ตอนที่ 25 : ไม่ต้องการคนดูแลอีกต่อไป
"งั้นหนูกลับคอนโดเองก็ได้ค่ะ" ฉันพูดสวนในจังหวะที่กระจกรถสปอร์ตใกล้จะปิดสนิท ใบหน้าหวานบึ้งตึงอย่างเห็นได้ชัด อารมณ์ผิดกับก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง ฉันพยายามหอบหิ้วของทุกอย่างใส่มืออย่างยากลำบาก ในใจพลางครุ่นคิดว่าจะเอาไปยังไงหมด แต่ก็ดีกว่าไปกับเขาแล้วต้องทิ้งของพวกนี้ ฉันไม่สามารถทำร้ายน้ำใจคนให้ได้ขนาดนั้น และไม่มีทางที่ฉันจะทิ้งของดีๆแบบนี้แน่นอน
สายตาคมกริบปรายตามองการกระทำของเด็กสาวจากด้านในรถ สิ่งที่เธอทำทำให้เขาหงุดหงิดไม่ใช่น้อย มือหนาเปิดประตูรถสปอร์ตคันหรูออกอย่างแรงเมื่อเห็นว่าเธอกำลังหิ้วของพะรุงพะรังกำลังจะเดินออกไป
หมับ
พรึบ
"พี่เทเลอร์" ฉันร้องออกมาเสียงหลงเมื่อถูกกระชากของในมือทำให้ของบางส่วนลงไปกองกับพื้นและบางส่วนไปอยู่ในมือเขา
"ฉันบอกให้ทิ้ง!" เทเลอร์ตวาดเสียงดังลั่นท่ามกลางลานจอดรถ ทำให้นักศึกษาที่เดินผ่านไปผ่านมาเริ่มหยุดยืนด
