การมีชีวิตอยู่แต่ไร้ซึ่งความหวัง ก็ไม่แตกต่างอะไรจากการอยู่โดยปราศจากชีวิต ลู่เฟย...เจ้าอยู่บนฟ้าเหงาหรือไม่ อีกไม่นานนัก ข้าจะตามไปพบเจ้า
ชายหนุ่มปริศนาเดินย่างเท้าก้าวมาถึงที่โรงหมอตระกูลซ่งตามคำแนะนำของเสวี่ยอี้ ในสภาพมอมแมม เสื้อผ้าขาดวิ่นไม่ต่างจากตอนที่นางพบเจอที่ตลาดเลยแม้แต่น้อย
เดิมทีเขามีนามว่า “ไป่ฉิง” เป็นบุตรชายคนโตตระกูลลั่ว จากชีวิตที่ดูเหมือนว่าจะสุขสบายในตระกูลใหญ่ กลับต้องมาพลิกผันกลายเป็นคนเร่ร่อน ขออาหารกิน ไม่มีแม้แต่เพียงที่พักอาศัย เพราะถูกใส่ร้ายจากคนใกล้ชิดในตระกูล
‘การมีชีวิตเช่นนี้ มันควรเกิดขึ้นกับข้าอย่างนั้นหรือ’ ไป่ฉิงสบถในใจด้วยความรู้สึกท้อแท้
ไป่ฉิงเดินมาถึงบริเวณด้านหน้าโรงหมอตระกูลซ่งในที่สุด เขาจ้องมองเข้าไปที่ด้านในของโรงหมอด้วยแววตาเปล่งประกายพลางถอนหายใจออกมาเฮือกยาว คงเป็นที่นี่สินะ...โรงหมอใหญ่ตระกูลซ่ง
ถานเอ้อร์เดินออกมาเห็นไป่ฉิงยืนด้อมๆ มอง
