หลายวันต่อมา...
ธันย์นั่งอยู่หน้าตึกเรียนมหาวิทยาลัยและตอนนี้เขากำลังเซ็งอารมณ์สุดๆเพราะร่างกายไม่ได้รับการปลดปล่อย เติมฝันงานเยอะมากเพราะพ่อของเขาดันสุดป้อนงานให้ทุกวันจนเธอแทบไม่มีเวลาให้เขาเลยแม้แต่น้อย จะไปนอนค้างด้วยอาตฤณก็อยู่และถ้าไปค้างก็กลัวว่าจะอดใจไม่ไหวย่องไปหาในห้องนอนอีก
"หน้าบูดมาเชียวนะมึงเป็นอะไรอีกล่ะ"
"สงสัยไม่ได้ปล่อยน้ำ กูว่านะคืนนี้พามันไปปลดปล่อยดีกว่า"
เพื่อนของเขายิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ส่วนธันย์ไม่ได้ระแวงอะไรเพราะตอนนี้นึกถึงแต่หน้าของคู่หมั้นสาว
"มันไม่ฟังที่มึงพูดเลยไอ้แบล็ค"
"ช่างแม่งมันเดี๋ยวคืนนี้กูจัดการให้เอง"
ช่วงค่ำธันย์มาเที่ยวกับเพื่อนที่ร้านประจำ เขาเดินเหมือนคนหมดอาลัยตายอยากหยิบโทรศัพท์ส่งข้อความไปหาคู่หมั้นแต่เธอไม่ยอมตอบเขาเลย
"มาครับเพื่อนรักมาดื่มกัน"
"เออ! ดื่มให้เมาเลยเป็นไง"
เขาเอ่ยออกมาก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม สาวๆที่แบล็คลิ
