คราแรกกู่ถิงเซียงนึกว่าเป็นความฝัน สัมพันธ์ลึกซึ้งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเป็นเพียงมโนภาพหรืออาการเพ้อเพราะพิษไข้ของนางเท่านั้น แต่ความเจ็บปวดที่รู้สึกหลังขยับตัวและคนที่นอนกอดเกยอยู่ข้างกายนั้นเป็นของจริง
ภาพบุรุษยิ้มกรุ้มกริ่ม ดวงตาเป็นประกายระยับจ้องนางไม่วางตา จูบและสัมผัสนางอย่างดูดดื่มอยู่เนิ่นนาน ไม่ทิ้งช่องว่างให้กู่ถิงเซียงถอยหนีแม้แต่น้อย
ร่างบางถูกอุ้มไปแช่ลงในอ่างไม้ บุรุษชำระกายให้นางทุกซอกทุกมุม พลางกล่าวถามคำถามน่าอายสารพัดอย่างไปพร้อมกัน
กู่ถิงเซียงถลึงตามองสลับกับก้มหน้าเพื่อกลบเกลื่อนความเขินอายไว้
“ถิงเซียง สีหน้าเจ้าดูไม่ดีเลย ไหวหรือไม่” หวงเจียวจูเอ่ยถามเพื่อนสาวอย่างเป็นห่วง
กู่ถิงเซียงคลี่ยิ้มบาง “ข้าไม่เป็นไร”
หวงเจียวจูแตะที่ไหล่ของกู่ถิงเซียงเบาๆ ก่อนจะถอยหลังไปยืนรวมกับพระสนมคนอื่นๆ
วันนี้เหล่าหญิงงามและข้าทาสบริพารในวังต่างมายืนเตรียมพร้อมอยู่ที่วังหน้า เพื
