มินดาเบิกตาโต ไม่เคยเห็นโมลีเป็นแบบนี้มาก่อน ในความทรงจำของเธอ โมลีก็แค่ผู้หญิงหัวอ่อนที่เดินตามคำชี้นำของบิดา เธอเคยคิดว่านั่นเป็นคุณสมบัติของผู้หญิงที่เป็นบ้านรอง
ครั้งนี้มินดาเพิ่งรู้จักตัวตนของโมลีจริงๆ เธอขอโทษโมลีในใจกับความคิดในแง่ลบที่เคยมองโมลีแบบนั้น
“เธอไปไม่รอดหรอกโมลี อย่าพยายามเลย” ไม้พูดดักคอ
นอกจากทำงานบ้านแล้วโมลีทำงานอย่างอื่นไม่เป็น เขาเลี้ยงโมลีให้สบายจนเคยตัว หากต้องออกไปจากใต้ปีกของเขา โมลีน่าจะอดตายมากกว่า
“คุณรู้ได้ยังไงคะ ฉันยังไม่ได้ลองสักหน่อย”
มินดาเป็นผู้ฟังที่ดี เธอเองก็อยากรู้ว่าโมลีจะทำยังไงต่อ หากบิดาไม่ยอม
“ฉันรู้สิ เธอไม่เคยทำงานอย่างอื่น หากเธอคิดว่าเอาตัวรอดได้เธอคิดผิด เธอรู้ไหมโมลี ค่าใช้จ่ายของโนอาร์ในแต่ละเดือนเท่าไหร่”
มินดากลั้นหัวเราะ สีหน้ากระอักกระอ่วนของโมลีมีรางว่าจะแพ้ บิดาพูดไม่ผิด โมลีอยู่ใต้เงาบิดานานเกินไป เธอไม่เคยดิ้นรน ทำได้แค่
