หนุ่มน้อยลงมือทำอาหารเย็นอย่างสนุกสนาน ใบหน้าคมแย้มยิ้มตลอดเวลา เมื่อนึกถึงดวงตากลมโตของมนต์มีนายามหล่อนมองอาหารฝีมือตัวเอง ใบหน้าหวานใสกระจ่างติดอยู่ในเสี้ยวหัวใจลึกๆ สุดใจเพราะไม่ว่ามนต์มีนาจะทำอะไรก็ตาม ไร้ซึ่งจริตมารยาเหมือนสาวในสังคมที่เคยพบเจอ อากาศยามค่ำสบายๆ สายลมโชยมาเอื่อยๆ เขาถอดผ้ากันเปื้อนออกจากลำตัว
เมื่อเตรียมของจนครบตามต้องการ ตอนนี้แค่รอเวลาให้หญิงสาวกลับจากโรงเรียน พอทำงานบ้านเสร็จเรียบร้อยสาวน้อยก็จะรีบตรงมาบ้านพักที่เขาอาศัยอยู่ เป็นกิจวัตที่เขาและหล่อนทำเป็นประจำ จนเป็นความเคยชิน เมื่อไม่เห็นหล่อนในสายตา ชายหนุ่มมักจะพาลอารมณ์เสีย กินอาหารไม่อร่อย เพราะไม่มีใครให้คอยเหย้าแย่ มื้ออาหารมื้อนั้นจะแสนจืดชืด จนชายหนุ่มอิ่มอาหารเร็วกว่าปกติ
ซุปเห็ดร้อนๆ เคี่ยวอยู่บนเตาด้วยไฟอ่อนๆ รอเวลาให้มนต์มีนามาถึงก็ตักเสิร์ฟได้โดยไม่ต้องรอ ขนมปังเนื้อนุ่มที่คาร์โลวสั่งซื้อมาจากโรงแรม
