หย่าที่ 17
โก่วต้าน
วิกาลคล้อยดึก ภายในห้องหนังสือเพียงจุดตะเกียงน้ำมันหนึ่งดวง เบื้องหน้าเซียวฉีวางไว้ด้วยกล่องไม้ขนาดกระทัดรัดที่ถูกขัดเคลือบสีดำจนมัน เขายื่นมือออกไปลูบคลำครั้งแล้วครั้งเล่า ลูบตั้งแต่ฟ้ายังสว่าง จนกระทั่งตอนนี้ท้องฟ้ามีแต่หมู่ดาว
นี่เป็นของพระราชทาน
สิ่งที่บรรจุอยู่ภายในเป็นเครื่องประดับชิ้นหนึ่ง เครื่องประดับที่ตกทอดกันมาในรั้ววังหลวง
นอกจากเซียวฉี ห้องหนังสือของเขายังมีนายทหารยืนและนั่งอีกหกคน หลังจากพูดคุยเรื่องราวสำคัญเขาพลันสั่งว่า “เตรียมม้า!”
“เออ ท่านแม่ทัพ ดึกขนาดนี้ท่านจะไปที่ใด?”
ผู้กล่าวเป็นขุนพลคนสนิทในกองทัพ เมื่อครู่คุยงานสำคัญกันอยู่ดีๆ พอบอกให้เตรียมม้า เขาตั้งตัวไม่ทัน
“ข้าจะกลับถงหลิน”
ทั้งหมดมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ไม่ใช่บอกว่าก่อนปีใหม่ต้องไปรอรับองค์หญิงชิงถิงระหว่างทางหรือ? ราชโองการก็ส่งมาถึงแล้ว ไฉนเจ้านายของตนยังจะไปถงหลินอีก
“…”
ใช่แล้ว
