พี่แคทพาฉันไปซื้อของที่ห้างสรรพสินค้า เธอซื้อให้ตัวเองและซื้อให้ฉันโดยที่ฉันไม่ได้ร้องขอแต่ถึงจะปฏิเสธพี่แคทก็ไม่ยอมอยู่ดี
“น้ำหอมตัวนี้พี่ว่าน่าจะเหมากับเรานะ หอมอ่อนๆแบบดอกไม้ตอนเช้าเลย” เธอพูดขึ้นในมือของเธอกำลังถือขวดน้ำหอมแบรนด์เนมยี่ห้อหนึ่งอยู่ราคาของมันหลักหมื่นตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยใช้ของแบบนี้เลยด้วยซ้ำแพงสุดก็น่าจะหลักร้อยล่ะมั้ง
ฉันยิ้มให้พี่แคทแล้วมองป้ายราคาแต่ละขวดที่วางเอาไว้ราคาหลักหมื่นจนถึงเกือบแสนเลยทีเดียวสำหรับคนธรรมดาและมีฐานะกลางกลางอย่างฉันถ้าไม่มีโอกาสพิเศษอะไรคงไม่ซื้อมันหรอกเพราะถือว่าเป็นของที่สิ้นเปลืองมากๆ
“เอาไหมพี่ซื้อให้” เธอถามแล้ววางขวดนี้หยิบขวดนั้นอย่างอารมณ์ดี “
“มะ…ไม่เอาค่ะ ดรีมไม่ค่อยใช้” ฉันพูดความจริงเพราะทุกวันนี้แค่ทาโลชั่นยังขี้เกียจ น้ำหอมหลักร้อยที่เคยซื้อยังวางทิ้งเอาไว้หน้าโต๊ะกระจกอยู่เลย
“หรือเราไม่ชอบกลิ่นนี้ งั้น…อันนี้ไหม” เธ
