดฉันลากเธอไปปล้ำแน่ " ปฐพีขู่ด้วยเสียงเย็นเยือก ทำให้หญิงสาวหยุดนิ่งสนิททันที
" โรคจิต " หญิงสาวใช้ศอกกระทุ้งสีข้างของเขา แล้ววิ่งหนีขึ้นห้องไป
" นาย เป็นไงบ้างครับ " พายัพเดินมาถามผู้เป็นนาย ที่ตอนนี้ยืนกุมท้องอยู่เพราะโดนคู่หมั้นเล่นทีเผลอ
" ปล่อย ฉันยังไม่ได้ลงโทษพวกแกเลยนะ " ปฐพีชี้นิ้วไปที่การ์ดที่อยู่ตรงนี้ทุกคน ก่อนจะสั่งให้ไปยืนแบกกระสอบทรายตากแดด 5 ชั่วโมง แล้วเดินกลับเข้าบ้านทันที
" เฮีย...เผื่อเฮียยังไม่รู้นะ ว่าตอนนี้เฮียโดนว่าที่เมียซัดซะเลือดซิบมุมปากเลยอ่ะ " พายุที่ยืนดูฉากต่อสู้ของพี่ชายเมื่อกี้ถึงกับกลั้นขำ
" แกอยากหัวแตกไหมไอ้ลม จะไปไหนก็ไป " ปฐพีเช็ดเลือดที่มุมปากอย่างหัวเสีย
" เฮีย ป๊าม๊าโทรมาบอกให้เฮียควงว่าที่สะใภ้ไปงานเปิดบริษัทสื่อสารของคุณทัชชัยด้วยนะ " พายุตะโกนไล่หลังพี่ชายที่เดินขึ้นบันไดไป
" พายัพ เดี๋ยวนายไปบอกคุณต้นข้าวให้เตรียมตัวไปงานเลี้ยงเย็นนี้ด้วยล่ะ " พายุเดินไปบอกการ์ดคนสนิทอีกคนของพี่ชาย
" ครับ คุณลม " พายัพโค้งรับแล้วเดินไปที่ห้องต้นข้าวทันที ก่อนจะเดินกลับไปคุมการ์ดที่โดนนายสั่งทำโทษต่อ ปวดหัวจริงๆ
ช่วงค่ำ
ปฐพีที่เดินลงมาชั้นล่างก่อนคู่หมั้นสาว ก็ยืนกอดอกหน้าบึ้งตึงทันที
" ทำไมยัยเด็กนั่นไม่ลงมาซักที ลีลาชะมัด " ปฐพีบ่นอย่างหัวเสีย
" คุณต้นข้าวลงมาแล้วครับ " ปฐพีหันไปตามที่มือขวาบอกอย่างรวดเร็วกะว่าจะอ้าปากด่า แต่เขาก็ต้องเปลี่ยนเป็นอ้าปากค้างแทน ' สวย ' คำเดียวที่วนในหัวเขาในตอนนี้ ยัยเด็กปีศาจนี่สวยมาก ผิวขาว สูง หน้าคมรั้น และชุดราตรีสีน้ำเงินที่ขับสีผิวของคนตรงหน้าให้ขาวสว่างขึ้นไปอีก
" คุณดินครับ " เมฆสะกิดเจ้านายหนุ่มให้ตื่นจากภวังค์ของตัวเอง ปฐพีจึงรีบปรับลมหายใจให้เป็นปกติ
" ชักช้าชะมัด ไปกันได้แล้ว " บ่นกลบเกลื่อนแล้วเดินนำไปขึ้นรถทันที หญิงสาวจึงเบะปากหมั่นไส้ใส่ก่อนจะรีบเดินตามไปขึ้นรถ แล้วรถก็ถูกขับเคลื่อนออกจากบ้านไป