“ต่อไปจะเป็นการแข่งขันเขียนอักษร เชิญผู้เข้าแข่งขันทุกท่านประจำที่” สตรีกว่าสามสิบนางเดินเรียงกันไปนั่งตรงโต๊ะ หมึกและพู่กันวางเตรียมไว้พร้อม กระนั้นหลายคนกลับแสดงสีหน้าไม่สู้ดีออกมา
‘ต้องฝนหมึกเองสินะ’ ปกติเหล่าเจ้านายย่อมมีข้ารับใช้ข้างกายคอยดูแลในเรื่องนี้ พอต้องทำเองจึงเริ่มกังวล หมึกที่เขียนจะต้องไม่ข้นหรือจางจนเกินไปมิเช่นนั้นจะส่งผลต่อตัวอักษรที่ออกมา โชคดีที่ฟู่หวาชอบทำอะไรด้วยตนเอง
มือขาวผ่องหยิบแท่งหมึกขึ้นมาจรดลงจานรองที่ถูกตั้งไว้ใกล้กันก่อนบรรจงหยดน้ำลงไปในปริมาณที่คิดว่าเหมาะสม จากนั้นวนแท่งหมึกถูวนไปเรื่อย ๆ กระทั่งได้สัดส่วนที่พอใจจึงเริ่มจุ่มพู่กันลงไป
ผู้เล่นมักดูเกมไม่ออก แต่ผู้ชมมักอ่านเกมได้ทะลุปรุโปร่ง
ประโยคที่ฟู่หวากำลังลงมือเขียนนี้มีความหมายว่า บุคคลที่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวต่าง ๆ มักจะมองไม่เห็นภาพรวมของเรื่องราวนั้น เพราะพวกเขามักจดจ่ออยู่กับรายละเอียดมากเกิ
