EP22 :
หล่อนออกมาเดินเหงาอยู่ริมชายหาดได้เพียงไม่ถึงยี่สิบนาทีจาคอฟก็เดินตามมาหา
“บอส...”
เสียงหอบแฮกๆ ของเขากับเหงื่อเม็ดโตๆ ที่ไหลย้อยลงมาจากไรผมบนหน้าผากกว้างทำให้ร้อยแก้วต้องรีบส่งผ้าเช็ดหน้าที่มักจะพกติดตัวอยู่เสมอให้กับเขา
“ซับเหงื่อเถอะค่ะ แตกพลั่กเลย”
เขารับผ้าเช็ดหน้าสีหวานไปจากมือของหล่อน และซับเหงื่อของตนเองจนแห้ง ก่อนจะส่งคืน
“ฝากซักให้ด้วยนะ”
หล่อนอมยิ้มและก็รับผ้าเช็ดหน้าคืนกลับมา กลิ่นเหงื่อของเขาโชยเข้ามาในจมูก มันทำให้หล่อนรู้สึกดีไม่น้อย
“ว่าเมื่อกี้คุยกับใครหรือ ฉันเห็นไกลๆ น่ะ”
เพราะเขาเห็นร้อยแก้วยืนคุยกับผู้ชายอยู่จากเดินทอดน่องก็เลยเปลี่ยนเป็นวิ่งผลัดสี่คูณร้อยเมตรมาหาเลยทีเดียว และนี่ก็คือต้นเหตุของเม็ดเหงื่อและเสียงหอบ
ร้อยแก้วเลิกคิ้วสูง คิดอยู่สักพักก็ตอบออกมา “อ๋อ เขามาขอให้ช่วยถ่ายรูปให้น่ะค่ะ”
สีหน้าของจาคอฟยังคงไม่คลายความเคร่งเครียด “ผมว่าไม่ใ
