คุณฤทัยเดินนำคุณพิไลพรรณออกไปจากห้องรับรองแขกภายในตัวบ้าน ทุกย่างก้าวที่เดินไกลออกมาจากห้องรับรองมากเท่าไรคุณฤทัยก็ยิ่งหวั่นกลัว นางกลัวคำพูดต่อว่าจากผู้หญิงที่เดินตามหลังมา ถ้อยคำดูแคลนเมื่อครั้งที่ผ่านมายังฝังใจไม่มีทางลืมเลือน
เมื่อถึงนอกบ้านห่างไกลจากที่คาร์โลวลูกชายนั่งรออยู่ มันไกลพอดูและมั่นใจได้ว่าชายหนุ่มจะไม่มีทางได้ยินเสียงที่คุณพิไลพรรณจะพูดกับมารดาของมนต์มีนาครั้งนี้ “ฉันเสียใจนะ...ที่มองครอบครัวของเธอผิดไป ไหนรับปากแล้วไงว่าจะไม่ให้ลูกสาวของเธอมายุ่งเกี่ยวกับลูกชายฉัน” นางตวาดเสียงกร้าว น้ำเสียงขึ้งโกรธกับแววตาเหยียดหยามของคุณพิไลพรรณแทบทำให้คุณฤทัยน้ำตาตก สาวใหญ่ก้มใบหน้ารับฟังโดยไม่ได้โตแย้ง เมื่อเธอไม่สามารถคัดค้านการหมั้นหมายครั้งนี้ได้เพราะรู้อยู่เต็มอกว่ามนต์มีนารักคาร์โลวลูกชายของฝ่ายตรงข้ามด้วยใจจริง
“ต้องการเงินเท่าไรล่ะ!! ถึงจะยอมยุติเหตุการณ์บ้าๆ นี่สักที แม้ว่าล
