“จากไปไหน...อะไรกันล่ะลูก แม่ก็ย้ายตามมีนาไปนี่ไง แม่กำลังคิดว่าจะลงหลักปักฐานที่ใหม่ ซื้อบ้านหลังเล็กอยู่กัน2คน”
“ดีซิจ้ะแม่...แต่มีนายังช่วยแม่ไม่ได้นะคะ ต้องรอให้มีนาเรียนจบก่อน”
“จ้ะ...แม่รู้ ซื้อบ้านนะมันใช้เวลาในการผ่อนนาน มีนาเรียนจบแม่ก็ยังผ่อนไม่หมดหรอกลูก” ฤทัยเปิดยิ้มกว้าง นางลูบผมยาวสลวยบนศีรษะบุตรสาวอย่างแสนรัก
เมฆร้ายๆ พัดผ่านเลยไปจนท้องฟ้าเปิดสดใส แม้จะหม่นมัวเป็นครั้งก็ตาม มนต์มีนาในวัยแรกรุ่น เริ่มคลายความเศร้าซึม เพราะวันเวลาหมุนผ่านไป พี่ชายในดวงใจก็ยังเป็นคาร์โลวเช่นเดิม มันทำให้มนต์มีนาไม่สามารถมองผู้ชายคนอื่นดีเทียบเท่าคาร์โลวที่ยังติดอยู่ในความทรงจำได้
หลังมนต์มีนาเข้าเรียนในชั้นมหาวิทยาลัย ภาคการเรียนพิเศษจบหล่อนกำลังจะได้ออกมาทำงานเป็นแอร์โฮสเตสในชีวิตจริง สาวน้อยมุมานะร่ำเรียนอย่างจริงจัง หวังใช้หน้าที่การงานกอบโกยเงินทองเพื่อสร้างฐานะให้เป็นปึกแผ่น
ฤทัยย้าย
