หลายวันต่อมา
เป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือนแล้วที่ไออุ่นมาพักอาศัยอยู่กับธามไทการที่ได้มาอยู่กับเขาทำให้เธอหลงลืมความทุกข์ใจเรื่องทางบ้านไปชั่วขณะโดยที่ไม่ได้หวนคิดถึงเรื่องนั้นแม้แต่น้อย ถึงแม้ว่าเธอจะต้องห่างจากอ้อมอกของบิดาแต่อ้อมกอดของธามไทที่คอยปลอยโยนเธอก็ทำให้ไออุ่นรู้สึกปลอดภัยและอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
ส่วนธามไทนั้นจากที่เคยใช้ชีวิตเรียบง่ายและแสนธรรมดากลับมีความตื่นเต้นและความวุ่นวายเข้ามาเซอร์ไพร์สเขาไม่เว้นในแต่ละวัน แต่นั่นก็ทำให้เขารู้สึกมีความสุขกับการใช้ชีวิตมากขึ้นเพราะรอยยิ้มของใครบางคนที่มักจะยิ้มให้เขาด้วยความสดใสอยู่เสมอนั้นเขาได้เห็นมันในทุกๆวัน
“เฮียบอกกี่ครั้งแล้วว่าให้ค่อยๆกินดูสิเลอะปากหมดแล้ว”
ธามไทดุไออุ่นอย่างไม่จริงจังนักเมื่อเธอเล่นจิ้มขนมปังลงบนสังขยาที่หอมละมุนไปด้วยกลิ่นใบเตยและนมสดก่อนที่จะส่งเข้าปากด้วยความเอร็ดอร่อยโดยที่ปากเต็มไปด้วยคราบสังขยาที่เธอจิ้มขนมป
