ชิน ยังคงอาศัยอยู่กับ อาเล็ก ที่บ้านพักคนงานของทุ่งรวงทองคาเฟ่ เขาเฝ้ารอว่า พี่ชายจะให้อภัย แล้วก็ตามเขากลับบ้าน แต่ก็ไม่มีแม้แต่เงา ส่วนชลนั้น ภายในใจของเขา ก็คิดถึง และอยากให้อภัยชิ้น แต่ด้วยทิฐิ ทำให้เขาปล่อยให้เวลาผ่านไป โดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลย จนกระทั่ง
“เฮ้ย..!..บักตุ๊ด..ได่ข่าวว่ามึงมีผู้บ่าวรวยๆมาฮับมาว่งซุมื้อแม่นบ่ จังซั่น มึงกะมีเงินหลายอยู่ แบ่งกูกับหมู่จักหน่อยได่บ่”
“บ่…กูบ่มีซุมสูนี่บ่ฮู้จักเฮ็ดเวียก มาฮีดไถ กะคนบ่มีทางสู้ “
“หมู่เฮาจัดการเอามันจั๊กบาทแหน่น่าปากดีหลายบ่ให่กะเจ็บโตเท่าฮั่นล่ะ”
กลุ่มนักเรียนอันธพาล นี่ชอบรีดไถเงิน กับคนไม่มีทางสู้ อาศัยความเป็นหมาหมู ใครยอมให้ แต่โดยดีก็ไม่เจ็บตัวแต่ถ้าใครขัดขืนก็จะเจ็บตัว ชินตัวคนเดียว ไม่มีทาง สู้ได้อยู่แล้ว ก่อนที่คินจะแย่ไปมากกว่านั้น เขาเหลือบไปเห็นไม้หน้า 3 ที่วางไว้ข้างกำแพงโรงเรียน เขารีบคว้ามา แล้วตี เข้าแสกหน้า ข
