บทที่19
“ยานี่มันไม่มีผลอะไรกับร่างกายคุณหนูใช่หรือไม่ ข้าหมายถึงไม่ทำให้เจ็บป่วยเรื่องอื่นทดแทนแบบนั้น” ซงหลิวถามด้วยความเป็นห่วง เพราะคุณหนูทานยานั้นโดยมิได้ปรึกษาผู้ใด หากเป็นยาพิษเล่า
ชิงหลันพยักหน้า “ผลข้างเคียงย่อมมีอยู่แล้ว เป็นยาที่แม้แต่ตัดเส้นเอ็นก็รักษาได้ แต่ว่าเมื่อรักษาแล้วถึงจะเดินได้แต่ก็ไร้ความรู้สึก แต่แค่เดินได้แค่นั้นก็ดีมากแล้วไม่ใช่หรือ”
มันก็จริงอย่างที่ชิงหลันว่าแค่เดินได้ก็ดีมากแล้ว
“ใช่ดีมากแล้วจริง ๆ คุณหนูถ้าข้าบอกความในใจท่านตอนนี้ท่านจะคิดว่าข้านั้นบอกเพราะคิดว่าท่านไม่พิการแล้วหรือเปล่า แต่ในใจของข้าคุณหนูไม่เคยพิการเลยนะ และข้าก็ยินดีเป็นทุกอย่างให้ท่านทุกอย่างจริง ๆ ”
ชิงหลันยิ้มจนตาหยี นางคิดจะสารภาพรักกับเขา แต่กลับถูกบอกรักก่อน เพียงแต่คำบอกรักของซงหลิวนั้นแปลกประหลาดไปหน่อยก็เท่านั้น
“ข้ารักท่านคำง่าย ๆ สั้น ๆ แค่นี้พูดไม่เป็นหรืออย่างไร” ชิงห
