EP 3 : คนดูแล
1321 คำ
ตอนที่ 3 : คนดูแล
"อย่าเอาปัญหาคนอื่นมาให้พี่รับผิดชอบ" เทเลอร์พูดสวนทันทียังไม่ทันที่อลินดาจะบอกเขา แค่มองหน้าของทุกคนก็รู้ว่ากำลังมีเรื่องให้ช่วยแต่น่าจะเกิดจากเรื่องของคนอื่นมากกว่า การที่อยู่ดีๆโนอาร์กับไอรีนมาบ้านนี้คงไม่ใช่แค่พาหลานมาเล่นที่นี่แน่นอน อีกอย่างก็เรียกเขามากะทันหันยากที่จะไว้ใจ
"อย่าพึ่งด่วนตัดสินใจสิคะ ลินยังไม่บอกเรื่องแบบนั้นเลย" อลินดาทำหน้าเว้าวอนเมื่ออีกคนปฏิเสธทั้งที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย
"อ้อนแค่ผัวได้ไหมลิน อย่าให้พี่ต้องลงไม่ลงมือ" ชาร์ลตวัดสายตามองเมียสุดที่รักที่ทำสีหน้าออดอ้อนเทเลอร์จนน่าหงุดหงิด
"ไหนๆผัวก็หึงไม่มีเหตุผลแล้ว ฉันจะบอกกับมันเอง" โนอาร์เลือกที่จะบอกเทเลอร์ด้วยตัวเอง พลางส่ายหัวกับอาการหึงของชาร์ล
"เมียกูอยากให้มึงมาดูแลน้องสาว ตอนนี้เมียกูไม่ไว้ใจใครนอกจากมึง ไม่กล้าจ้างคนอื่นดูแล"
"ไอรีนไม่มีน้องสาว" คิ้วหนาเลิกขึ้นอย่างจับผิด เพราะเขามั่นใจว่าไอรีนไม่มีพี่น้อง
"คืองี้นะ ฉันนับถือน้อยหน่าเป็นน้องสาวแท้ๆ เป็นเด็กบนดอยที่ฉันเคยหนีพี่โนว์ไปอยู่ที่นั่น แล้วตอนนี้น้อยหน่าก็มาอยู่ที่กรุงเทพ มาเรียนมหาวิทยาลัยที่ฉันกับพี่โนว์ฝากฝังให้ เด็กบนดอยไม่รู้แม้กระทั่งชีวิตที่วุ่นวายในเมืองกรุง ต่อให้น้อยหน่าจะแก่นแก้วแค่ไหนก็ไม่ทันโลกของผู้คนที่นี่ ฉันปรึกษากับทุกคนและลงความเห็นแล้วว่านายคือคนที่เหมาะสมจะดูแลน้อยหน่า"
"ไม่ทำ!"
เทเลอร์ตอบกลับเพียงสั้นๆ และใช้น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความมั่นใจ
"ฉันมีงานที่ต้องทำ ไม่มีเวลาว่างมานั่งเฝ้าเด็กอมมือที่เป็นน้องสาวเธอ เด็กที่จะโตเป็นผู้ใหญ่ที่สมบูรณ์แบบได้ก็ต้องรู้จักเอาตัวรอด ไม่ใช่นั่งงอมืองอเท้าให้คนอื่นคอยช่วยเหลือ"
"กูว่าแล้วมึงต้องเป็นแบบนี้" ชาร์ลคิดไม่ผิดที่ได้ยินคำพูดจากปากเทเลอร์
"ฉันไม่ได้ให้นายดูแลน้อยหน่าตลอดชีวิต แค่ช่วงที่น้อยหน่ายังอยู่ปีหนึ่ง ยังไม่คุ้นชินกับโลกกว้าง เมื่อไหร่ที่น้อยหน่าปีกกล้าขาแข็ง และเอาตัวรอดกับสังคมวุ่นวายนี้ได้ นายก็หยุดดูแลน้อยหน่า แค่ปีเดียวเอง อาจไม่ถึงปีด้วยซ้ำ"
"ไอ้ธันวา?" เทเลอร์ถามถึงลูกน้องคนสนิทของโนอาร์
"มันกกเมียมึงก็รู้ อีกอย่างตอนนี้นินิวกำลังท้องอ่อนๆ ไอ้เวรนั่นแทบจะไม่เห็นหัวอยู่แล้ว"
สายตาคมกริบมองสีหน้าของทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นโดยไม่พูดอะไรต่อ ใบหน้าคมคายยังคงเรียบนิ่งไม่ได้สงสารหรือเห็นใจ
"กูไม่ว่าง" เป็นอีกครั้งที่เทเลอร์ปฏิเสธ
"มีเรื่องจะคุยแค่นี้ใช่ไหม กูต้องไปทำงานต่อ"
"ไหนพี่เทเลอร์บอกช่วงบ่ายว่างไงคะ" อลินดาสวนทันทีเมื่อเห็นพี่ชายคนสนิทตั้งท่าจะลุกหนี
"หึ หึ..." ชาร์ลหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นเมียตัวเองทันเล่ห์เหลี่ยมเทเลอร์ มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะคุมเทเลอร์อยู่คืออลินดา
"พี่เทเลอร์คะ ช่วยน้องสาวของพี่ไอร์หน่อยได้ไหม ลินเห็นรูปน้องแล้ว เธอดูใสซื่อจริงๆค่ะ แค่คอยดูแลไปรับไปส่งระหว่างที่น้องยังขึ้นรถเมล์ไม่เป็น แล้วก็ช่วยดูแลน้องอยู่ห่างๆแค่นั้นเองค่ะ พี่เทเลอร์ก็ยังทำงานได้ปกติ ถือว่าช่วยเหลือเด็กตาดำๆคนหนึ่ง เหมือนที่ช่วยลินก็ได้ค่ะ"
สายตาคมมองแววตาอ้อนวอนของอลินดาอย่างช่างใจ ถ้าไม่ใช่เพราะอลินดาอ้อนวอนเขาคงไม่คิดหนักแบบนี้
"ส่งรูปเด็กคนนั้นมาให้กู และไปบอกเด็กคนนั้นด้วย กูไม่อยากถูกกล่าวหาว่าภาคผู้เยาว์"
"น่ารักที่สุดเลยพี่เทเลอร์" อลินดาลุกไปหาพี่ชายคนสนิทด้วยรอยยิ้ม
"อลินดา" น้ำเสียงชวนขนลุกเรียกเมียให้เดินกลับมาทันทีทันใด
เทเลอร์มองสีหน้าทุกคนที่ดูอารมณ์ดีต่างจากเขาที่ยังคงแสดงสีหน้าเรียบนิ่ง
"เริ่มงานเมื่อไหร่"
"อาทิตย์หน้า...น้อยหน่าอยู่ที่คอนโดฉัน นายก็แค่ไปรับไปส่งตามตารางเรียน แล้วก็สอนน้อยหน่าใช้ชีวิตในกรุง ฉันอยากให้น้อยหน่าทันคนกว่านี้ แค่ตอนที่น้อยหน่าลงรถทัวร์ แววตาก็หวาดระแวงคนรอบข้างแล้ว นายทำให้น้อยหน่าแข็งแกร่งหน่อย หลังจากนั้นถือว่าจบงาน ฉันไม่ได้ให้นายทำฟรีๆ เรื่องเงินบอกสามีฉันได้เลย"
"หึ...นี่แหละเมียกู เงินสักแดงไม่เคยออกจากกระเป๋า" โนอาร์ยิ้มกับคำพูดของไอรีน
"แค่นี้ใช่ไหม งั้นขอตัวไปเล่นกับหลาน" ร่างสูงลุกจากโซฟาหนังราคาแพงและเดินออกจากห้องนั่งเล่นเพื่อไปหาหลานทั้งสามคนที่สวนหย่อม เขาสบายใจที่จะอยู่กับหลานมากกว่าเพื่อนสนิทซะอีก
ทุกสายตามองร่างสูงที่เดินออกไปก่อนจะระบายยิ้มไปตามๆกัน ต่อให้เทเลอร์เหมือนจะแข็งทื่อแต่แท้จริงแล้วก็คือผู้ชายอบอุ่นและอ่อนโยน
_______________
คอนโดไอรีน
"พี่ไอร์จะให้คนมาคอยดูแลหนูเหรอคะ" น้ำเสียงหวานแสดงท่าทีตกใจเมื่อพี่สาวคนสนิทมาบอกว่าจะมีคนคอยไปรับไปส่งแถมยังทำหน้าที่เป็นผู้ปกครองด้วย
"ใช่จ้ะ เรียกเขาว่าพี่เทเลอร์ก็ได้นะ เป็นคนของเพื่อนพี่เอง ไว้ใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์"
"แต่หนูก็อยู่ได้โดยไม่ต้องมีพี่เลี้ยงนะคะ ถึงแม้จะปรับตัวค่อนข้างเยอะหน่อย"
"เอาไว้พี่มั่นใจว่าเราเอาตัวรอดได้ พี่เทเลอร์เขาก็จะให้เราใช้ชีวิตแบบอิสระ ระหว่างนี้พี่ยังไม่สบายใจถ้าให้เราอยู่ที่นี่คนเดียว ถึงจะมีเพื่อนแต่ก็ต่างพ่อต่างแม่ อย่างน้อยมีผู้ปกครองไว้คอยช่วยเหลือพี่ว่าดีกว่า"
"เหมือนหนูมาอยู่ที่นี่แล้วเป็นภาระพี่ไอร์กับคุณโนอาร์เลยค่ะ หนูไม่รู้จะตอบแทนพี่ไอร์ยังไงดี" ฉันไม่รู้จะขอบคุณพี่สาวคนสนิทยังไงดีถึงจะสมกับที่ทั้งสองคนทำให้ครอบครัวชาวดอยของเรา
"ตอบแทนพี่ด้วยการตั้งใจเรียนก็พอ ทุกคนรอความสำเร็จของน้อยหน่าอยู่นะ"
"เรื่องนั้นหนูต้องทำให้ได้ค่ะ หนูสัญญาจะไม่ทำให้ทุกคนต้องผิดหวัง"
"แล้วพี่เทเลอร์เขาจะมาวันไหนคะ หนูไม่รู้ว่าเขารูปร่างหน้าตาเป็นแบบไหน"
"รายนั้นรูปก็ไม่ค่อยชอบถ่ายซะด้วยสิ แต่ไม่ต้องห่วงเช้าวันเปิดเทอมเขาจะมารอน้อยหน่าที่หน้าห้อง มีแค่เทเลอร์เท่านั้นที่จะรู้ว่าห้องพี่ห้องไหน อีกอย่างคอนโดนี้ก็ปลอดภัย ไม่มีคนอื่นขึ้นมาได้แน่นอน"
ฉันได้แต่พยักหน้าให้กับคำบอกกล่าวของพี่สาวคนสนิท อีกไม่กี่วันฉันก็จะเปิดเทอมแล้ว เสื้อผ้าทุกอย่างก็เตรียมพร้อม อุปกรณ์การเรียนพร้อมแล้วเช่นกัน ตั้งแต่วันแรกที่ฉันมาที่นี่ก็ได้รับการดูแลอย่างดี แถมยังได้อยู่ในห้องที่มีพร้อมทุกอย่าง ข้าวของเครื่องใช้คนของคุณโนอาร์ก็จัดเตรียมไว้ให้หมด ก็เหลือแค่ความกล้าที่จะไปเจอเพื่อนใหม่ต่างสถาบัน ค่าเทอมเป็นแสนก็คงมีแต่คุณหนูลูกคนรวยมาเรียนแน่นอน ฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะมีเพื่อนที่รับเด็กบ้านนอกอย่างฉันได้หรือเปล่า
- ผู้เขียน
