เขาถามโดยไม่รอฟังคำตอบ ร่างหนาเดินปรี่ตรงไปที่ห้องน้ำในทันที ก่อนจะใช้ฝ่ามือทุบประตูเสียงดังสนั่น ปัง ปัง ปัง! “เปิดประตู” “สะ สงครามนายไปรอที่ห้องก่อนได้ไหม” ฉันเรียกชื่อเขาเสียงสั่นมันเริ่มกลัวท่าทางอำมหิตแบบนั้น จะบอกว่าข้างในคือพี่เมฆคงได้ตายคู่แน่ๆ “ใครอยู่ในนั้นเธอถึงได้อยากให้ฉันกลับห้องนักหนา” “……” ให้ตายสิ! ทำไมฉันถึงได้รู้สึกไม่กล้าที่จะบอกไปตรงๆ ตอนนี้กลัวว่าพี่เมฆจะเปิดประตูออกมา จะให้มีนามาอธิบายว่ามันไม่มีอะไรมันก็จะดูแปลกๆ ไหมล่ะว่าทำไมต้องอธิบาย ได้ถูกสงสัยแน่ๆ มืดแปดด้านแล้วฉัน และแล้วสิ่งที่ฉันกลัวมันก็เกิดขึ้น แกร็ก! ประตูห้องน้ำเปิดออกโดยมีร่างของพี่เมฆที่มีแค่ผ้าขนหนูพันรอบเอวอยู่ตรงหน้า “มีอะไรหรือเปล่าครับ” พี่เมฆขมวดคิ้วถามพลางมองหน้าฉันกับสงครามสลับกัน หลังจากได้เห็นคนที่อยู่ในห้องน้ำสมใจ สงครามก็เอาแต่จ้องหน้าฉันอย่างกับจะฆ่ากันให้ได้ “ทำไมมัน