“เธอจะไปไหนก็ไป ฉันจะดูแลมิเกลเอง” โซเฟียน่าออกคำสั่งกับลักษณ์ณาราที่เพิ่งกลับมาจากไปเอาห่วงยางน้อยสีฟ้าสดใสมาให้มิเกล
“แต่ว่า…” หญิงสาวทำท่าลังเลตั้งใจจะค้านเพราะไม่ค่อยจะไว้ใจนางแบบสาวสักเท่าไหร่ แต่สายตาที่มองจิกมาอย่างเอาเรื่องทำให้เธอจำต้องล่าถอย
“ไม่มีแต่ เธอเป็นแค่ครู อย่ามาขัดคำสั่งคนที่จะมาเป็นเมียนายจ้างในอนาคตอย่างฉัน” โซเฟียน่าเชิดหน้าบอกอีกฝ่ายอย่างเหนือกว่า
“ค่ะ” รับคำแต่กลับไม่สบายใจ ทว่ายังไงเธอก็ต้องออกไปตามคำสั่งของนางแบบสาวคนสวย เพราะไม่อยากถูกต่อว่าอย่างไม่ไว้หน้า
ทันทีที่คล้อยหลังลักษณ์ณารา โซเฟียน่าก็เดินปรี่เข้าไปหาแม่หนูน้อยที่กำลังนั่งตีขาฮัมเพลงเบาๆ รอห่วงยางจากคุณครูสาวอย่างอารมณ์ดีอยู่ที่ขอบสระ เมื่อเดินมาหยุดยืนลงที่เบื้องหลังแผ่นหลังน้อยๆ นางแบบสาวก็เผยอปากแดงที่เคลือบด้วยลิปสติกชั้นดีรุกรานเด็กน้อยทันที
“อีเด็กไม่มีแม่!” พูดจบโซเฟียน่าก็เหยียดยิ้มที่มุมป
