พันธิสาคลี่ยิ้มให้อาคิรา พลางตบเบาๆ บนหลังข้อมือของเพื่อนรัก เอ่ยตอบให้อีกฝ่ายได้สบายใจ
“ไม่เป็นไรหรอกตะวัน ใบเฟิร์นไม่โกรธตะวันหรอกจ้ะ คงเป็นโชคชะตาระหว่างเรากับคุณมาริสส์ที่ถูกกำหนดให้มาเจอกันชั่วขณะ ก่อนจะแยกจากกันกลายเป็นคู่ขนานตลอดกาลเพราะเกมระหว่างเรากับคุณมาริสส์จบลงแล้ว”
“เฮ้อ...จะทำยังไงดีนี่”
อาคิราบ่นอุบเสียงดัง เธอเป็นคนผูกเงื่อนให้กับพันธิสา พอเพื่อนรักกับองครักษ์ผู้อาจหาญได้ผูกเงื่อนต่อจนเป็นปมแน่นกว่าเดิม ตอนนี้ก็กลับกลายว่าคลายปมไม่ออก และจะนำมาซึ่งความเจ็บปวดของพันธิสา
พันธิสาคลี่ยิ้มบางๆ ให้กับเพื่อนรัก กลายเป็นคนเอ่ยปลอบอาคิราบ้าง “ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นจ้ะตะวัน ตอนนี้เราโอเคแล้ว ตะวันกลับประเทศคาลาห์กับท่านชีคและไม่ต้องขอร้องให้คุณมาริสส์อยู่กับเรา...เราไม่ต้องการ เมื่อไม่มีเขาแล้วเราก็จะใช้ชีวิตตามปกติ ดูแลผับของเรา หากเราท้อง เราก็จะเลี้ยงลูกของเราให้ดีที่สุด เร
