“สวัสดีค่ะคุณแม่น้องเมอร์ลิน วันนี้คุณพ่อไม่มาเหรอคะ” คิ้วเรียวสวยขมวดกันเป็นปม เมื่อเธอเจอคำถามชวนสงสัยจากคุณครูของลูกสาว
“ค่ะ วันนี้คุณพ่อน้องไม่ว่างมารับ”
“คุณแม่” เสียงใสของลูกสาวดังมาจากด้านในอาคารเรียน เมื่อเห็นคุณแม่ของตัวเองรอรับอยู่หน้าประตู
“เมอร์ลิน อย่าวิ่งลูก” เมื่อเห็นลูกสาวตัวเล็กวิ่งตรงมาหาเธอ หัวใจดวงเล็กถึงกับเต้นระส่ำ เพราะกลัวว่าลูกสาวจะหกล้มจนเกิดแผล
“เมอร์ลินคิดถึงคุณแม่มากเลยค่ะ”
“แม่ก็คิดถึงหนูจ้ะ”
“วันนี้คุณพ่อไปไหนคะ” ดวงตากลมโตกวาดตามองโดยรอบบริเวณ พยายามมองหาผู้เป็นพ่อที่มักจะมารับอยู่เป็นประจำ เนื่องจากภาระหน้าที่การงานของใบบัวที่มักไม่ตรงเวลา จึงทำให้หน้าที่รับส่งลูกส่วนใหญ่เป็นของเสือมากกว่า
“วันนี้คุณพ่อติดธุระ” รอยยิ้มหวานประดับบนใบหน้าคุณแม่ยังสาว เพียงแค่เห็นใบหน้าของลูกก็พานนึกถึงผู้เป็นพ่อของลูก เพราะใบหน้าของเมอร์ลินละม้ายคล้ายคลึงกับผู้เป็นพ่อ
