แสงแดดยามบ่ายคล้อยเล็ดลอดส่งผ่านจากหน้าต่างถึงคนที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงกว้าง ชายหนุ่มพลิกตัวหนีมาอีกข้างหนึ่งเพื่อหนีแสงสว่างที่แยงตาแต่พลิกมาก็หนีแสงที่ส่องผ่านทั่วห้องไม่พ้น พลิกไปพลิกมาเขาก็ลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจ วันนี้เขานอนกลางวันเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ผ่านมาเพราะว่าต้องใช้พลังงานของร่างกายอย่างมหาศาลในการปราบแม่เสือร้ายจอมรั้นอย่างอมาวดีให้อยู่ในอุ้งมือ
ภาคินมองเลยไปที่ข้างลำตัวเพื่อมองหาคนที่เขากกกอดมาตลอดบ่ายแต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า คนที่ทำให้เขาออกแรงมากคงลงไปข้างล่างแล้วเพราะเจ้าตัวคงรู้ดีว่าถ้าอยู่ที่นี่ต่ออาจจะพลาดท่าแก่เขาอีก ภาคินอมยิ้ม...
เขาหมายมาดในใจว่าเขาจะไม่เปิดโอกาสให้เธอได้หนีอีกต่อไป... เขาจะกักตัวเธอไว้กับเขาอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ตลอดไป
สายตาคู่คมของคนเพิ่งตื่นมองเลยจากหมอนที่มีรอยบุ๋มข้างๆ กายลงมายังผ้าปูสีขาวที่ต่ำลงมา เห็นรอยสีแดงหย่อมเล็กๆ พาดอยู่ เขาก็นึ
