SS 2 ตอนที่ 6 ของเล่นชิ้นเก่า
2147 คำ
รถยนต์คันหรูวิ่งออกจากที่จอดรถของบ้านเรียบร้อย แดนไทได้แต่มองไฟท้ายของมันตาละห้อย ความสุขแสนช่างสั้น แม้ว่าจะมีของแทนใจ (?) ก็ตาม แต่อะไรจะเท่ากับร่างนิ่ม ๆ ของนวลฉวีกัน
“ไม่ใช่ว่าหายไปเป็นเดือนนะครับ” ต่อให้บ่นกระปอดกระแปดอย่างไร มันก็แค่คำบ่นของคนธรรมดาอย่างเขา ยิ่งคิดว่าหญิงสาวที่ตนเองเสพสมจนอิ่มเอม อาจจะไปนอนกับคนอื่น...
“โธ่เอ๊ย!! จะคิดให้มันวุ่นวายทำไมวะ ไอ้แดน! แค่ได้กินคุณนวลก็พอแล้วนี่!”
ใช่... แต่ในใจมันไม่พอ ต้องการมากกว่านี้ อยากเป็นของเธอเพียงแค่คนเดียว ไม่อยากให้เธอพึงพอใจชายอื่นเลยสักนิด
แม้ว่าช่วงเช้าเจ้าหล่อนจะผ่านศึกหนักมา แต่ร่างกายของผู้หญิงมันฟื้นตัวง่ายกว่าผู้ชายอยู่แล้ว เลยทำให้มีเพียงอาการปวดเมื่อยตามตัวเล็กน้อยเท่านั้น ต่อให้ขับรถหลายชั่วโมง... สำหรับนวลฉวีนั้นมันไม่ใช่ปัญหา
และในที่สุด หญิงสาวได้มาถึงที่พักหลังจากขับรถร่วมสองชั่วโมงเต็ม เป็นรีสอร์ตเล็ก ๆ ในต่างจังหวัด เห็นว่าบรรยากาศดี และใกล้ไซต์งานก่อสร้างโครงการใหม่ เลขาส่วนตัวอย่างฟ้าใสจึงจองเอาไว้ให้
“ทำงานดีกว่าที่คิดนะ” เมื่อเดินดูห้องพักของตัวเองจนทั่ว นวลฉวีจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นแบบสบายเข้ากับบรรยากาศเต็มไปด้วยดอกไม้ของที่นี่ แม้จะเป็นเพียงชุดกระโปรงยาวสายเดี่ยวลายดอกไม้เล็กสีขาวเต็มตัวให้เธอดูอ่อนหวานก็ตาม แต่สำหรับเจ้าหล่อนที่ใส่อะไรก็ดูเซ็กซี่... มันเรียกสายตาใครหลายคนได้ดีไม่น้อย
“คุณนวล ทำไมใส่ชุดนี้ล่ะคะ?” ฟ้าใสรู้สึกหงุดหงิดจนแสดงออกทางสีหน้า เพราะมันเป็นแบบเดียวกับที่เธอใส่พอดี แค่คนละสีเท่านั้น
“ทำไม? ชุดนี้สามีเก่าของฉันซื้อให้เลยนะ ทำไมฉันจะใส่ไม่ได้” ดวงตากลมหวานไล่มองพร้อมกระดกยิ้มเหยียดคนตรงหน้า ชุดที่เธอใส่เป็นสีชมพูหวาน ส่วนของเลขา เป็นสีเหลืองสด “แต่มันก็เข้ากับเธอดีออกนี่... ดอก... เหลืองทั้งตัว”
ทำไมถึงไม่ไล่เธอออกทั้ง ๆ ที่เกลียดเจ้าหล่อนมากมายขนาดนี้? เป็นคำถามที่หลายคนซึ่งรู้เรื่องความสัมพันธ์อันยุ่งเหยิงหยิบมาเม้าท์จนสนุกปาก แต่สำหรับนวลฉวีนั้น...
... เพราะฟ้าใสทำงานเก่ง เหตุผลของเธอมีแค่นี้เท่านั้น
ส่วนทางฟ้าใสเองไม่กล้าจะลาออกเช่นกัน เจ้าหล่อนรู้ดีว่าเจ้านายเธอมีอำนาจมากพอจะทำอะไรก็ได้กับคนธรรมดาอย่างตนเอง หากออกทั้ง ๆ ที่ยังมีภาระใช้จ่ายอยู่มาก บางทีตัวเองนั่นแหละจะเดือดร้อน
เลขาสาวเดินตามเจ้านายของตนโดยเว้นระยะห่าง ไม่นานทั้งคู่ได้มาถึงห้องอาหารของรีสอร์ตแห่งนี้ ฟ้าใสทำหน้าที่สั่งอาหารให้เจ้านายตามปกติ ก่อนจะเดินไปนั่งอีกโต๊ะ เพราะถ้าขืนร่วมโต๊ะกัน รับรองว่าอาหารไม่ย่อยกันพอดี
แต่นวลฉวีไม่คิดอย่างนั้น เธอยังคงเพลิดเพลินกับอาหารของที่นี่ด้วยรอยยิ้ม แต่ทานอาหารได้ไม่ถึงครึ่ง ชายคุ้นหน้าดันเดินมานั่งตรงข้ามโดยไม่ขออนุญาตเลยสักนิด
“เสียมารยาทคณิณ์ ฉันกำลังทานอาหารอยู่ไม่เห็นเหรอ?” เธอยังคงตักอาหารเข้าปากโดยไม่เปรยสายตาไปมอง ใบหน้าหล่อ และรอยยิ้มแสนยียวนนั่น
ของที่เบื่อแล้วก็คือเบื่อ แม้ว่าคนตรงหน้าจะร้อนแรงถูกใจเจ้าหล่อนแค่ไหนก็ตาม
“อะไรกัน นี่ลืมผัวเก่าไปแล้วเหรอ? คุณนวล” เสียงยียวนกวนประสาทลอยเข้ามา ไม่พอแค่นั้น เพราะว่ามันยังตามมาด้วยสายตาหื่นกระหายในร่างกายของหญิงตรงหน้า นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้นอนกับเธอ แค่คิดก็ทำให้รู้สึกเลือดลมสูบฉีดขึ้นมา
“มีธุระอะไร? ถ้าเรื่องบนเตียงล่ะก็... ฉันปฏิเสธนะ” สายตาของชายหนุ่มมันบ่งบอกออกมาอย่างชัดเจนว่าต้องการอะไร เขาไล้ไปทั่วผิวขาวซึ่งโผล่พ้นออกมาจากชุดแสนหวาน นวลฉวีหรี่ตามองคนตรงหน้า ไม่ว่าจะผ่านไม่นานแค่ไหน คณิณ์คนนี้ไม่เคยเปลี่ยน
‘อย่าไปนอนกับใครนะครับ’
หากเป็นเมื่อก่อนนวลฉวีคงกระโดดเข้าใส่ตามที่กายปรารถนา แต่พอนึกถึงคำและลีลาของอันดับหนึ่งอย่างแดนไทแล้ว... ขอผ่านดีกว่า
“เสียดายแฮะ ไม่ได้นอนด้วยกันตั้งนาน คิดถึงนะเนี่ย~” เขายังยิ้มให้หญิงตรงข้าม ก่อนจะถือวิสาสะเอื้อมไปหยิบน่องไก่ในจานขึ้นมากัดหน้าตาเฉย
“ว่าธุระของนายมา หรือถ้าอยากจะกินอะไรก็สั่ง และจ่ายเองด้วย” นวลฉวียังคงไม่สนชายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย ก็คนมันเบื่อแล้ว จะสนใจไปทำไม
“แย่จัง ยิ่งถังแตกอยู่ด้วย” คณิณ์ดูดนิ้วมือจนเกิดเสียง ก่อนจะคว้าแก้วน้ำของหญิงสาวมากระดกดื่ม “พอดีว่าที่ไซต์งานมีปัญหา ผมเป็นลูกน้องของคุณคริส เลยอยากมาคุยกับคุณนวลก่อน”
“คริสเหรอ? ใคร ฉันไม่เห็นเคยได้ยิน?” ตอนนี้นวลฉวีไม่อยากอาหารแล้ว เพราะคนตรงหน้ากำลังหยิบจับอาหารของเธอเข้าปากอย่างไม่เกรงใจ
“เพิ่งมารับงานต่อจากหัวหน้าคนเก่า เห็นว่าโกงเงินจนโดนยัดเข้าตารางไปแล้ว... ปลาอันนี้อร่อยแฮะ ขอหมดเลยนะ” ว่าแล้วก็เลื่อนจานมาตรงหน้าตัวเองเกือบหมด
“ที่ฉันมาก็เพราะเรื่องที่ไซต์งานมีปัญหานี่แหละ”
“ก็ลองถามคุณคริสดูครับ เห็นว่าเก่งนักเก่งหนา บางทีคนเก่งอาจจะมีทางออกที่ดีให้ก็ได้” คณิณ์พูดทั้ง ๆ ที่ยังมีอาหารในปาก “โทษทีนะคุณนวล ผมไม่ได้กินอะไรมาทั้งวัน หิวไส้จะขาด”
“ตามสบาย แต่ถ้าสั่งเพิ่มก็จ่ายเองก็แล้วกัน” นวลฉวีทำท่าลุก แต่กลับโดนมือหนาตะปบมือเรียวของเธอเอาไว้ “อะไรอีก บอกไว้ก่อนนะ ฉันไม่เปลี่ยนใจหรอก”
“ผมแค่จะบอกว่า ให้ระวังคุณคริสเอาไว้ ถึงเก่ง... แต่ปากเสียน่าดู”
“เหรอ?” นวลฉวีสะบัดมือออก และลุกขึ้นกำลังจะเดินออกไป
แต่กลับถูกคำพูดตามหลังของชายหนุ่ม ชะงักร่างกายไปชั่วครู่ “แต่หน้าตาดี ลองใช้วิธีที่ถนัดสิครับคุณนวล อะไรอาจจะง่ายขึ้น”
เพราะรู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้ร้อนเป็นไฟแค่ไหน แม้จะเบื่อตนเองไปแล้วก็จริง แต่สำหรับเธอ... มันไม่มีวันหยุดที่ใครสักคนอย่างเด็ดขาด
“ก็... น่าสนใจดี”
เตียงไม้ขนาดห้าฟุตสั่นแรงตามจังหวะของชายหนุ่ม ตอนนี้พวกเขากำลังเข้าจังหวะกันอย่างดุเดือด ชุดเดรสยาวสีเหลืองสดกลายเป็นเศษผ้าข้างเตียง เพราะคนบนร่างใจร้อนเกินกว่าจะค่อย ๆ ปล่อยมันออก
“อ๊ะ!! บะ... เบาหน่อยค่ะ บะ... เบาก่อน!!” เสียงใสร้องขอความเห็นใจ เพราะตอนนี้ร่างกายของเธอกำลังถูกกอดเอาไว้แน่น เพราะมีอาวุธจ้วงแทงเข้ามาในจุดสงวนจนตัวสั่นคลอน “จะ... จะเสร็จแล้ว คุณคณิณ์!! ฉันจะไม่ไหวแล้ว!!”
“อีกนิดสิ ทนหน่อยสิครับ” เขากระซิบบอกพร้อมซุกใบหน้าเข้าอกนุ่ม ประทับร่องรอยของตัวเองบนเนื้อตัวของหญิงสาวอีกครั้ง พร้อมช่วงล่างยังทำงานโดยไม่หยุดพัก แม้เธอกำลังบีบรัดถี่ขึ้นทุกที
“จะไม่ไหวแล้ว เสร็จแล้ววววววว!!!” ฟ้าใสกรีดร้องออกมาดังลั่น พร้อมเล็บสวยจิกลงบนไหล่แกร่งของชายหนุ่ม ร่างกายของเธอกระตุกหลายครั้งเพราะเพิ่งถึงจุดสูงสุด
“คุณเนี่ย... เสร็จง่ายจัง ผมยังไม่ถึงไหนเลย” ใบหน้าหล่อแต่ดิบเถื่อนเล็กน้อยด้วยหนวดเครา กำลังบิดเบ้ด้วยอาวุธประจำกายกำลังถูกกำแพงนุ่มบีบเอาไว้ไม่ยอมปล่อย
“ก็... คุณไม่เบาเลยนี่คะ ฉันทนไม่ไหวหรอก” หญิงสาวหอบเหนื่อย ยังคงหลับตาพริ้มไม่กล้ามองคนด้านบนสักเท่าไหร่ “ฉันไม่ใช่คุณนวลนะ ที่คุณเข้าหาฉันก็เพราะอยากนอนกับคุณนวลไม่ใช่เหรอ?”
“คุณไม่ชอบคุณนวลเหรอ? แต่คุณเป็นเลขาของเธอนะ?” คณิณ์จ้องมองคนใต้ร่างอย่างไม่เข้าใจ ถ้าไม่ชอบจะไปอยู่ใกล้ผู้หญิงคนนั้นทำไม
“ฉันไม่มีทางเลือก” ฟ้าใสพยายามผลักร่างใหญ่โตกว่าตัวเองออก แต่กับถูกโอบกอดเอาไว้แน่นกว่าเดิม “ฉันเหนื่อยแล้ว พรุ่งนี้ต้องไปไซต์งานกับคุณนวลแต่เช้านะคะ”
“ผมยังไม่เสร็จเลย”
กลีบปากร้อนเข้ามาทาบทับริมฝีปากนุ่ม สอดแผ่นลิ้นเข้าไปตะล่อมให้เจ้าหล่อนเกิดอารมณ์เบื้องล่างอีกครั้ง พร้อมขยับสะโพกของตัวเองเบา ๆ จนเริ่มได้ยินเสียงของเหลวของกันและกันดังขึ้น
“อ๊ะ!! อ๊ะ!! คะ... คุณคณิณ์ สะ.. เสียวจัง ตรงนั้นมัน... ดีมาก” เธอเคลิ้มง่ายมาก ทำให้ชายหนุ่มเริ่มตอกอัดร่างกายของตัวเองแรงขึ้นเข้าไปอีก
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดับพับ ๆ และร่างทั้งสองกำลังก่ายกอดกันด้วยแรงปรารถนา เรียวขาสาวยกขึ้นเกี่ยวรัดเอวสอบเอาไว้อย่างไม่สงวนท่าทีเลยสักนิด ยิ่งทำให้คณิณ์ ใส่แรงเข้าไปอีก!!
“อ่า~ คุณเนี่ย ไม่แพ้คุณนวลเลยสักนิด ผมชอบคุณมากกว่าอีกนะ”
เมื่อได้ยินชายหนุ่มเอ่ยชม มันทำให้ร่างกายของหญิงสาวตอดหนึบรอบอาวุธหนักขึ้นจนเจ้าของรู้สึกได้ เลยเร่งจังหวะปรนเปรอเธอมากขึ้นไปอีก
ไม่คิดเลยว่าจะได้กินของหวานหลังอาหารฟรี ใครจะคิดล่ะว่าแค่ไปคุยด้วยไม่หวังอะไร... จะมาลงเอยที่เตียงแบบนี้ แถมเจ้าหล่อนเองก็เก่งไม่เบา ทำเอาคนมีประสบการณ์โชกโชนอย่างคณิณ์ ถูกใจจนเอ่ยปากชมหลายครั้ง
“ดีชะมัดเลย เอามันชะมัด!!”
“อ๊ายยย!! จะ... จะเสร็จอีกแล้ว” หญิงสาวกรีดร้อง เมื่อจุดสูงสุดกำลังมาถึง เรียวแขนเกี่ยวรัดคอของชายหนุ่มโน้มลงมาจูบเธออย่างลึกล้ำ
“อื้ม!~” คราวนี้เจ้าหล่อนเป็นคนรุกล้ำบ้าง แผ่นลิ้นเล็กของเธอเข้าไปโอบรัด ดูดดุนเจ้าลิ้นร้อนของเขาอย่างต้องการยั่วยวนให้ได้มากที่สุด จนกระทั่งถอนจูบหวานออก เธอยังปรือสายตาให้คนด้านบนไม่หยุด
“เซ็กซี่ชะมัดเลย ทั้งคืนก็ไหวนะแบบนี้!!”
เรื่องความหื่นกระหายอยากผสมพันธุ์ตลอดเวลาของคณิณ์ มันเคยเป็นสิ่งที่นวลฉวีติดใจอยู่ช่วงหนึ่ง แต่หลัง ๆ เริ่มเบื่อ เพราะว่าชายคนนี้มักเสร็จช้าเกินไป... จนบางครั้ง... ทำเธอใจแทบขาด!!
“อ๊ายยยยย!! สะ... เสร็จแล้วววววววววววว!!” ร่างเล็กกระตุกถี่เมื่อถึงฝั่งฝัน แต่มันไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มบนร่างเธอหยุดกระหน่ำแทงเลยสักนิด “อ๊ายยยย!! พะ... พอก่อน ฉะ... ฉันเสร็จแล้ว หะ... หายใจไม่ทันแล้ว!!!”
“อีกนิด ทนหน่อย!!” เข้าเค้นเสียงออกมา และพยายามพาตนเองไปถึงฝั่งเหมือนกันหญิงสาว แม้ว่าร่างของเธอจะกระตุกหนึบหลายต่อหลายครั้งแล้วก็ตาม
“อ๊ายยยยย!!!!”
“จะเสร็จแล้ว อ้ากกกกกกก!!!!”
ร่างหนากว่ากระหน่ำจ้วงไม่หยุดพัก โดยไม่สนว่าตอนนี้คู่นอนของตัวเองกำลังจะสิ้นสติอย่างไร
“อ๊ายยยยยยย!!!”
“อ้ากกกกกกกกกก!!!!”
และในที่สุด ชายหนุ่มก็ถึงฝั่งฝันเสียที...
ฟ้าใสหอบหายใจแรง พร้อมเหงื่อไหลตามร่างกายทั้งร่าง อย่างกับว่าตนเองไปวิ่งรอบภูเขามาด้วยความเร็วสูงสุดมาไม่ผิด คนบ้าอะไรถึกได้ขนาดนี้ เจ้าหล่อนเสร็จไปตั้งสี่รอบ แต่เขากลับ...
“อีกรอบได้หรือเปล่า? เพิ่งน้ำเดียวเอง ไม่สะใจเลยแฮะ” คณิณ์ยิ้มและส่งสายตาอ้อนวอนหญิงสาว แถมเจ้าอาวุธลำใหญ่ที่ควรจะสงบลงได้แล้ว กำลังตั้งผงาดรอโจมตีอีกครั้ง
“ดะ... เดี๋ยวสิ เดี๋ยว ฉันขอพัก...อ๊ายยยย!!!”
คืนนี้เจ้าหล่อนคงไม่ได้พักแน่นอน เพราะความต้องการของคู่นอนของเธอ... มันดับยากกว่าอะไร คนซึ่งนอนอยู่ห้องข้าง ๆ และได้ยินเสียงครวญครางของทั้งคู่... รู้ดีที่สุด
“เฮ้อ~ ร้อนแรงจังเลยนะ ชักอิจฉาเสียแล้วสิ”
นวลฉวีส่ายหน้าแผ่วเบา แม้ว่ากิจกรรมของทั้งคู่จะปลุกกำหนัดของเธอมากแค่ไหน แต่เพราะศึกเมื่อเช้า... มันทำให้เธอหมดแรงจนผล็อยหลับไปในที่สุด
‘ยังไงของแดนก็ดีกว่าของนายอยู่แล้ว คณิณ์’
- ผู้เขียน
