“ริสา” เอ่ยชื่อของคนที่นั่งร่วมโต๊ะอย่างถือวิสาสะ
“ไม่เจอกันตั้งนาน คิดถึงพี่มั้ย” สาวรุ่นพี่ที่นั่งตรงข้ามถามขึ้น
“กลับไปนั่งโต๊ะพี่เถอะ ที่ตรงนั้นมีเจ้าของแล้ว”
“มีเจ้าของ” ริสาขมวดคิ้วสงสัย “นายหมายถึงใคร”
“เมียของผมไง”
“เมีย” อีกฝ่ายชักสีหน้าเข้าใส่อย่างไม่ค่อยพอใจ เพราะที่ผ่านมาผมไม่เคยเปิดตัวคบกับใครเลย และก็เป็นเธอที่ยังคิดว่าจะสามารถตามตื้อผมได้ ถ้าผมยังไม่มีเจ้าของ
“นายมีเมียตั้งแต่เมื่อไร”
“พี่เป็นเจ้าของชีวิตผมเหรอ ทำไมจะต้องคอยรายงานด้วยล่ะ” ผมก็เริ่มไม่ชอบใจกับคำพูดของเธอแล้วนะ
ที่ผ่านมาผมยังถือว่าให้เกียรติผู้หญิง ไม่อยากพูดจาด่าทอหรือใช้คำพูดรุนแรง หรือพูดให้เธอเสียหาย แต่ริสากลับไม่ยอมปล่อย
“แต่ฉันก็เป็นเมียนายนะ”
“เมีย หึ หน้าด้านไปมั้ยริสา คนอย่างเธอไม่มีเหมาะที่จะใช้คำนี้หรอก เพราะเธอคงได้ชื่อว่าเป็นเมียของใครหลายๆ คน”
“โชกุน นายจะมากเกินไปแล้วนะ”
“แค่
