8.
1464 คำ
" ขึ้นรถสิผมไปส่ง "
สิงหาที่ดูเหตุการณ์อยู่นาน เมื่อชาริสาสะบัดหลุดออกมาจากธนดล เขาก็รีบเข้าไปหาเธอทันที เขาไม่รู้ว่าธนดลมาเกาะแกะอะไรผู้หญิงของเขา ทั้งที่มีโสรยาอยู่แล้วหรือคิดจะจับปลาสองมือ แต่เขาก็ไม่เข้าใจว่าคนอย่างธนดลจะมาสนใจอะไรผู้หญิงธรรมดาๆอย่างชาริสา ชาริสาลังเลไม่รู้สิงหามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แต่พอหันไปมองธนดลที่เดินตามมาก็ตัดสินใจเข้าไปนั่งในรถทันที
ธนดลมองตามอย่างเจ็บใจ สิงหาไอ้เพื่อนชั่วคิดแย่งเมียเขาไป อย่าคิดว่าเขาจะยอม ธนดลรีบขึ้นรถขับตามไปจนถึงหน้ามหาลัย เขาเปิดประตูรถสาวเท้าเข้าไปหาสิงหา
ก็อก ก็อก สิงหาเลื่อนกระจกรถลง
" มึงมาทำอะไรตรงนี้"
" มึงก็เห็นแล้วนี่ว่ากูมาส่งมิ้ง"
" ไม่ใช่หน้าที่ของมึง มิ้งเป็นของกู"
" เท่าที่กูรู้ มิ้งยังไม่ได้แต่งงาน ไม่มีแฟน กูกำลังตามจีบเธออยู่ แล้วมึงมามโนอะไรว่าเธอเป็นของมึง มึงลืมไปรึเปล่าว่ามีโสอยู่ "
" กูกับโสเลิกกันตั้งแต่วันที่เธอปฏิเสธแต่งงานกับกู แล้วเธอไปอิตาลีแล้ว "
" แล้วไงตอนนี้เธอกลับมาแล้วนี่ แม่มึงก็ชอบเธอมากอยากได้เป็นสะใภ้ เทียวประกาศไปทั่วว่ามึงกับเธอกำลังจะแต่งงานกัน"
" นั่นมันเรื่องของผู้ใหญ่เขาตกลงกันเองกูไม่รับรู้ "
" มึงคิดว่าจะขัดได้ "
ธนดลนิ่งชะงักเขาพยายามคิดหาทางออกอยู่ เขาบอกแม่ไปแล้วว่าเขาไม่ได้รักโสรยาและจะไม่แต่งงานกับเธอ แต่แม่เขาไม่ยอมเพราะรับปากกับแม่ของโสรยาที่เป็นเพื่อนสนิทแล้วว่าจะให้โสรยาเป็นสะใภ้แน่นอน ก็ไม่รู้จะยึดติดสัญญาบ้าบออะไรนักหนา สิงหากระตุกยิ้มมุมปาก
" หึ มึงคิดจะจีบมิ้งแข่งกับกู ก็ไปเคลียร์ตัวเองซะก่อน"
ธนดลยอมถอยออกมากำหมัดแน่น เขาไม่มีทางยอมแพ้เด็ดขาด สี่ทุ่มชาริสาเดินออกมาเห็นสิงหากับธนดลจอดรถอยู่ไม่ไกล พอพวกเขาเห็นเธอก็เดินเข้ามาหาเธอพร้อมกัน เธอไม่รู้จะเดินเลี่ยงไปทางไหนจึงได้แต่เผชิญหน้า พวกเขาเป็นบ้าอะไรกัน
" มิ้งผมมารับ กลับกับผมนะ "
" มิ้งกลับกับผมดีกว่า"
" พวกคุณทำอะไร หรือว่าพนันกันจีบฉัน ทำแบบนี้สนุกมากนักรึไง "
" ไม่ใช่นะมิ้ง ผมไม่ได้พนันอะไรทั้งนั้น "
" ผมก็ไม่มีวันทำอย่างนั้นแน่นอน ทุกอย่างที่ผมทำผมจริงใจเสมอ มิ้งกลับกับผมนะ "
ระหว่างที่เธอกำลังปวดหัวกับผู้ชายสองคนตรงหน้า ก็มีเสียงบีบแตรรถขึ้นมา
ปี๊บ ปี๊บ
" มิ้งให้เราไปส่งนะ "
ชาริสาหันไปมองจักรกริชที่ขับมอไซค์pcx สีขาวยิ้มแฉ่งให้เธอ เธอจึงรีบก้าวไปนั่งซ้อนท้ายทันที ธนดลกับสิงหาได้แต่มองตามตาปริบๆ พวกเขาเฝ้ารอเธออยู่หน้ามหาลัยหลายชั่วโมง สุดท้ายเธอดันซ้อนท้ายไอ้หนุ่มหัวเกรียนไปนู่นแล้ว
" มิ้งหิวไหมแวะกินอะไรก่อนรึเปล่า "
จะว่าไปเธอก็หิวเหมือนกัน เลยตอบตกลง จักรกริชอายุเท่ากันกับเธอเขาเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยเหมือนกัน พึ่งรู้จักกันเพราะเรียนห้องเดียวกันคณะบริหารเหมือนกัน แต่ถึงแม้จะพึ่งรู้จักแต่เธอก็สัมผัสได้ว่าจักรกริชดูจริงใจและน่าคบกว่าสองคนนั้นเยอะเลย เขาพาเธอมากินกระเพาะปลาบอกว่าร้านนี้อร่อยเขาเลี้ยงเอง เธอก็ไม่ขัด ดีซะอีกจะได้ประหยัดเงิน
" เป็นไงอร่อยไหม "
" อืออร่อยอย่างที่จักรว่าจริงๆนั่นแหละ มิหน่าคนเต็มร้านเลย จักรมากินบ่อยเหรอ"
" หึหึ ก็ไม่บ่อยหรอก แต่ถ้าจะกินกระเพาะปลาก็ต้องมาที่ร้านนี้ ถ้ามิ้งชอบวันหลังเราจะพามาอีก "
" ไม่เป็นไร เกรงใจหน่ะ "
" หือเกรงใจทำไม ไหนบอกรับเราเป็นเพื่อนแล้วไง "
ชาริสาก้มหน้ากินต่อ ทำไมชาตินี้ถึงมีผู้ชายเข้าหาเธอหลายคนนักนะ ชาติที่แล้วทำไมไม่มีแบบนี้บ้าง หรือเป็นเพราะว่าเธอไม่ได้สนใจใคร ในสายตาในหัวใจก็มีแต่ภาคินทร์คนเดียว ทั้งที่เขาก็ไม่ได้หล่อเหลาอะไรมากมายแค่พอดูได้ ตาก็บอดขาก็หักแต่ทำไมถึงได้รักเขาหนักหนา วันๆก็ทำแต่งานกลับห้องมาก็มีแต่ภาคินทร์ ภาคินทร์คนเดียวเท่านั้น แล้วเป็นยังไงพอเขาหายดีเขาจำทุกอย่างได้ก็ลืมเธอทิ้งเธออย่างไม่มีเยื่อใย ชาตินี้เธอตาสว่างแล้ว จะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก
" มิ้ง มิ้ง "
" หือ "
" เป็นอะไรหรือเปล่าเห็นเหม่อๆ "
" เปล่า เหนื่อยนิดหน่อยหน่ะ คงยังปรับตัวไม่ได้ ต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย แต่อีกสักพักเดี๋ยวก็คงชิน "
" ถ้างั้นกลับกันดีกว่านะมิ้งจะได้พักผ่อน วันหลังเราจะพาไปขับรถเล่นกินลม "
"อือขอบใจนะ ทั้งเลี้ยงกระเพาะปลาทั้งไปส่งเราอีก ทั้งที่อยู่คนละทางเลย "
" ไม่เป็นไรเราเต็มใจ "
ชาริสาโบกมือให้จักรกริช มองเขาขับรถออกไปจนลับสายตาแล้วหมุนตัวจะเข้าไปในห้องพัก ก็มีมือใหญ่มากระชากเธอจนเซ
" ไปไหนมาถึงกลับมาป่านนี้ "
ธนดลถามด้วยความโมโห เขามารอเธออยู่หน้าห้องพักตั้งนานก็ไม่เห็นเธอกลับมาสักที
" ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับคุณ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน "
" ทำไมจะไม่เกี่ยว คุณเป็นเมียผม "
" เลิกเพ้อเจ้อได้แล้วคุณธนดล ฉันชาริสายังโสดไม่เคยแต่งงานหรือจดทะเบียนสมรสกับใคร และฉันไม่ใช่เมียของคุณ ในอดีตฉันยอมรับว่ามีสามีแต่เขาชื่อภาคินทร์ไม่ใช่ธนดล เขาตาบอดขาหักนั่งอยู่บนรถเข็นและเขารักฉันไม่เคยทำให้ฉันเสียใจ"
" มิ้งผมรู้ว่าคุณยังโกรธผมอยู่ ผมขอโทษคุณยังไม่ต้องยกโทษให้ผมตอนนี้ก็ได้ แต่อย่าผลักไสผมเลย อย่าไล่ผมอย่าทำเป็นไม่รู้จักผม ทั้งที่คุณรู้จักผมดีกว่าใคร ได้ไหม ผมขอร้อง "
" ผิดแล้ว ฉันไม่เคยรู้จักคุณดีไปกว่าใคร ผู้หญิงจนๆอย่างฉันจะไปสนิทสนมคุ้นเคยกับลูกชายเจ้าของโรงแรมได้ยังไงกัน ถ้าจะพูดถึงเรื่องเมื่อก่อน ในเมื่อมันจบแล้วก็ให้มันจบไป ฉันกับคุณขาดกันตั้งแต่วันที่คุณทิ้งฉันไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้นแล้ว กลับไปเถอะแล้วอย่ามาที่นี่อีก ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคุณ "
พูดจบก็ไขประตูเข้าห้องไป หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนมาใส่ชุดนอนเสร็จก็หยิบมือถือมาดู เห็นข้อความจากสิงหาส่งมาถามว่าถึงบ้านหรือยัง เขาส่งมาเมื่อช.มก่อน เธอจึงตอบกลับไปตามมารยาท ข้อความขึ้นว่าอ่านแล้วอย่างไว และเขาก็ตอบกลับมาเป็นสติ๊กเกอร์หมีนอนหลับฝันดี
สิงหาไม่ได้ตามเธอไป แยกจากเธอที่มหาลัยเขาก็ตรงกลับคอนโดเลย เขาไม่อยากรุกเธอแรงกลัวว่าเธอจะอึดอัด ถึงยังไงพรุ่งนี้ก็ต้องเจอกันที่บริษัทอยู่ดี ตั้งแต่ที่เธอเข้ามาทำงานเขาก็ย้ายมาปักหลักที่บริษัทนี้นานๆทีถึงจะเข้าบริษัทใหญ่ซึ่งเป็นบริษัทแม่ เขาจึงทำได้แค่ส่งข้อความไปถามด้วยความเป็นห่วง ว่าเธอกลับถึงบ้านรึยัง รออยู่เป็นช.มกว่าเธอจะตอบกลับมา เขาไม่รู้ว่าไอ้หัวเกรียนมันพาเธอไปไหน แม้ใจเขาจะไม่ยินยอมแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเขาไม่ได้เป็นอะไรกับเธอ จึงได้แต่เฝ้ารอเธอตอบกลับข้อความอยู่แบบนี้ เขาอยากจะคุยกับเธอให้มากกว่านี้แต่เห็นว่าดึกแล้วเธอควรจะพักผ่อน พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าไปทำงานอีก จึงได้แต่ส่งสติ๊กเกอร์หลับฝันดีไปให้เธอ
- ผู้เขียน
