" พระชายามีรับสั่งให้พวกเจ้า ดูแลจวนอย่างเคร่งครัด ห้ามให้ผู้ใดมาทำหน้าที่แทนตน หากฝ่าฝืน จะได้รับบทลงโทษร้ายแรงที่สุด พวกเจ้าเข้าใจหรือไม่" เสียงของถานเอ้อร์ตะโกนสั่งการเสียงดัง
เหล่าคนรับใช้ที่กำลังยืนห้อมล้อมถานเอ้อร์อยู่นั้นต่างพากันทำหน้านิ่วคิ้วขมวดกับสิ่งที่ถานเอ้อร์ป่าวประกาศ
" พระชายาไม่เคยเข้มงวดเช่นนี้ เกิดเรื่องอันใดขึ้นถานเอ้อร์"
" นี่เจ้าไม่รู้จริงหรือแกล้งถามข้ากันแน่ เห็นๆกันอยู่ว่า…"
" ว่า.. อะไรเล่า เจ้าอ้ำๆอึ้งๆอยู่ได้"
" พอละๆ ข้าไม่อาจปากโป้งได้ ข้ายังอยากรับใช้ที่จวนอยู่ ถ้าหากพวกเจ้าไม่ทำตามคำสั่งนาย ข้านึกไม่ออกเลยว่าจุดจบของพวกเจ้าจะน่าอนาถสักเพียงไหน" ถานเอ้อร์เดินจากไปหลังจากเอ่ยทิ้งทวนเอาไว้ด้วยใบหน้าเคร่งขึมจริงจัง ปล่อยให้เหล่าคนใช้ต่างพากันทำหน้าเหวอด้วยความตกใจ เมื่อนึกถึงบทลงโทษอันร้ายแรงที่สุดของจวนอ๋องแปด
ทางด้านเสวี่ยอี้ นางมีความระแวดระวังในตัวหลี
