อะไรก็ไม่น่าตื่นตกใจเท่ากับทิศทางที่คนงามในชุดกระโปรงสีครามมุ่งหน้าไป นับตั้งแต่คุณชายรองย้ายมาพำนักในเรือนแห่งนี้สะใภ้รองไม่เคยเฉียดใกล้ห้องหนังสือเลยสักครั้ง วันนี้ไม่รู้มีสิ่งใดเกิดขึ้นถึงได้ลุกมาทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน
หลวนชุน ฉางไป๋ ฉางปิงขยับตัวบดบังทางเข้าห้องหนังสือ แต่สายตาสีหน้าของสะใภ้รองทำให้พวกเขาทั้งสามลอบสบตากัน จนฉางไป๋ต้องเอ่ยปากลดความกดดันที่มองไม่เห็น
“ห้องหนังสือทุกห้องในจวนล้วนเป็นเขตหวงห้าม เพราะทุกสิ่งข้องเกี่ยวกับการศึกของแว่นแคว้น สะใภ้รองให้ข้าเข้าไปรายงานคุณชายรองก่อนเถิด”
“แม้ฐานะของข้าคือสะใภ้รองแต่กลับด้อยค่าในสายตาพวกเจ้ายิ่งนัก”
หลวนชุนปวดหัว แม้แต่ฉางปิงยังร้องในใจว่าแย่แล้ว สะใภ้รองที่สงบเสงี่ยมเวลาเอาเรื่องขึ้นมาก็สามารถโยนโทษโบยมาใส่หัวผู้อื่นได้ง่ายๆ กำลังหาคำทัดทานหูพลันได้ยินเสียงทุ้มราบเรียบ เล็ดลอดออกมา
“ให้นางเข้ามาเถิด”
เจียงซูเจินยืดหลัง
