ตอนนี้ฉันอยากรู้มากๆ ว่าพี่เรย์ทำอะไร ดูเหมืินคนตรงหน้าจะหัวเสียเอามากๆ ถึงขั้นกระแทกนิ้วเข้ามาอย่างแรงจนฉันต้องกัดริมฝีปากจนห้อเลือดเพื่อไม่ให้ตัวเองส่งเสียงที่เจ็บปวดออกมา
คุยไปครู่หนึ่งเขาก็กดตัดสายแล้วโยนโทรศัพท์ไปบนโซฟาอย่างไม่สนใจ สายตาคมหันมาจ้องมองเรือนร่างของฉันอีกครั้งแต่แววตาคู่นั้นดูดุดันมากกว่าเดิม
“พี่ชายเธอนี้มันชอบหาเรื่องใส่ตัวจริงๆ”
“อึก!” ฉันกำมือแน่นเมื่อเขาสอดนิ้วเข้ามาในช่องทางคับแน่นอีกนิ้วสร้างความเจ็บปวดให้ทวีคูณเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว
“ดูเหมือนมันจะแค้นอะไรสักอย่าง เธอรู้ไหมว่าเรื่องอะไร?”
“ไม่…รู้…อื้อ…มันเจ็บ” ฉันจ้องผู้ชายตรงหน้าเขม็ง แต่ไม่ช่วยทำให้เขาผ่อนแรงกระแทกนิ้วเข้ามาเลย
“มันยิงลูกน้องมือดีของฉันไปห้าคน แถมยังวางเพลิงโกดังอีก หึ!! ขยันเผาจริงๆ”
“……..” ไม่คิดเลยว่าพี่เรย์จะทำขนาดนี้ ฉันเองก็ตกใจเหมือนกันที่ได้ยินสิ่งที่เขาบอก “มั่นใจได้ยังไง อ
