ขอให้แสงจันทร์เป็นพยาน
2099 คำ
เจนถือถาดเข้ามาในสวนเพื่อจะเก็บแก้วและถ้วยจานทั้งหมดไปล้างสาวใช้เดินมาเรื่อยๆ จนเธอเห็นรองเท้าส้นสูงสีชมพู
เจนรีบถือรองเท้าไปหาคุณหนูของเธอทันที
“อย่าบอกนะว่านี่คือรองเท้าของเบล?”
“ข้าค่อนข้างจะมั่นใจค่ะ เพราะข้าเห็นเลดี้เบลล่าตอนลงรถม้า เธอรวบกระโปรงขึ้นไปทำให้ข้าเห็นรองเท้าที่เธอสวม”
คิร่ามองไปที่พี่ชายของเธอ ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว แขกทั้งหมดก็ทยอยกลับไปจนเกือบหมด
“กัส!! ไปที่คฤหาสน์เมบิลหน่อย สอบถามคนที่นั่นว่าเบลกลับไปที่บ้านรึยัง…”
เซอร์กัสปาก้มหน้าลงก่อนที่เขาจะรีบขี่ม้าไปที่คฤหาสน์เมบิลทันที
“ข้ามาจากคฤหาสน์เคนเนดี้ ไม่ทราบว่าเลดี้เมบิลถึงบ้านรึยังครับ”
เซ็ดดริกเดินออกไปก่อนจะยกยิ้มให้กัสปา
“คุณหนูกลับมาแล้วครับ นางกลับมาถึงก็อาบน้ำเข้านอนเรียบร้อยแล้ว ฝากขอบคุณท่านเคาน์ด้วยครับที่เป็นห่วง”
กัสปาพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจก่อนที่เขาจะขี่ม้ากลับไปรายงานให้ท่านเคาน์ทราบ
ในใจของโคลด์นั้นมันกำลังบอกว่าเธอไม่ได้อยู่ที่คฤหาสน์เมบิลแน่นอน…
ดยุคโอเว่น…ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าท่านจะแน่สักแค่ไหนเชียว!
…….
เลโอเริ่มถอดเสื้อของเบลล่าออกมาช้าๆ เขาแกะเชือกที่มัดอยู่บนชุดของเธอออกอย่างแผ่วเบา เขากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากมันราวกับว่ามีอะไรบางอย่างมาจุกอยู่ที่คอของเขา
เธอนั้นงดงาม มิใช่เพียงแค่ใบหน้า แต่ส่วนต่างๆ ของร่างกายเธอก็งดงามเช่นกัน เขายกมือขึ้นมากอบกุมเนินอกอวบอิ่มของเธอ ก่อนจะออกแรงบีบมันเบาๆ
มันนุ่มนิ่มจนเขาไม่อยากจะเอามือออกเลย…เลโอแลบลิ้นออกมาก่อนจะเลียที่ยอดอกของเธอสลับกับดูดกลืนเบาๆ
แสงจันทร์ที่ส่องเข้ามาในห้องนี้มันทำให้เขาเห็นใบหน้าที่งดงามของเธอได้ชัดเจน ราวกับว่าแสงจันทร์นี้กำลังเป็นพยาน ของการกระทำในค่ำคืนนี้
ในคราแรกเขาเพียงจะเปลี่ยนชุดให้เธอเช่นนั้น เหตุใดถึงเลยเถิดมาจนถึงขนาดนี้
“อื้อ!!”
เธอร้องครางออกมาทั้งๆ ที่ดวงตาของเธอยังคงหลับสนิท เรื่องอย่างว่าสำหรับเลโอนั้นเขาทำมาจนนับครั้งไม่ถ้วน แต่ทว่าในครั้งนี้มือของเขากำลังสั่นเทาเพราะความตื่นเต้น การได้สัมผัสเธอแต่ละที่มันให้ความรู้สึกที่แตกต่างกันออกไปจนเขาอยากจะสัมผัสเธอไปทุกส่วน
เลโอลุกขึ้น ก่อนจะถอดเสื้อผ้าออก ตัวตนของเขามันตื่นขึ้นมาอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะในใจของเขามันกำลังอัดแน่นไปด้วยความปรารถนา
ตอนนี้เขาไม่สนใจแล้วว่าตื่นมาพรุ่งนี้เธอจะกร่นด่าหรือเรียกร้องสิ่งใด เขารู้เพียงว่าตอนนี้เขาต้องการเธอมาเติมเต็มความต้องการที่อันแน่นในใจของเขา
หากว่าพรุ่งนี้เธอจะเรียกร้องสิ่งใดจากเขา เขายินดีที่จะหามาให้เธอตามที่เธอนั้นปรารถนา
เลโอขึ้นไปบนเตียง เขาคล่อมร่างของเธอเอาไว้ก่อนจะก้มหน้าลงทาบทัมริมฝีปากของเขากับริมฝีปากบางของเธอเลโอส่งลิ้นของเขาเข้าไปปลุกเร้าเธออย่างร้อนแรง ขณะเดียวกันเขาก็ขยับตัวตนที่มันตื่นขึ้นมาไปถูไถกับส่วนล่างของเธอด้วย
เบลล่ารู้สึกแปลก..มันหนัก..และนี่มันราวกับว่าเธอจะหายใจไม่ออกเลย มีบางอย่างที่กำลังฉกฉวยลมหายใจไปจากเธอ และที่น่าตกใจกว่านั้นคือเธอรู้สึกเฉอะแฉะตรงหว่างขามันราวกับว่ามีบางอย่างกำลังไหลซึมออกมา
เธอพยายามรวบรวมสติที่จางหายไปให้กลับขึ้นมา เบลล่าค่อยๆ ลืมตาขึ้น เธอก็พบกับสายตาร้อนแรงที่กำลังมองเธอในระยะประชิด อีกทั้งลิ้นของเขามันกำลังเข้ามาในปากของเธอ
เธอรีบยกมือผลักเขาออก แต่ทว่าด้วยเรี่ยวแรงที่น้อยนิดของเธอไม่อาจจะผลักเขาออกไปได้เลย
เบลล่ากำลังคิดว่าเหตุการณ์นี้มันคืออะไรกันแน่
“อื้อ!!”
เธอร้อนที่ส่วนล่าง มันมีบางอย่างที่อุ่นร้อนกำลังเสียดสีอยู่กับจุดกึ่งกลางของเธอ แสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาทำให้เธอเห็นหน้าชายที่อยู่บนร่างได้ชัดขึ้น อันที่จริงเธอพอจะเดาได้ตั้งแต่เธอจับไปเจอเส้นผมที่ยาวของเขาแล้ว
ดยุคโอเว่น!!
“อื้ม!!…อื้อ!!”
แววตาของเขามันเปลี่ยนไปเมื่อเขาเห็นเธอกำลังต่อสู้กับเขา แววตาที่ร้อนแรงในตอนแรกเปลี่ยนเป็นแววตาที่กำลังสนุก..
เลโอผละออกจากริมฝีปากของเบลล่าอย่างเชื่องช้าราวกับว่าเขานั้นกำลังเสียดาย เธอรีบยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำลายที่เปื้อนออก
เราทั้งสองสบตากันอยู่เนิ่นนานก่อนที่เบลล่าจะกล่าวขึ้นมาเพื่อทำลายความเงียบ
“ท่านดยุคกำลังทำอะไรคะ!!”
“….ก็แค่ทำ..ในสิ่งที่อยากทำ”
เบลล่ากำมือแน่น เพราะในระหว่างที่พูดเขายังคงขยับเอวช้าๆ เพื่อให้ส่วนล่างของเราสัมผัสกัน
เธอกำลังอดทนเพื่อไม่ให้ตัวเองส่งเสียงร้องที่น่าอายออกไป
“ท่านควรจะหยุด!!”
“เบล เจ้าแฉะขนาดนี้แล้ว จะให้ข้าหยุดได้ยังไง?”
“ท่านไม่ควรจะ…อื้อ!!..ทะ..ทำเช่นนี้”
เลโอกดที่ปลายหัวหยักของเขา ก่อนจะนำมันไปถูวนที่ติ่งเสียวของเธอ
เบลล่าหายใจเข้าลึกๆ เพราะเธอในตอนนี้มันราวกับว่าจะไร้เรี่ยวแรงเอาดื้อๆ เลโอดึงเธอขึ้นไปนั่งบนตักของเขา
“ลองจับมันสิ…”
เขาจับมือของเธอให้ไปจับที่ตัวตนของเขา เบลล่าตกใจกับขนาดของมัน มือของเธอนั้นไม่สามารถที่จะกำได้เลย เธอรีบปล่อยมือออกก่อนจะลุกขึ้นหนีจากอ้อมกอดของเลโอ
“เป็นอะไรไป? ..เจ้ากลัวงั้นเหรอ?”
“ข้าไม่เข้าใจท่านดยุคเลยจริงๆ ท่านกับข้าเปรียบเสมือนเจ้านายกับลูกน้องนะคะ ท่านมาทำเช่นนี้..มัน..ออกจะ…”
“ใครอยากจะเป็นเจ้านายของเจ้า….?”
เบลล่าถอนหายใจ
“เบล..เจ้าไม่รู้สึกดีรึไง เวลาที่มันเสียดสีอยู่ด้านนอก เจ้าไม่รู้สึกว่าอยากให้มันเข้าไปในตัวของเจ้าหรือ?”
“ไม่ค่ะ…ตอนนี้ข้าอยากจะกลับบ้าน!!”
เป็นครั้งแรก…ที่การชักชวนของเขาไม่ได้ผล นี่เธอไม่ได้สนใจเขาเลยรึไง!
เลโอพลิกตัวของเบลล่าให้นอนคว่ำลงก่อนที่เขาจะยกขาของเธอให้คุกเข่า
“เจ้าจะได้ออกจากห้องนี้ก็เมื่อเจ้าทำให้ข้าเสร็จสม…หากว่าข้าไม่เสร็จก็อย่าหวังว่าจะได้ออกไปเลย!!”
เขาก้มหน้าลงไปก่อนจะเริ่มดูดเบาๆ ที่ติ่งเสียวของเธอ เลโอละเลงลิ้นที่ส่วนกึ่งกลางของเธออย่างตะกละตะกาม…เขาแหวกกลีบดอกไม้ของเธอออกก็พบว่าด้านในของเธอนั้นยังปิดสนิทอยู่…
เลโอชะงักเล็กน้อยเพราะเขาไม่คิดว่าสตรีที่งดงามเช่นเธอ แถมยังโตมาในตระกูลสวะอย่างแลนเดอร์ จะถือครองพรหมจรรย์อยู่
เขาลุกขึ้นก่อนจะจับที่ตัวตนของเขามาถูที่ปากทางเข้าของเธอ…จากด้วยขนาดแล้วนี่มันเป็นไปไม่ได้เลยที่มันจะเข้าไป..
“ข้าจะไม่พูดกับท่านดยุคอีกเลยหากท่านใส่มันเข้าไป!!”
เลโลชะงักเล็กน้อย..อ่า..เขาควรจะเปลี่ยนแผนการเสียใหม่
เขานอนลงข้างๆ เบลล่าก่อนจะดึงเธอเข้ามาโอบกอดจากด้านหลัง
“ขอโทษ..เจ้ากลัวงั้นหรือ?”
ใบหน้าที่งดงามของเบลล่าขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อ
“ข้า..คิดว่านี่มันไม่เหมาะสม ในตำรากล่าวเอาไว้ว่าเราควรจะทำ..เรื่องอย่างว่ากับคนที่รักในวันแต่งงานเท่านั้นค่ะ”
ตำราเล่มไหนกัน เขาจะรีบไปเอามาเผาทิ้งซะ!!
“มันก็ ไม่ได้เป็นเช่นนั้นเสมอไปหรอกเบล เอาเป็นว่าวันนี้ข้าจะไม่ใส่เข้าไปดีไหม หากว่าทำแค่ด้านนอกก็คงจะไม่เป็นไร…”
เบลล่าไม่เข้าใจว่าทำด้านนอกที่เขาว่านั้นมันคือยังไง แต่เธอยังไม่ทันได้กล่าวปฏิเสธท่านดยุคก็หุบขาเธอเข้าด้วยกันก่อนที่เขาจะใส่ตัวตนเข้ามาที่หว่างขาของเธอ
ขนของเธอนั้นลุกชันด้วยความหวาดกลัว เธอพยายามจะลุกขึ้นเพื่อหนีเขาอีกทว่าก็ไม่เป็นผล คราวนี้เขาจับเธอให้นอนคว่ำอีกครั้ง
สิ่งที่น่าหงุดหงิดคือเบลล่าจะหนีทุกครั้งที่มีโอกาส เธอขัดขืนเขาตลอดเวลา แต่นั่นไม่ได้ทำให้ความปรารถนาในใจของเขาลดลงเลย มันกลับทำให้เขารู้สึกสนุกและปลุกอารมณ์ดิบเถื่อนในใจของเขาออกมาด้วยซ้ำ !!
เขาจับเธอนอนหงาย แล้วใช้ผ้ามัดมือของเธอเอาไว้กับหัวเตียง
“ท่านดยุคคะ!!”
“หากขัดขืนอีกข้าจะใส่มันเข้าไปจริงๆ ด้วย!!”
เบลล่าเม้มปากแน่น เพราะเธอเห็นท่าทางที่น่ากลัวของท่านดยุค
เลโอยกขาของเธอให้เป็นรูปตัวเอ็มก่อนที่เขาจะขยับเข้าไปใกล้เธอ เขาวางตัวตนที่แข็งขืนเอาไว้บนเนินที่ไร้ตอขนของเธอ
เบลล่ากลืนน้ำลายลงคออย่างหวาดกลัว ให้ตายความยาวเมื่อเขาวางลงมานั้นเกือบจะถึงสะดือของเธอ เบลล่ามองหน้าของเลโอด้วยความหวาดหวั่นในใจ
เลโอเริ่มขยับเอว ทุกครั้งที่เขาขยับมันก็ครูดไปกับส่วนล่างของเธอ
เบลล่าเลือกที่จะหันมองไปทางอื่นเพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องมองหน้าเขา แต่ทว่าเลโอไม่ยอม เขาจับหน้าของเธอให้หันมามองหน้าเขา
เราต้องสบตากันสิ ในตอนที่เรากำลังสุขสม…เธอควรจะมองมาที่ใบหน้าของเขาเท่านั้น เธอจะได้จดจำในทุกสัมผัสที่เขามอบให้
เลโอใช้นิ้วกดที่ตัวตนของเขาเบาๆ เพื่อให้มันมุดเข้าไปด้านในของเธอ
“อื้อ!!..ท่านดยุคคะ!!”
เบลล่านั้นรีบร้องออกมาอย่างตกใจเพราะเธอรู้สึกว่าตัวตนของเขามันกำลังจะมุดเข้ามา…แต่พอเธอกรีดร้องเขาก็ดึงมันออกไปถูด้านนอกต่อ
“ก็เจ้าแฉะเกินไป..มันก็เลย..มุดเข้าไป”
เธอเม้มปากแน่นเพราะตอนนี้นิ้วของเขากำลังถูวนช้าๆ ที่ติ่งเสียวของเธอ..เลโอเร่งจังหวะนิ้วเพราะเขารู้ว่าเธอกำลังจะถึง
“หากว่าเจ้าไม่มองหน้าข้าตอนที่เสร็จสม…ข้าจะทำไปเรื่อยๆ จนกว่าเจ้าจะมองหน้าข้า”
เบลล่าหายใจหอบเหนื่อย!! ท่านดยุคนี่ช่างเลวร้ายจริงๆ!!!
แต่ทว่าในใจของเธอก็กลัวว่าเขาจะทำอีกหลายรอบ…เธอจึงพยายามสบตาเขาเอาไว้
แต่ทว่านี่มันก็น่าอายเกินไป!! ให้ตายเถอะ!!
เลโอแสยะยิ้มอย่างพอใจที่เธอสบตาเขาเอาไว้ตลอด เขาขยับนิ้วที่คลึงส่วนล่างของเธอให้มันเร็วขึ้น
“อ๊ะ..อื้อ!!!”
เธอรู้สึกราวกับว่าตัวของเธอนั้นเบาบางจนล่องลอยได้…เบลล่าสัมผัสได้ถึงน้ำหล่อลื่นจำนวนมากที่มันไหลออกมาจากด้านในจนมันเปรอะเปื้อนขาของเธอไปหมด
เธอหายใจหอบเหนื่อย…แต่ทว่าเธอก็ยังคงมองหน้าของเขา
เลโอยกนิ้วที่เปื้อนไปด้วยน้ำรักของเธอขึ้นมาเลียช้าๆ โดยที่เขายังคงมองสบตาของเบลล่าอยู่
หัวใจของเธอกำลังสั่นไหวและเต้นแรงเพราะสายตาที่เขามองมาที่เธอ
เลโอใช้นิ้วของเขาถูวนรอบๆ จุดกึ่งกลางของเธออีกครั้ง เขายกมือที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำรักของเธอมาชักรูดที่ตัวตนของเขาจนมันเปียกชุ่มไปหมด…
และทุกการกระทำสุดวาบหวามของเขามันอยู่ในสายตาของเบลล่าทั้งหมด เธอไม่กล้าละสายตาจากใบหน้าของเขาเลย ในตอนแรกเพราะว่าเธอกลัวคำขู่ของเขา แต่ตอนนี้เป็นเพราะแรงดึงดูดมหาศาลจากใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา
เธอจ้องมองทุกสัมผัสและทุกการกระทำของเขาอย่างหลงใหล ราวกับว่าเขาคือความจริงหนึ่งเดียวในตอนนี้
- ผู้เขียน
