เรือมาถึงฝั่งแล้วแต่คนขับเรือของอิทธิพัทรยังไม่รู้ว่าภายในเรือมีมาริสาแอบหนีตามขึ้นมาด้วย เธอหนีออกมาจากกระท่อมตอนประมาณตี5 ที่หน้าต่างหลังกระท่อม เธอหนีไปที่เรือที่จอดอยู่ที่ชายหาดขึ้นไปซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าใบที่เอาไว้คลุมตะกร้าใส่ของใบใหญ่ แล้วเธอก็เผลอหลับไปเพราะว่ามันเช้ามากจึงไม่รู้ว่าเรือมาถึงฝั่งแล้ว
“นายครับ....”
อิทธิพัทรเดินมาที่เรือแล้วยกมือขึ้นห้ามลูกน้องเขาให้หยุดพูด
“จะไปซื้อของที่ตลาดใช่ไหม...?”
“ครับนาย...”
“เดี๋ยวฉันรออยู่ที่เรือ...รีบไปรีบมา”
“ครับนาย...”
คนของเขารับคำก็เดินแยกออกไปเขาจึงหันหน้ามองมาที่เรือด้วยสายตาอย่างมีแผนการในใจ เขาเดินห่างออกไปจากเรือเล็กน้อยแล้วไปนั่งอยู่ที่ร้านกาแฟร้านหนึ่ง รอเวลาเพื่อจะดูหน้าใครบางคน
เวลา 8 โมงเช้า
“ถึงฝั่งแล้วหรอเนี้ย...”
มาริสาตื่นมาก็เห็นว่าไม่มีใครอยู่บนเรือ สงสัยจะไปซื้อของกันแล้ว เธอจึงออกมาจากที่ซ่อนแล้วเตรีย
