บทที่ 11 อธิบาย
1299 คำ
หญิงสาวรอคอยให้ชายหนุ่มเข้ามาหา และอธิบายเรื่องทุกอย่าง แต่ทว่าดูเหมือนเขาจะไม่ได้แคร์เลยแม้แต่น้อย ยังคงคุยกับสาวสวยคนนั้นต่อเหมือนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น หรือไม่อย่างนั้นเขาคงกลัวคนอื่นเห็นว่ารู้จักกับเธอ จึงทำเมินเหมือนเธอไม่ได้อยู่ตรงนั้น
"ไอ้ธนัสนี่มันเจ้าชู้จริงๆ นะ แกอย่าไปยุ่งกับมันเชียวล่ะ ตัดใจจากมันได้นะเข้าใจที่พูดใช่ไหม"
"ไม่ทันแล้วล่ะ..."
หญิงสาวก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกเศร้าใจเป็นอย่างมาก เธอกับธนัสเกินเลยเกินไปหลายขั้นแล้ว จะให้ถอนตัวตอนนี้ก็คงไม่ทัน แล้วเธอจะทำตัวให้มีเหตุผลมากพอ ถ้าเกิดว่าเขามีคำอธิบายดีๆ
"หมายความว่ายังไง"
เพียวเร่มองเพื่อนด้วยความสงสัย คำพูดกับสีหน้าท่าทางดูแปลกไป ตลอดเวลา 7 ปีที่ผ่านมาเธอคงได้บทเรียน ของการแอบชอบอยู่ฝ่ายเดียวแล้ว ก็ไม่ได้คิดว่าเพื่อนจะ move on ยากอะไรนะ ความเย็นชาของผู้ชายคนหนึ่ง น่าจะทำให้ผู้หญิงทำใจได้เร็วขึ้น
พนักงานเรียกให้ทั้งสองคนไปรับกาแฟที่หน้าเคาน์เตอร์ และเมื่อตัวจี๊ดได้ americano มาไว้ในมือ เธอก็เหลือบสายตามองไปยังโต๊ะของธนัสอีกครั้ง เขาปรายตามองเธอเพียงแค่นั้น ก่อนจะหันกลับไปหาผู้หญิงอีกคนตามเดิม และนั่นทำให้เธอถึงกับถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกเจ็บปวด
"ไปกันเถอะแก"
"อืม"
ตัวจี๊ดตัดใจเดินตามเพียวเร่ออกไปจากร้านกาแฟ ธนัสมองตามหญิงสาวไป ก่อนจะหันกลับมาหาเบลล่า ที่ตอนนี้กำลังส่งโปรไฟล์ของตัวเองให้เขาอยู่
"เรียบร้อยแล้วค่ะ"
"โอเค เดี๋ยวพี่จะเอาโปรไฟล์นี้ให้ผู้กำกับแล้วก็ผู้จัดดู แล้วเดี๋ยวพวกเขาจะเรียกให้เบลล่าไปแคสบท ยังไงขอให้มีข่าวดีนะ"
"เบลล่าจะจับโทรศัพท์ไว้ตลอดเวลาเลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่เห็นความสามารถในตัวของเบลล่า"
"ยินดีครับ ถ้าอย่างนั้นพี่ขอตัวก่อน ไงเอาไว้เจอกันอีกทีหนึ่งนะครับ อันนี้พี่เลี้ยงกาแฟกับขนมน้องเบลล่านะครับ"
เขาส่งแบงค์พันไปให้หญิงสาวที่โต๊ะ นั้นก็เดินหันหลังเดินออกไปทันที เบลล่ามองตามชายหนุ่มไปจนลับสายตา ก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความเจ้าเล่ห์
"ฉันต้องไม่พลาดงานนี้เด็ดขาด และฉันต้องได้รองประธานช่อง 88 มาเป็นของตัวเองด้วย"
และเมื่อธนัสมาถึงโต๊ะที่มีผู้กำกับนั่งอยู่ เขาก็กดส่งโปรไฟล์ให้กับชายตรงหน้า
"อันนี้เป็นโปรไฟล์ของน้องเบลล่า ฝากผู้กำกับจัดการต่อด้วยละกัน เดี๋ยวผมขอคุยโทรศัพท์แป๊บหนึ่ง"
ธนัสหยิบโทรศัพท์เดินออกไปหน้าร้าน รีบกดโทรไปหาตัวจี๊ด ซึ่งไม่รู้ว่าตอนนี้งอนเขาไปแล้วหรือยัง เอาจริงเขาเป็นคนง้อผู้หญิงไม่เก่ง และก็ไม่เคยง้อด้วย จึงไม่รู้ว่าต้องใช้คำพูดแบบไหน
และเมื่อหญิงสาวเห็นเบอร์ชายหนุ่มโทรมา ก็รีบกดรับสายทันที เธอเองก็อยากจะรู้ว่าทำไมเขาต้องโกหก
(ฮัลโหล~~)
"ไม่มีเรียนหรือไงถึงมาเดินเล่นที่ห้างได้ นึกว่าเรียนทั้งวันซะอีก"
(เลิกแล้วเราก็เลยมาซื้อกาแฟกับเพื่อน)
เธอเลี่ยงที่จะถามสถานการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ และรอว่าชายหนุ่มจะพูดถึงหรือเปล่า ธนัสเองก็รู้สึก แปลกใจไม่น้อย ที่เธอดูนิ่ง และไม่ไถ่ถามถึงผู้หญิงอีกคนที่อยู่กับเขา
"จะไม่ถามเหรอว่าเมื่อกี้อยู่กับใคร"
(ก็ตัวเองบอกว่าทำงานไม่ใช่เหรอ ถึงแม้ภาพมันจะดูเหมือนไม่ทำงานก็เถอะ แต่เราก็จะหลอกตัวเองว่าธนัสทำงานจริงๆ)
"จริงๆ มาคุยงานกับผู้กำกับ แต่ว่าเจอเบลล่าพอดี หน้าตาของเธอเหมาะกับการเป็นนางเอกซีรีส์เรื่องหน้า ก็เลยเข้าไปคุยด้วย แล้วก็ให้เธอส่งโปรไฟล์มาพิจารณา ถ้าเกิดว่าผู้จัด และผู้กำกับเห็นว่าเหมาะสม เดี๋ยวเขาก็ติดต่อกันเองแหละ เข้าใจไหมว่าคุยงาน"
เขาอธิบายให้เธอฟังอย่างใจเย็น และคิดว่าเธอจะมีเหตุผลมากพอที่จะไม่งี่เง่าใส่เขา
(เข้าใจแล้วค่ะ)
"แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน"
(เดินเล่นอยู่กับเพียวเร่ที่ชั้น 3 น่าจะมาซื้อเครื่องสำอางค่ะ)
"เดินเล่นเสร็จแล้วขึ้นมาหานะ จะได้กลับพร้อมกัน รออยู่ร้านอาหารตรงข้ามกับร้านกาแฟเมื่อกี้"
(ได้ค่ะ รอแป๊บหนึ่งนะ)
และเมื่อธนัสกดวางสาย หญิงสาวก็ยิ้มออกมาได้บ้าง อย่างน้อยเขาก็ยังแคร์เธออยู่ โทรมาอธิบายให้เข้าใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่ เธอเองก็ไม่รู้หรอกว่าเขาพูดจริงหรือว่าโกหก แต่เธออยากจะเชื่อใจเขา ก็เลยคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องจริง
"ยิ้มอะไร เมื่อกี้หน้าบึ้งหน้าบูดเชียวนะ ทำตัวอย่างกับคนอกหัก แล้วตอนนี้ยิ้มหน้าบานเป็นกระด้งเฉย"
"แกก็ว่าฉันเกินไป"
เพียวเร่จ้องมองเพื่อนด้วยความระแวง รู้สึกได้เลยว่าตอนนี้ตัวจี๊ดมีความลับอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ แต่เธอจะยังไม่เซ้าซี้ถาม และเมื่อถึงเวลาเดี๋ยวก็เล่าออกมาเอง
หลังจากที่ทั้งสองคนแยกย้ายกัน ก็เดินกลับขึ้นมาหาชายหนุ่มชั้นบน ตอนนี้เขานั่งอยู่หน้าร้านอาหาร เธอรีบเข้าไปหาก่อนจะขยับตัวนั่งลงข้างกาย
"ตัวเองรอเรานานไหมคะ"
"ไม่นานหรอก อยากซื้ออะไรไหม"
เขายื่นมือไปเกลี่ยปอยผมให้หญิงสาวอย่างแผ่วเบา และการกระทำอันอ่อนโยนของเขาทำให้เธอรู้สึกหัวใจเต้นรัว มีความสุขอยากบอกไม่ถูก
"ไม่ค่ะ"
"อยากได้อะไรก็บอกนะ ฉันซื้อให้เธอได้ทุกอย่าง"
หญิงสาวส่ายหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเผยยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี แค่เขาแคร์เธอบ้าง แสดงความเป็นห่วงเป็นใย เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว
"ตัวเองไม่ต้องซื้ออะไรให้เราหรอก แคร์กันบ้างแค่นี้ก็พอแล้ว"
"แล้วฉันไม่แคร์เธอตรงไหน"
"ก็ก่อนหน้านี้ตัวเองทำเหมือนไม่เห็นเราเลย ไม่สนใจด้วยว่าเราจะรู้สึกยังไง ก็เลยคิดว่าตัวเองคงไม่ได้สนใจหรอก"
หญิงสาวทำหน้าเศร้าหมอง รู้สึกน้อยใจที่เขาทำเหมือนไม่เห็นเธออยู่ในสายตา บางทีการที่ถูกโดนเมินในเวลาที่เธอต้องการคำอธิบาย มันให้ความรู้สึกเจ็บไม่น้อยเลย และถึงแม้ว่าเขาจะแสดงความบริสุทธิ์ใจทีหลัง แต่ความรู้สึกในตอนนั้นมันยังฝังจำอยู่ในใจไม่ลืม
"ขอโทษ..."
"ตัวเองไม่ได้ผิดอะไรจะขอโทษทำไม"
"ช่างเหอะขอโทษไว้ก่อน ขี้เกียจเห็นเธอทำหน้าเหมือนหมาหงอยใส่"
"เราไม่ได้เป็นหมาสักหน่อย ชิ"
หญิงสาวทำหน้างอแงใส่ชายหนุ่ม ธนัสยิ้มออกมาขำๆ ก่อนจะขยับตัวลุกขึ้น ดึงมือเธอมากุมไว้ จากนั้นก็พาเดินออกไปจากตรงนั้นทันที
"อย่างอนบ่อย ฉันง้อผู้หญิงไม่เป็น"
"ก็หัดง้อบ้างสิ"
"เธอก็หัดคิดเองเออเองให้น้อยลงบ้าง งอนให้น้อยลงหน่อยจะดีกว่านี้เยอะเลย"
"ตกลงว่าเป็นความผิดของเราหรือไง"
ใบหน้าเล็กจ้องมองเขาด้วยความหงุดหงิด จนชายหนุ่มต้องถอนหายใจใส่ เพิ่งเตือนไปหยกๆ ว่างอนให้น้อยลงหน่อย ยังไม่ทันขาดคำก็เริ่มแล้ว
"ชวนทะเลาะอีกละ เฮ้อ"
- ผู้เขียน
