“ขอมิเกลเล่นอีกนิดไม่ได้เหรอคะ มิเกลยังอยากสนุกอยู่เลย” เดินเข้าไปเขย่าแขนเรียวของลักษณ์ณารา แล้วเงยหน้าขึ้นเว้าวอนเสียงอ่อนเสียงหวานจนคนฟังชักจะใจอ่อนยวบ
“งั้นก็ได้จ้ะลูก” สุดท้ายลักษณ์ณาราก็ต้องแพ้ลูกอ้อนของหนูน้อยมิเกล ลอบถอนหายใจเฮือกออกมาเพราะการเล่นต่อของแม่หนูน้อยต้องผ่านขั้นตอนของคุณพ่อจอมเจ้าเล่ห์อย่างมาร์โบโล คอฟอร์ดเสียก่อน
“เย้ๆๆ มามี้จุ๊บเพิ่มพลังให้แด๊ดดี้ก่อนค่ะ แด๊ดดี้จะได้พาเราไปขี่จักรยานต่อ” มิเกลวิ่งชูมือพร้อมกับส่งเสียงเฮไปรอบๆ จนผู้ใหญ่ทั้งสองต้องผสานเสียงหัวเราะออกมาด้วยความเอ็นดู แต่ไม่นานแม่หนูน้อยก็วิ่งมาซบอกลักษณ์ณาราแล้วเอ่ยปากขอร้องให้เธอทำในสิ่งที่คนขับรถจักรยานกิตติมศักดิ์ต้องการ
ลักษณ์ณาราเท้าสะเอวกลอกตาขึ้นฟ้าอย่างระอา สูดลมหายใจเข้าแรงๆ ก่อนจะกดจมูกลงจุมพิตแก้มสากข้างขวาของพ่อคนเจ้าเล่ห์เบาๆ
“ชื่นใจที่สุดเลย” ใบหน้าคมคายเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้มแห่งความพึงพ
