พอถูกถามกลับแบบนั้น กลายเป็นฉันที่พูดอะไรไม่ออก นั่นสิ ฉันหึงเขาหรอ หรือกำลังรู้สึกอะไรอยู่
“เงียบ ?” คนตัวสูงยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ จนฉันต้องเอนหลบหนี
“เกลอยากกลับแล้วค่ะ” พูดจบฉันก็เปิดประตูแทรกตัวเข้าไปในรถ คัลเลนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินตามขึ้นมา
“คิดว่าจะได้กลับง่ายๆ หรอ ?”
“มีอะไรก็ไปเคลียร์กันที่บ้านได้มั้ยคะ”
“ไม่ เธอต้องชดใช้เดี๋ยวนี้ ตอนนี้ และตรงนี้” ไม่เพียงงแค่สั่ง แต่มือหนายังปลดเข็มขัดกางเกงของตัวเองออก ก่อนจะงัดท่อนเอ็นออกมา
“คุณจะบ้าหรอ นี่มันในรถนะ”
“แล้ว ?” เขาเลิกคิ้วราวกับว่าไม่รู้สึกอะไร “กลัวอะไร ไม่มีใครเห็น”
“แต่..”
“เธอมีหน้าที่ขัดใจฉันหรอ เพิ่งรู้นะ” คัลเลนแสยะยิ้ม แต่นั่นมันเป็นสัญญาณเตือนว่าเขากำลังไม่พอใจที่ฉันไม่ยอมทำตาม
สุดท้ายไม่ว่าจะหาข้ออ้างยังไงก็แพ้คัลเลนทุกที ฉันจำใจต้องก้มหน้าลงมาที่กลางหว่างขา ใช้สองมือกำรอบท่อนเอ็นอุ่นจากนั้นก็ช
