ตอนที่3 คุณแฟน
1703 คำ
ตอนที่3 คุณแฟน
ระหว่างทางที่ชายหนุ่มขับรถให้เธอ ลินดาก็คอยบอกทางให้เขาว่าคอนโดเธออยู่ทางไหน แม้ว่าจะรู้สึกหงุดหงิดที่เขาไม่ยอมพาไปเอารถเธอที่ผับก็ตาม เธอจำใจยอมให้เขตขับรถไปส่ง ระยะทางไปคอนโดของหญิงสาวไม่ไกลจากคอนโดของเขามากนัก และยังอยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยที่เขาเรียนอยู่
ลินดาขมวดคิ้วเมื่อเขตแวะเข้ามาที่ร้านขายยา อีกแค่ไม่กี่กิโลเมตรข้างหน้าก็ถึงคอนโดเธอแล้ว ชายหนุ่มจอดรถหน้าร้านเภสัชกร ก่อนที่เขาจะเป็นคนเปิดประตูลงจากรถไปโดยไม่ได้ดับเครื่องยนต์ ทำเอาลินดานั่งมองตามหลังเขาอย่างงงๆ
ชายหนุ่มเดินเข้ามาในร้านขายยาก่อนจะมาหยุดตรงหน้าเคาน์เตอร์ที่มีเภสัชกรหญิงวัยกลางคนคอยให้คำแนะนำและจ่ายยา
"สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยคะ"
"เอ่อ..เอายาคุมฉุกเฉินแบบเม็ดสองกล่องครับ"
"ได้ค่ะ รับอะไรเพิ่มอีกไหมคะ" เภสัชกรหันไปหยิบยาหลังตู้กระจก แล้วหันมาเอ่ยถามเขาอีกครั้งด้วยรอยยิ้ม ในขณะที่เขตนั้นกำลังยืนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง เขาทำเหมือนกับว่าการมาซื้อยาคุมกำเนิดเป็นเรื่องปกติสำหรับเขา เขาดูไม่มีทีท่าว่าจะอายเลยสักนิด แม้ว่าจะเป็นการซื้อยาคุมครั้งแรก
"มีถุงยางไซส์ห้าหกมั้ยครับ"
"มีค่ะ" เภสัชกรหญิงอมยิ้มน้อยๆ แล้วก้มลงไปหยิบกล่องถุงยางขนาดไซส์ห้าสิบหกตามที่เขตบอก โดยที่เจ้าตัวยังยืนหน้านิ่ง
เขตเห็นแบบนั้นเขาจึงเดินไปหยิบน้ำเปล่าหนึ่งขวดในตู้เย็นออกมาก่อนจะกลับมาจ่ายค่ายา
ไม่นานชายหนุ่มก็เดินกลับเข้ามานั่งในรถ เขตยื่นถุงยาให้กับลินดาพร้อมน้ำเปล่าหนึ่งขวด เธอขมวดคิ้วมุ่นสงสัย ก่อนจะรับมาเปิดดูข้างใน
"นี่อะไร!"
"กินซะ เมื่อคืนพี่ไม่ได้ป้องกัน"
"ห้ะ!" ลินดาที่ได้ยินแบบนั้นถึงกับหน้าร้อนผ่าว เธอเบิกตากว้างอย่างตกใจที่รู้ว่าเขาไม่ได้ป้องกันตอนที่มีอะไรกับเธอ เพียงแค่นั้นหัวใจของหญิงสาวก็หล่นวูบ เธอไม่รีรอรีบเปิดกล่องยากินทันที ถ้าหากเธอพลาดท้องกับเขาขึ้นมา อนาคตข้างหน้าเธอจะเป็นยังไง
เขตมองเธอกินยาเสร็จแล้วก็รีบออกรถตรงไปยังคอนโดเธอทันที
ลินดาได้แต่กำหมัดแน่น เธอหวังว่าจะไม่ได้เจอกับผู้ชายหน้าด้าน ไร้ยางอายแบบเขาอีก แค่รู้ว่าเขาไม่ได้ป้องกัน เธอก็อยากฆ่าเขามากแล้ว
@คอนโดลินดา
เขตขับรถเข้ามาจอดหน้าคอนโดหรูของหญิงสาว ใช้เวลามาถึงที่นี่เพียงยี่สิบนาที ลินดาหันไปเปิดประตูรถทันทีที่รถหยุดนิ่ง แต่ทว่าประตูรถกลับถูกล็อคโดยคนข้างๆ ทำให้เธอหันหน้าไปมองค้อนใส่เขา
"ปลดล็อคฉันจะลง" ลินดาเอ่ยบอกเสียงห้วน โดยที่มือเธอยังจับที่ประตูรถ
"..." เขตหันมามองเธอแต่กลับไม่ยอมทำตามที่ลินดาสั่ง
"นี่! ปลดล็อค!" ลินดาตะคอกเสียงใส่ เมื่อเห็นว่าเขตเอาแต่นั่งเงียบ
"ขอมือถือหน่อย" ชายหนุ่มทำหน้ามึนใส่ เขาแบมือมาข้างหน้าหญิงสาว พลางมองไปที่กระเป๋าของเธอ
"จะเอาไปทำไม" ลินดาขมวดคิ้วสงสัย
"เอามาเถอะ"
"ไม่ให้..." เธอพูดไม่ทันจบประโยค เขตก็ยื่นมือไปหยิบกระเป๋าที่วางบนตักของเธอไปหน้าตาเฉยทำเอาลินดาอ้าปากค้างกับการกระทำที่ไร้มารยาทของเขา ซึ่งต่างจากที่เจอกันครั้งแรกที่ผับ
ผู้ชายคนนี้หน้าด้านที่สุดเท่าที่เคยเจอมา!
เขตหยิบมือถือของเธอออกมากดเบอร์มือถือของตัวเองลงโทรศัพท์ของเธอไว้ และยังตั้งชื่อว่า(คุณแฟน) อย่างถือวิสาสะ โดยที่ลินดาได้แต่นั่งมองอย่างเคืองๆ เธอไม่รู้ว่าเขตกำลังพิมพ์อะไรอยู่
ชายหนุ่มกดเบอร์เสร็จพร้อมกดเข้าไลน์ส่วนตัวของเธอแล้วแอดตัวเองเป็นเพื่อนในไลน์ ลินดาได้แต่มองอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนที่เขตจะยื่นมือถือกับกระเป๋าคืนให้กับคนตัวเล็ก ลินดารีบดึงมือถือกับกระเป๋าคืนมาอย่างแรง เขาเป็นผู้ชายที่เธอไม่อยากเจอหน้าอีก
"ตอนเย็นจะมาหาใหม่นะ ลงมารับด้วยนะครับ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกเสียงกรุ่มกริ่ม
"มาหาทำไม ไม่ต้องมา! เราไม่ต้องเจอกันเลยดีที่สุด"
"ต้องมาสิ ไหนว่าจะไปเอารถที่ผับไง"
เขตหาข้ออ้างให้ได้เจอกับเธออีกครั้ง
"ไม่ต้อง ฉันไปเองได้ ปลดล็อคเดี๋ยวนี้!"
"..จูบก่อนสิ พี่ถึงจะเปิดให้"
ว่าจบเขาก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆเธอจนสัมผัสลมหายใจอุ่นของกันและกัน ลินดาถึงกับรีบเอนตัวถอยจนติดขอบประตูรถ เขามันดูหื่นกามสำหรับเธอมาก ขนาดบอกว่าไม่อยากเจอ แถมเธอพยายามแสดงสีหน้ารังเกียจเขา เขายังทำตัวไร้มารยาทอีก ทั้งๆ ที่ไม่ได้เป็นอะไรกันสักนิด
"ออกไปห่างๆ ฉันเลยนะ ไอ้โรคจิต!" ลินดาพยายามผลักไส แต่เขตกลับพอใจกับคำด่าของหญิงสาว
"ไม่เอาน่า จูบแค่นาทีเดียว เดี๋ยวพี่ก็ต้องไปเรียนแล้ว"
น้ำเสียงทุ้มนุ่มกับแววตาแพรวพราวนั้น ไม่ได้ทำให้เธอหลงใหลสักนิด แม้ว่าเนื้อตัวของชายหนุ่มจะหอมอ่อนๆ กับใบหน้าที่หล่อเหลาคมคายแบบนี้ ไม่ได้ทำให้ลินดาใจสั่น
"นี่! ฉันไม่ใช่เพื่อนละ...อุ๊บ..อื้อ" เสียงเล็กถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอ เมื่อเขตประกบจูบอย่างอุกอาจ ทำให้ลินดาที่ไม่ทันตั้งตัวเบิกตาโพลงกับการกระทำที่ป่าเถื่อนของเขา เธอยกมือขึ้นมาดันหน้าอกแกร่งเพื่อให้เขาถอนจูบออกเพราะมันเริ่มทำให้เธอหายใจไม่ทั่วท้อง แต่ก็ไม่เป็นผล เขากดริมฝีปากจูบเธออย่างดูดดื่ม สอดลิ้นเข้าไปควานหาความหวานจากโพรงปากบาง
ลินดาทำได้เพียงหลับตาพริ้ม จำยอมให้เขาทำอย่างอำเภอใจ จนผ่านไปเกือบนาทีเขตจึงค่อยๆ ถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง
ลินดาถึงกับกอบโกยหาอากาศทันที เธอลืมตาขึ้นมาสบตากับดวงตาคมเข้ม โดยที่เขานั้นไม่ทันได้ผละตัวออกห่าง
"เดี๋ยวพี่โทรหานะ" เขตพูดพร้อมเอื้อมมือไปปลดล็อคประตูให้กับเธอ ลินดารีบดึงสติกลับมาก่อนจะเปิดประตูออกจากรถทันที
หญิงสาวเดินเข้าคอนโดตัวเองไปโดยไม่หันกลับมามองชายหนุ่ม เขตยกยิ้มมุมปากให้กับท่าทางของคนตัวเล็กที่กำลังเร่งเดินหนีเขา ชายหนุ่มมองดูแผ่นหลังบางจนลับสายตาไป ก่อนจะขับรถออกมา
@ห้องของลินดา
ลินดาทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่นทันทีที่เข้ามาในห้อง ห้องของเธอแบ่งออกเป็นสัดส่วน มีห้องนอนหนึ่งห้อง มีห้องน้ำสองห้องทั้งในห้องนอนและอยู่ในส่วนของห้องครัว และห้องนั่งเล่นจะอยู่ส่วนกลาง
เธอนั่งเหม่อพร้อมกับยกมือเรียวขึ้นมาแตะริมฝีปากตัวเองเบาๆ เมื่อนึกถึงการกระทำของเขตในรถ หัวใจดวงเล็กเต้นระรัวก่อนจะสะบัดความคิดออกจากหันเมื่อเสียงมือถือดังขึ้น
เธอหยิบมือถือขึ้นมากดรับสายทันทีที่เห็นเป็นเบอร์ของผู้เป็นแม่
"ค่ะแม่"
(น้องลิน เมื่อคืนทำไมไม่กลับบ้านล่ะลูก)
เสียงหวานจากผู้เป็นแม่เอ่ยถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วง
"เอ่อ...ลินรู้สึกไม่ค่อยสบายน่ะค่ะ เลยกลับมานอนคอนโดก่อน" เธอปั้นโกหกคำโต ปกติลินดาจะกลับบ้านไปอยู่กับพ่อแม่ แต่เมื่อคืนนี้เธอขอพ่อมาผับกับเพื่อน กว่าท่านจะให้เธอมาต้องอ้อนอยู่นาน เธอจึงเลือกที่จะมาอยู่คอนโดตัวเองก่อน ด้วยเพราะเกิดเรื่องเมื่อคืนด้วย เธอไม่อยากให้พ่อกับแม่รู้
อีกอย่างเธอก็เรียนอยู่ คอนโดนี้พ่อแม่เธอซื้อให้ เพื่อที่ลินดาจะได้สะดวกไปเรียนเพราะคอนโดเธออยู่ใกล้มหาวิทยาลัย
(อ้าว แล้วเป็นอะไรมากไหม กินยารึยัง รู้ไหมว่าพ่อเขาเป็นห่วง)
"กินแล้วค่ะ..ลินขอโทษนะคะที่ไม่ได้โทรบอกก่อน เลยทำให้เป็นห่วง"
(จ้ะๆ ถ้างั้นก็พักผ่อนเถอะ แม่ไม่กวนแล้ว)
"ค่ะ" ลินดาตัดสายทิ้งไป เธอลูบหน้าตัวเองเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
@มหาวิทยาลัยpk
"ไงครับคุณเขต น้องสาวคนนั้นเป็นไงบ้างล่ะ" กายเอ่ยทักเพื่อนรักเมื่อเขตเดินเข้ามาในห้องเรียน ขณะที่กายและบาสนั่งอยู่ข้างกัน เขตยักไหล่อยากไม่ใส่ใจกับคำพูดของเพื่อนที่สีหน้าของเขาตอนนี้บ่งบอกว่าวันนี้อารมณ์ดี ชายหนุ่มทิ้งตัวนั่งลงเก้าอี้ข้างๆ บาส แล้วหยิบมือถือขึ้นมาเล่นฆ่าเวลารออาจารย์เข้ามาสอน
"นี่มึงได้คุยกับน้องเค้าแล้วเหรอ" บาสถามอย่างสงสัย ปกติเขตเป็นผู้ชายชอบเที่ยวและมั่วสุมเรื่องผู้หญิง แต่ก็ไม่เคยเห็นว่าเพื่อนตัวเองจะสนใจใครเป็นพิเศษ
"พวกมึงอยากเสือกเรื่องของกูขนาดนี้เลยเหรอวะ" เขตหันมาว่าให้เพื่อนรักทั้งสองอย่างเหลืออด
"เอ้า ก็พวกกูแค่อยากรู้" กายแย้ง
"กูจะทำอะไรก็เรื่องของกู"
"เออๆ เรื่องของมึง แล้ววันนี้มึงจะไปเล่นดนตรีไหม"
"ไป....มั้ง" เขตก้มหน้าเล่นมือถือต่อโดยไม่สนใจเพื่อนทั้งสองก่อนที่อาจารย์ประจำวิชาจะเข้ามาสอน
- ผู้เขียน
