บทที่ ๑๔ ไม่ปวดใจแม้แต่น้อย(๑)

1105 คำ

เพิ่งจะเอนกายใช้ความคิดบนตั่งตัวยาวไม่ถึงครึ่งชั่วยาม เสียงฝีเท้าเร่งรีบของสาวใช้ผู้หนึ่งพลันแว่วเข้าหู นางลืมตาขึ้นเหลียวมองคนยอบกายอยู่ด้านข้างด้วยสีหน้าเรียบเฉยยิ่ง “คุณชายรองฝืนขยับตัวจนเลือดซึมออกมาอีกครั้ง สะใภ้รองกลับเข้าไปดูหน่อยเถิดเจ้าค่ะ” เห็นสะใภ้รองไม่มีทีท่าขยับตัว ภายในใจของเสี่ยวผิงร้อนรนยิ่ง เพราะการเผชิญหน้ากับคุณชายรองที่แผ่กลิ่นอายดุดัน กดข่มจนสามารถทำให้ผู้คนอึดอัดแทบหายใจไม่ออกนั้นเป็นเรื่องน่าสะพรึงกลัวเกินไป หากสามารถเชื้อเชิญสะใภ้รองกลับเข้าเรือนชั้นในได้สถานการณ์ทุกอย่างคงเป็นไปในทิศทางที่ดีขึ้น “สะใภ้รอง” ได้ยินเสียงเรียกเจือความคาดหวัง เจียงซูเจินถอนใจคำรบหนึ่งถึงได้ยอมให้เสี่ยวผิงประคองกลับเข้าห้องหลัก เข้ามาแล้วไม่ว่าจะหักห้ามความสนใจไว้เพียงใด สายตาของนางก็ยังจดจ่ออยู่กับร่างสูงใหญ่ของคนบนเตียงอยู่ดี เห็นเลือดซึมขึ้นมาตรงบาดแผลอีกครั้งได้แต่ขยับกายไปนั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม