หนึ่งแค้น... แสนรัก

ตอนที่ 3.1

แล้ววันหนึ่งอมาวดีก็ต้องเจอกับเรื่องปวดหัวใจอีกระลอก เธอไปขอพบกับภาคินเพื่อถามเหตุผลที่เลิกกันเธออยากรู้ว่าทำไมเขาถึงได้ตัดขาดเธอไปไม่ติดต่อมา ไม่แม้แต่จะมองหน้ากันยามเดินผ่าน... เธอยอมหน้าด้านไปถามเขาดีๆ พยายามกลั้นน้ำตาไม่ร้องไห้ให้เขาลำบากใจแต่เขากลับทำร้ายหัวใจเธอซ้ำอีกด้วยการบอกว่าไม่อยากพบหน้าเธออีก เขาขอให้ลืมทุกอย่างแล้วจบๆ กันไป

วันนั้นอมาวดีเสียใจมากจึงแอบหนีโรงเรียนกลับบ้าน เพราะแอบปีนรั้วบ้านเข้าไปเธอจึงบังเอิญได้ยินเสียงมารดากับบิดาเลี้ยงทุ่มเถียงกันจับใจความได้ว่า เธอคือลูกแท้ๆ ที่ท่านชิษนุรักษ์ผู้ที่มารดาบอกเสมอว่าเป็นบิดาเลี้ยง ท่านไม่ยอมรับไม่พูดความจริงเพราะเกรงใจน้ำผึ้ง

อมาวดีช็อคกับสิ่งที่ได้ยิน ตลอดเวลาที่เธอเติบโตมาโดยไม่มีคำว่าพ่อทุกคนดูถูกเหยียดหยามเธอมากมาย...ทั้งญาติพี่น้องรังเกียจเพราะผู้ชายเห็นแก่ตัวกลัวว่าลูกสาวคนโตจะเสียใจคนนี้คนเดียว ในขณะที่เธอตกนรกทั้งเป็นพี่น้ำผึ้งที่เป็นสายเลือดเดียวกันกับเธอแท้ๆ กลับเกิดมามีพ่อ มีความสุข ทุกคนพะเน้าพะนอเอาใจไม่ขาด

นับจากวันนั้นอมาวดีจึงสัญญากับตัวเองวาจะตามราวีคนที่ทำให้ความสุขในชีวิตของตนหดหายด้วยการทำลายความสุขของมันให้สิ้นซาก

อมาวดีเริ่มจากการยุยงให้มารดาเกลียดน้ำผึ้งสุดท้ายสิ่งที่เธอทำก็สำเร็จมารดาเธอเริ่มมองลูกเลี้ยงอย่างเกลียดชัง เธอยุยงให้มารดาวางแผนแกล้งน้ำผึ้งท่านก็ยอมร่วมมือโดยบอกให้น้ำผึ้งมาที่บ้าน อมาวดีขอร้องให้เพื่อนชายมาทำเป็นปลุกปล้ำพี่สาวให้ตื่นตระหนกแต่สะใจยังไม่ทันเท่าไหร่ท่านชิษนุรักษ์ก็มาเห็นเสียก่อน ท่านโกรธมากแต่ก็ทำอะไรเธอไม่ได้เพราะเธอเป็นลูกสาวคนหนึ่งแม้ว่าท่านจะไม่ยอมรับเธอก็ตามที เมื่อไม่มีใครลงโทษเธอได้อมาวดียิ่งสะใจมาก

เมื่อน้ำผึ้งขอย้ายไปเรียนนิวยอร์คเพราะทนกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้อมาวดีก็อยู่เป็นคุณหนูในบ้านคนเดียวอย่างดีใจ แต่แล้วข่าวที่ทำให้เธอถึงกับเต้นเป็นเจ้าเข้าอีกครั้งก็ผ่านเข้าหู เมื่อวิภาวารีบอกว่าภาคินตามน้ำผึ้งไปเรียนที่นิวยอร์คหลังจากจบเกรดสิบสองเธอยิ่งทวีความเกลียดน้ำผึ้งมากขึ้น

เธอขอร้องมารดาไปเรียนต่ออังกฤษหลังจากสะสมความแค้นมาเป็นปีเธอก็ตามสืบพบว่าภาคินอยู่อพาร์ทเมนต์เดียวกับน้ำผึ้ง... อมาวดีบินไปนิวยอร์คสร้างเรื่องให้น้ำผึ้งโดนคนไทยที่นั้นเกลียดโดยการปล่อยข่าวว่าผึ้งเป็นเมียน้อยจนน้ำผึ้งเดือดร้อน เป็นไปตามคาดเมื่อภาคินกระโดดเข้ามาช่วยน้ำผึ้งอย่างหวงแหน อมาวดียังจำคำที่เขาพูดกับเธอวันนั้นได้ดี

“คุณมันเลวมาอมาวดี คุณอิจฉาคนอื่นจนทำร้ายให้เขาเจ็บปวดอย่างเลือดเย็นได้ขนาดนี้ผมก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว ต่อไปนี้ลืมเลยว่าเราเคยรู้จักกัน ผมเลือกที่จะอยู่ข้างน้ำผึ้งถ้าคุณทำร้ายเธอแบบไร้เหตุผลแบบนี้อีกเราได้เห็นดีกันแน่”

เขาบอกว่าเธอร้ายกาจอย่างไม่มีเหตุผลงั้นเหรอแล้วคนที่มันขโมยความสุขจากชีวิตเธอไปทั้งหมดมันไม่มีความผิดหรือยังไง เพราะการทุ่มเถียงและเหยียดหยันเพื่อปกป้องน้ำผึ้งทำให้อมาวดีรู้ว่าเขารักน้ำผึ้งแค่ไหน ความรักที่เธอมีให้กับภาคินเป็นอันดับสูญนับแต่วันนั้น...

อมาวดีกัดปากตัวเองจนเลือดไหลได้รสเค็มปร่า ความเจ็บปวดเป็นระริ้วแล่นผ่านแต่มันไม่เท่าความเจ็บที่หัวใจ คนที่เคยบอกว่ารักกันคนที่เคยสัญญาว่าจะไม่ทิ้งกันเฉดหัวเธอทิ้งเดินไปยืนข้างคนอื่นแล้วด่าเธออย่างรังเกียจราวกับไม่รู้จักกันมาก่อน นั่นทำให้อมาวดีแค้นสองคนนั้นมาก ภาคินจึงกลายเป็นอีกคนหนึ่งในพจนานุกรมคำว่าเกลียดของเธอ...

อมาวดีตามรังควานความสุขน้ำผึ้งไม่ลดละยิ่งท่านชิษณุรักษ์รู้และปรามเธอเท่าไหร่เธอยิ่งทำอย่างได้ใจมากขึ้นเท่านั้น ตัวภาคินเองก็ตามช่วยน้ำผึ้งอย่างไม่ลดละเช่นกัน นั่นทำให้อมาวดียิ่งแค้นเพราะเธอทนเห็นคนที่เคยบอกว่ารักเธออย่างภาคินไปรักและเอาใจใส่น้ำผึ้งไม่ได้

สงครามระหว่างเธอกับน้ำผึ้งยังไม่สิ้นสุดเมื่อน้ำผึ้งแต่งงานกับรุ่นพี่ที่รู้จักของเธอคนหนึ่ง ตอนแรกเธอแปลกใจที่ไม่ใช่ภาคินแต่พอเห็นสายตาที่น้ำผึ้งมองผู้ชายคนนั้นอย่างแสนรัก เธอก็รู้ว่าภาคินรักน้ำผึ้งเพียงข้างเดียว อมาวดีเข้าไปแทรกกลางสร้างความเข้าใจผิดให้น้ำผึ้งกับสามีจนเข้าใจผิดกัน ภาคินเข้ามาช่วยน้ำผึ้งอีกครั้งด้วยการมาต่อว่าเธออย่างร้ายกาจ หลังๆ มานักสืบของเธอให้รูปภาคินกับน้ำผึ้งมาหลายชุดจนเธอสงสัยว่าน้ำผึ้งกำลังจะเลิกกับสามีมาคบกับภาคิน

น้ำผึ้งมีปัญหาครอบครัวและเป็นทุกข์ทำให้ภาคินมาที่บ้านให้อมาวดีเพื่อบังคับให้เธอไปขอโทษน้ำผึ้งที่สร้างความร้าวฉานในครอบครัวพี่สาวที่เธอได้ทำลงไป อมาวดีไม่ยอม เธอกลับสร้างเรื่องว่าภาคินข่มขืนเธอจนเขาต้องรับผิดชอบแต่งงานกับเธอทั้งๆ ที่เขามีน้ำผึ้งอยู่เต็มหัวใจ ภาคินเกลียดเธอมากแต่เธอกลับยิ่งสะใจที่ทำลายความสุขของเขาได้

วันหนึ่งเธอเห็นภาคินพูดเรื่องฝากท้องกับพี่สาวทำให้เธอคิดว่าน้ำผึ้งท้องกับภาคินความเสียใจของเธอยิ่งมากมายทบเท่าทวีทั้งโกรธทั้งแค้นจนไม่รู้ว่าจะหาทางออกให้หัวใจที่เจ็บแค้นจนเป็นไฟอย่างไรดี วันนั้นเธอชวนพี่สาวทะเลาะกันที่บันไดจนพี่สาวพลาดตกบันไดมาและแท้งลูก เธอพาพี่สาวส่งโรงพยาบาลอย่างขลาดกลัว ถึงเธอจะเกลียดก็จริงแต่เธอไม่ได้ตั้งใจฆ่าใครให้ตาย

สุดท้ายเธอก็ได้ปรับความเข้าใจกับน้ำผึ้งความแค้นความโกรธที่มีจางหายไปเมื่อน้ำผึ้งบอกกับเธอทั้งน้ำตาว่าไม่รู้เรื่องที่เธอต้องทุกข์ทรมานนี้ทั้งหมดเลย ถ้ารู้ว่าเป็นพี่น้องแท้ๆ น้ำผึ้งจะรักเธอให้มากกว่านี้ พี่สาวเธอยังบอกว่าความรักที่น้ำผึ้งมีทั้งหมดให้สามีเธอไม่ใช่ภาคินและน้ำผึ้งไม่ได้ท้องกับภาคินอย่างที่อมาวดีคิดขอให้อมาวดีรู้ไว้ว่าน้ำผึ้งไม่เคยคิดแย่งของเธอแม้จะไม่รู้ว่าเป็นน้อง ยิ่งตอนนี้ยิ่งรู้ว่าเธอเป็นน้องน้ำผึ้งก็อยากทำให้เธอสุขสมหวังกับความรักด้วยซ้ำ

จิตใจของอมาวดีอ่อนยวบเพราะน้ำผึ้งรักและยอมให้อภัยน้องสาวเลวๆ ที่ทำร้ายพี่สาวมาตลอดอย่างเธอ ที่ผ่านมาเธอคั่งแค้นเรียกร้องความสนใจที่ทำร้ายคนอื่นร้ายแรงแค่ไหนเธอทำเพียงแค่เธอต้องการคำว่าความรักและความสนใจจากคนอื่นเท่านั้น เมื่อน้ำผึ้งจริงใจที่จะมอบความรักให้ให้เธอก็รีบรับมาอย่างเต็มใจ เธอขอโทษและปรับความเข้าใจกับพี่สาว เรื่องการเป็นสายเลือดเดียวกันนั้นเธอเธอเข้าใจดีแล้วแต่เรื่องของภาคิน... น้ำผึ้งบอกว่าไม่รู้ว่าเขาและเธอเคยเป็นแฟนกันมาก่อนและน้ำผึ้งก็ไม่ได้คิดอะไรกับภาคินเลย

อมาวดีเชื่อน้ำผึ้ง เธอรู้ว่าภาคินนั้นทิ้งเธอมารักน้ำผึ้งเอง เขาเลือกเดินทางตามน้ำผึ้งไปเรียนถึงนิวยอร์คเพราะว่ารัก สุดท้ายคนที่เธอเกลียดก็เหลือเพียงคนเดียว เขาคนเดียวที่ทอดทิ้งคนที่รักเขามากที่สุดในชีวิตอย่างเธอไป...ปล่อยให้เธอจมอยู่กับความทุกข์มาแรมปี

แล้ววันนี้ชีวิตของเธอกับเขาหมุนมาพบกันอีกครั้ง เพราะว่าภาคินเกลียดเธอที่ทำให้น้ำผึ้งต้องแท้งลูก เขาเกลียดเธอที่ทำให้คนที่เขารักเสียใจ...เขาจึงเอาตัวเธอมาแก้แค้น!

เรื่องราวของเขาและเธอจึงเริ่มต้นอีกครั้ง เธอไม่รู้ว่ามันจะจบอย่างไรแต่รู้ว่ามันจะต้องดำเนินต่อไปอย่างไม่โสภาแน่เมื่อเขาและเธอเกลียดกันมากมายถึงขนาดนี้

คำว่ารักของเขาและเธอมีต่อกันมันกลายเป็นอดีตไปแล้วต่อจากนี้ไปจะมีแต่คำว่าเกลียดเท่านั้น...

“จัดของเสร็จรึยัง มัวโอ้เอ้อยู่ได้งานไม่ได้มีแค่นี้นะ” เสียงดังก้องของเขาทำให้เธอแทบสะดุ้ง อมาวดีเก็บกระเป๋าสตางค์ไว้ในประเป๋าเดินทางตามเดิมก่อนจะปาดน้ำตาทิ้ง เชิดหน้าขึ้นอย่างผู้ไม่แพ้

เธอจะไม่มีวันยอมแพ้คนที่ทำร้ายหัวใจเธอให้พังสลายร้าวราญไม่มีชิ้นดีอย่างเขาแน่ ไม่เธอเธอก็เขาต้องตายกันไปข้างหนึ่งล่ะ