และตั้งแต่เหตุการณ์ในวันนั้น หล่อนก็ไม่เคยได้พบหน้าราเชนอีกเลย หล่อนพยายามทำใจแข็ง และพยายามที่จะไม่คิดถึงเขา แต่ก็ไม่เคยทำได้เลย ทุกครั้งที่มีโอกาส หล่อนก็จะแอบร้องไห้
“น้องหวัน...”
พุดจีบกลับมาญาติดีกับหล่อนอีกครั้ง รวมถึงคนอื่นๆ ด้วย
“มีอะไรเหรอคะ พี่พุด”
หล่อนรีบยกหลังมือขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง และฝืนยิ้มให้กับคนที่เดินเข้ามาหา
“รู้ข่าวเรื่องคุณราเชนหรือยัง”
ชื่อของเขาทำให้หล่อนน้ำตารื้น แต่ก็รีบกะพริบตาถี่ๆ เพื่อซ่อนมันเอาไว้
“หวันไม่อยากรู้หรอกค่ะ”
“แต่พี่อยากบอก”
คนที่จะเดินหนีชะงักเท้า และก็จำต้องเงยหน้าขึ้นมองพุดจีบที่รีบเดินอ้อมมาดักหน้า
“พี่ได้ข่าวมาว่าคุณราเชนกำลังจะย้ายตัวเองไปคุมโรงแรมที่อินโดนีเซียน่ะ”
แม้จะพยายามใจแข็งแค่ไหน แต่ดาหวันก็ไม่สามารถซ่อนความตื่นตกใจเอาไว้ได้
“ทำไม... เขาถึงจะย้ายไปล่ะคะ”
“ก็อกหักจากหวันไงล่ะ”
“ไม่ใช่หรอกค่ะพี่พุด”
“ทำไมจะไม่ใช่ คนที่น
