“พวกพี่ทำแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วคะ”
“พี่ไม่ได้ทำอะไรเลยนะ น้ำขิงเชื่อพี่นะ”
“ตอบมาสิพี่พราว” ไม่ได้สนใจพี่ต้นเลย แต่อยากฟังจากปากของอีกคนที่พร้อมจะเผยความจริงออกมามากกว่า
“อยากฟังจริงๆ เหรอ แน่ใจนะว่ายอมรับได้”
“หยุดนะพราว ไม่อย่างนั้น…”
“พี่หยุดขู่พี่พราวได้แล้วค่ะ” หันไปตะคอกใส่พี่ต้นให้หยุดพูด ไม่รู้จะหลอกกันไปถึงไหน แค่นี้ฉันก็เจ็บมากพอแล้ว
“บอกมาสิ ทำแบบนี้มานานรึยัง”
“ก่อนที่เธอจะคบกับต้น”
ก่อนที่จะคบกับพี่ต้นอย่างนั้นเหรอ หมายความว่าอย่างไร ฉันเข้ามาเป็นมือที่สามของสองคนนี้อย่างนั้นเหรอ
“หมายความว่าไง น้ำขิงไม่เข้าใจ”
“ถ้าเธอยังไม่หยุด ต่อไปก็ไม่ต้องมาเจอกันอีก” พี่ต้นยังหันไปขู่พี่พราวต่อ
“ก็หมายความว่าเธอมาทีหลังยังไงล่ะ เธอแย่งต้นไปจากฉัน แต่เสียใจด้วยนะ ต้นเขาชอบแบบแซ่บๆ จืดชืดแบบเธอคงจะไม่ถึงใจสินะ เลยต้องกลับมาหาฉันทุกครั้งที่มีอารมณ์”
เพียะ! คนที่พูดอยู่ถูก
