ทศวรรษลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ที่โรงพยาบาลนึกขึ้นมาได้ว่าโสรยาถูกพวกมาเฟียพาไปก็รีบดีดตัวขึ้นมา
" โส ลูก "
" คุณพ่อคะ โสอยู่นี่ค่ะ "
" โส ลูกไม่เป็นไรใช่ไหม "
โสรยาสวมกอดทศวรรษ
" โสไม่เป็นไรค่ะคุณพ่อ ดลมาช่วยโสเอาไว้ได้ทัน "
ทศวรรษหันไปอีกฝั่ง เห็นธนดลยืนส่งยิ้มให้
" ไม่ต้องกลัวนะครับ ผมรับรองว่าพวกมันจะไม่มาวุ่นวายกับโสอีก"
" ขอบคุณนะดล ขอบคุณจริงๆ "
" ไม่เป็นไรครับ ยังไงผมก็ต้องช่วยโสอยู่แล้ว ส่วนเรื่องของคุณอาถ้าคุณอาไม่ว่าอะไร ผมจะช่วยหาคนมาซื้อบ้านกับหุ้นในบริษัทที่คุณอาจะขาย "
" เอาสิ ขอบคุณมากนะ "
" ครับ "
หลังออกจากโรงพยาบาล ธนดลก็พาคนมาซื้อบ้านและหุ้นส่วนในบริษัทของทศวรรษเขาให้คนของเขาช่วยจัดการทุกอย่างรวมทั้งพาทศวรรษเอาเงินที่ได้จากการขายสมบัติทุกอย่างไปใช้หนี้ในบ่อน เรื่องของทศวรรรษเขารับรู้ทุกอย่างเป็นเขาที่บอกให้อำพลเจ้าของบ่อนซึ่งเป็นเพื่อนของเขา ให้ยืดเวลาอ
