หลอกฟัน
1278 คำ
สายวันต่อมา
ภายในห้องนอนคอนโดหรูที่มืดสนิทไร้แสงสอดส่องเข้ามาภายในห้อง แผ่นหลังเปลือยเปล่าของชายหนุ่มผมดำประกายสีน้ำเงินนอนคว่ำหน้าบนหมอน ด้วยความเมื่อยล้าจากกิจกรรมรักอันเร่าร้อนบนเตียงเมื่อคืนที่ผ่านมา ทำให้ชายหนุ่มหลับสนิทอยู่บนเตียงไม่ไหวติง
ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอของคนที่หลับอยู่บนเตียงเป็นอันต้องย่นคิ้วเข้มเข้าหากัน เนื่องจากเสียงรบกวนจากมือถือเครื่องหรูของตัวเองที่ดังไม่หยุด
ตาคมยังคงหลับตาสนิท มือหนาควานหามือถือโต๊ะข้างเตียง ก่อนกดรับสายด้วยน้ำเสียงงัวเงีย
(ไอ้เสือ มึงจะแบกตัวเองมามหา’ลัยได้รึยัง) เสียงทุ้มของทรอยพูดแทรกเข้ามาทันที เมื่อรู้ว่าเพื่อนรักกดรับสาย แต่ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับ
(เสียงดังทำเชี่ยอะไรของมึง) เสียงทุ้มต่ำตอบกลับเพื่อนรักของตัวเองด้วยอาการหัวเสีย
(วันนี้มีกิจกรรมรับน้องครับ ถ้ามึงมาช้าไอ้พี่มาร์คอาจจะแดกหัวมึงได้)
(จะรีบไป) เสือตัดสายเพื่อนรักทันที พร้อมกับโยนมือถือลงโต๊ะข้างเตียงอย่างแรงด้วยอารมณ์หงุดหงิดจากการถูกรบกวนเวลานอน
มือหนาควานหาร่างบางที่นอนอยู่ข้าง ๆ ตาคมลืมตาตื่นกวาดตามองหาหญิงสาวเมื่อคืน แต่กลับไม่พบ พื้นที่นอนด้านข้างว่างเปล่าเย็นเฉียบ
“เชี่ย!! หายไปไหนวะ” คิ้วเข้มขมวดกันเป็นปม ร่างสูงยันตัวลุกขึ้นเดินลงจากเตียง เดินไปสำรวจห้องน้ำและนอกห้องนอน แต่กลับไม่พบแม้แต่เงาของหญิงสาวที่พรากความบริสุทธิ์ไปจากเขา
ใบหน้าหล่อเหลาติดหงุดหงิดเดินกลับเข้ามาในห้องนอนของตัวเองอีกครั้ง และเป็นอันต้องชะงัก เมื่อเท้าของเขาดันไปสะดุดเข้ากับกระเป๋าสตางค์แบรนด์เนม
“หึ!! คิดว่าจะหนีพ้นเหรอ”
เธอคงเป็นผู้หญิงคนแรกบนโลกที่สามารถสัมผัสแนบชิดร่างกายเขาได้มากขนาดนี้ และหลังจากนี้เธอต้องรับผิดชอบกับการกระทำของตัวเอง
“กว่าจะมาได้นะไอ้เสือ” คำพูดกระแนะกระแหนของทรอยดังขึ้น เมื่อเห็นร่างสูงโปร่งของเสือเดินเข้าไปภายใต้ตึกวิศวกรรมศาสตร์
“กูก็มาแล้วนี่ไง ไหนกิจกรรมที่มึงบอก” ใบหน้าหล่อเหลาติดหงุดหงิด อารมณ์และสีหน้าที่ไม่รับแขกดูน่ากลัวจนเพื่อนรักอย่างทรอยต้องรีบเอ่ยถาม
“มึงไปกินรังแตนที่ไหนมาวะ?”
“เรื่องของกู!!”
“อ้าว!! ไอ้สัด หรือเมื่อคืน มึงไม่ได้ปล่อยน้ำ” ทรอยเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย เพราะเมื่อคืนเพื่อนรักออกไปกับรุ่นพี่สาวสวยดีกรีดาวมหา’ลัยที่ฮอตมากคนหนึ่ง
“ปล่อยจนน้ำจะหมดตัวกูอยู่แล้ว ไอ้เชี่ย!!” เขาอยากจะบอกเพื่อนตัวเองเหลือเกิน เมื่อคืนน้ำในตัวเขาแทบหมด เอวแทบเคล็ด แต่พอตื่นมาหญิงสาวที่เริงรักกันกลับหายไป
“แล้วมึงหงุดหงิดทำห่าอะไร” กึก!! คำพูดสะกิดใจของเพื่อนรัก ทำให้ร่างสูงโปร่งของเสือถึงกับชะงักไปเล็กน้อย
“ตื่นมาไม่เจอ” เสือตอบคำถามเพื่อนรักด้วยใบหน้าเรียบเฉย ตาคมแฝงไปด้วยความขุ่นเคืองใจ
“นี่อย่าบอกนะ!! ว่ามึงถูกพี่ใบบัว หลอกฟัน” น้ำเสียงและสีหน้าตกใจของทรอย
“ไม่มีทาง!!” เขาไม่มีทางยอมแน่หากเธอจะฟันแล้วทิ้ง เพราะร่างกายของเขามีค่ามากกว่าจะถูกผู้หญิงคนหนึ่งหลอกใช้เป็นเครื่องบำบัดความใคร่
“มึงก็รู้ว่า พี่ใบบัวฮอตยิ่งกว่าอะไร สวย รวย เก่ง ครบเครื่อง” เมื่อทรอยพูดถึงหญิงสาวคู่กรณีเพื่อนรัก สีหน้าเพ้อฝันกลับปรากฏบนใบหน้าของเขา
“แล้วกูด้อยกว่าตรงไหน” น้ำเสียงไม่พอใจทุ้มต่ำและแฝงไปด้วยรังสีอำมหิตแผ่ออกมาจากร่าง เริ่มทำให้เพื่อนรักทั้งสองถึงกับสังเกตความผิดปกติของชายหนุ่มได้
“มึงจริงจังกับพี่ใบบัว?” ปาร์คที่นั่งฟังอยู่นาน ตั้งคำถามกับเพื่อนรักตัวเองด้วยความสงสัย นี่คงเป็นครั้งแรกที่เห็นใบหน้าเหนื่อยใจจากเสือเพื่อนรักของเขา
“เธอได้กูแล้ว เธอต้องรับผิดชอบ”
“เป็นไง เมื่อคืนเด็ดมั้ย” เฌอเอ่ยถามเพื่อนรักของตัวเองด้วยความอยากรู้ อาการเมาของเพื่อนรักเป็นเรื่องปกติ แต่สิ่งที่ผิดปกติ คือใบบัวเลือกที่จะออกไปกับผู้ชายคนนั้น
“งั้น ๆ” ร่างบางจีบปากจีบคอตอบเพื่อนรักของตัวเองด้วยใบหน้าอิดโรย เธอพยายามเก็บอาการของตัวเองเอาไว้ไม่ให้เพื่อนล้อได้
ศึกบนเตียงเมื่อคืนเล่นเอาเธอเพลียแทบลุกไม่ขึ้น แต่ด้วยสถานการณ์บีบบังคับ ทำให้เธอต้องรีบแบกสังขารของตัวเองออกจากคอนโดนั้น ก่อนที่ผู้ชายบนเตียงจะตื่น
“แกบอกว่างั้น ๆ เหรอ ใบบัว”
“อะไรของแก”
“นั่นน้องเสือ เด็กวิศวะปีหนึ่ง พึ่งเข้ามา แต่กลับได้ฉายา โพผัว แห่งคณะวิศวะนะเว้ย” กึก!! ร่างบางเป็นอันต้องชะงัก เมื่อได้ยินว่า ผู้ชายคนนั้นอยู่ปีหนึ่งซึ่งแน่นอนว่า เด็กกว่าเธอสามปี
“สานต่อปะ” ติวเตอร์เพื่อนชายใจหญิงยื่นหน้าเข้ามาถามใบบัวเบา ๆ ด้วยความอยากรู้
“ฉันไม่ชอบเด็กจ้ะ” ใบหน้ามั่นอกมั่นใจของใบบัวเอ่ยบอกติวเตอร์และเฌออย่างไม่ลังเล
“แต่แกกินไปแล้ว” ติวเตอร์ย้ำให้เพื่อนรักได้ยินอีกครั้ง
“ไม่รู้เท่ากับไม่นับ ก็แค่วันไนต์สแตนด์น่า คิดมาก” ใบบัวปัดมือเป็นเชิงปฏิเสธซึ่งเธอก็ไม่ได้รู้จักผู้ชายคนนั้นเลยด้วยซ้ำ เหตุการณ์เมื่อคืนถือว่าเธอเมา เมาจนเผลอลากผู้ชายไปกิน
“ผู้ชายคนแรกเลยนะเว้ย”
“ฉันไม่ซีเรื่องคนแรก คนที่สองหรอก” ใบบัวยอมรับว่า แอบเสียดายไม่น้อย แต่ในเมื่อเหตุการณ์เกิดขึ้นไปแล้ว และด้วยความเมาและการเลือกของเธอ จึงไม่อยากคิดอะไรให้มากความ
“นั่น!! น้องเสือสุดหล่อเลยนะเว้ย”
“ก็ฉันบอกแกแล้วไงว่า ฉันไม่ชอบเด็ก” ใบหน้าติดหงุดหงิดของใบบัวเอ่ยบอกกับเพื่อนรัก เธอพยายามเอ่ยย้ำคำตอบของตัวเองให้เพื่อนรักได้ยินอีกครั้ง แต่เป็นอันต้องชะงัก เมื่อเสียงทุ้มของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหลังของเธอ
“ขนาดไม่ชอบ ยันเช้าเลยนะครับ”
“นาย!!”
“น้องเสือ / น้องเสือ” เสียงหวานของติวเตอร์และเฌออุทานชื่อรุ่นน้องหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า ต่างจากใบบัวที่ทำสีหน้าตกใจเหมือนเห็นผี
“ขอคุยด้วยหน่อย” เสียงทุ้มเอ่ยบอกกับหญิงสาว ตามคมจ้องมองใบหน้าดื้อรั้นที่กำลังยืนกอดอกอยู่ตรงหน้าเขา
“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย”
“จะไปดี ๆ หรือจะให้อุ้มไป” เมื่อเห็นว่าใบบัวไม่มีท่าทีให้ความร่วมมือ เสียงทุ้มต่ำปนขู่จึงเอ่ยออกคำสั่งเธออีกครั้ง
“ไอ้เถื่อน!! เฮ้ย!!” หญิงสาวยังไม่ทันตั้งตัว ร่างสูงของเสือเดินเข้ามาประชิดตัวเธอพร้อมกับอุ้มร่างบางขึ้นพาดบ่า มือหนาฟาดเข้าที่ก้นงอนของเธอหนึ่งทีด้วยความมันเขี้ยว
“ชอบให้อุ้ม”
“ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ ฉันเป็นรุ่นพี่นายนะ” เสียงหวานเอะอะโวยวาย เมื่อถูกร่างสูงอุ้มพาดบ่า มือเล็กทุบเข้าแผ่นหลังหนาของเสือ แต่ไม่มีท่าทีที่ชายหนุ่มจะรู้สึกเจ็บเลยสักนิด
“ใช่รุ่นพี่เหรอ? พูดใหม่ดิ พูดให้เข้าหูด้วย”
- ผู้เขียน
